Uitverkochte zalen, grote prijzen, een faillissement, burn-outs en boeken uiteenlopend van haar incestverleden tot aan haakpatronen. Na veertig jaar in het vak kun je met recht stellen dat Karin Bloemen (62) wel zo’n beetje alles heeft gezien én gedaan.
Met het jubileumboek Met vlag en wimpers blikt Bloemen terug op haar leven zonder ook maar één onderwerp te sparen. Ze vertelt er alles over in een groot interview met LINDA.
Als achtjarig meisje stond Karin Bloemen al te zingen op de markt in het Noord-Hollandse Schagen. Als tiener trad ze op als achtergrondzangeres van goede vriend Gerard Joling en nu, in 2023, is het veertig jaar geleden dat ze haar eerste professionele schreden op het theaterpodium zette. “Weet je wie dit jaar ook haar veertigjarige jubileum viert? Madonna. Ik kan je nu alvast zeggen dat kaartjes voor mijn jubileumtour een stuk goedkoper zijn”, lacht Bloemen als we haar feliciteren met het jubileum.
Speciaal voor de gelegenheid kroop Bloemen weer in de pen. Deze keer niet voor een haakboek, maar voor een rijk geïllustreerd memoir. Veertig jaar leven in krap drie honderd pagina’s. “Je kunt natuurlijk nooit alles in één boek proppen, al is het me aardig gelukt. Een documentaire over mijn leven? Hartstikke leuk, maar dan heb je zeven afleveringen nodig. Veel te veel. Al kan ik dan wel voorstellingen laten zien in plaats van beschrijven. Of dat dan weer zo’n goed idee is… Als ik oude beelden aan mijn kinderen laat zien, liggen ze in een deuk omdat ik daar nog geen rimpels heb.”
Karin Bloemen vertelt in 'Op1' wat ze doet als ambassadrice tegen seksueel geweld: 'Praat erover als slachtoffer'
Het werd een boek. Een boek waarin we Bloemen volgen van haar studie Engels naar de toelating op de kleinkunstacademie in Amsterdam en haar eerste schreden op het podium. Wat volgt zijn haar successen, allerlei theatertours en producties, maar ook financiële tegenvallers. “Als je een groot talent hebt, dan mis je vaak een ander talent. Laat dat nou altijd financiën zijn. Daar is het wel een aantal keer mis gegaan. Jonge artiesten moeten minder afhankelijk zijn van grote bobo’s en managers. Ik las laatst dat het misbruik in de kunstsector twee tot drie keer zo hoog is als in het gewone leven. Dat komt allemaal door die afhankelijkheid. Daar mogen wij als maatschappij en als kunstenaars best wat zorgvuldiger mee om gaan.”
Niet alleen haar carrièrepad komt uitgebreid aan bod. Ze beschrijft ook opnieuw het misbruik door haar stiefvader, waar ze eerder in haar boek Mijn ware verhaal over schreef. “Het mooie van erover spreken is dat het niet meer een wond is die opengereten wordt, maar een litteken waar ik soms met trots aan denk”, zegt Bloemen. “Ooit zei iemand tegen me ‘Als je bij de hemelpoort staat, kijkt God niet naar wat je hebt bereikt, maar naar je littekens’. Moet je ook maar weer in geloven, maar ik vond het zo mooi. Het levenspad dat je beloopt brengt littekens aan en als je die ziet als wond, dan ben je nog niet geheeld. Draag je het als een litteken, dan ben je geheeld en kun je er met trots naar kijken dat je het overleefd hebt.”
Gerard Joling gaat voor 'ordinair goed liedje': 'Het mag feestachtig, maar niet te plat'
Ze vindt het dan ook niet vervelend om er in interviews over te praten. “Vroeger wel, hoor. Ik wilde een interview doen om het theaterstuk, niet om wat ik had meegemaakt. Het is ook een zwaar onderwerp dat je niet even in drie minuten kan behandelen. Dat is bijna beledigend voor het onderwerp. Daarmee bagatelliseer je de pijn en het verdriet. Nu vind ik het gewoon heel fijn dat ik het verdriet dat ik ooit had, heb kunnen omzetten in vrolijkheid, optimisme, kunst en muziek. Daarom deel ik het nu wel.”
Ze is dan ook ambassadeur van Wij zijn M., een stichting die het taboe rondom seksueel misbruik bij kinderen wil doorbreken. “Zo probeer ik te duiden hoe je mensen kan helpen. Zelf hoef ik niet meer gered te worden, maar een hoop jonge mensen wel. Ik ben er trots op: ik committeer me aan het onderwerp. Iedereen mag me er altijd advies over vragen. Via sociale media heb ik al wel duizenden berichtjes beantwoord van mensen die ermee worstelen. Dat doe ik echt met alle liefde en goede intentie.”
Wie aan Karin Bloemen denkt, denkt aan een vrolijke, gezellige vrouw met een grote bos krullend haar. Geen tegenslag – of dat nou op privégebied is of qua carrière – lijkt haar klein te krijgen. “Maar liefje, of je stapt er uit of je knalt keihard door”, antwoordt ze op de vraag of dat ook echt zo is. “Ik heb ook een keer voor die keuze gestaan: stop ik ermee, stap ik letterlijk uit het leven of ga ik keihard knokken en het beste ervan maken wat er te maken valt? Dat was op mijn veertiende. Ik heb al heel jong de les geleerd dat je keuzes bepalend zijn voor de rest van je leven. Met dit boek en ook zeker het vorige hoop ik mensen te laten zien dat er meer is dan eten, drinken, slapen en pijn.”
Marlijn Weerdenburg schreef nummer voor overleden moeder: 'Ze was mijn grootste fan'
Zo is leven uiteindelijk haar grootste ambitie geworden. “In mijn jeugd was overleven prioriteit en daarna dacht ik: ik wil niet alleen overleven, ik wil vol leven. Dat ging met vallen en opstaan. Ook als ik kijk naar mijn collega’s uit het vak: iedereen heeft wel eens gefaald, is belazerd of voorgelogen. Daarna hadden ze weer succes en kwamen ze er sterker uit. Vraag maar aan de Dolly Dots. Het zou toch bizar zijn als het leven een pad vol rozen was. Ik gun het iedereen, maar de realiteit laat zien dat dat niet het geval is. Wit bestaat niet zonder zwart en recht niet zonder krom. Dat leerde ik tijdens het vak filosofie bij mijn studie Engels. Sowieso is filosofie zo gaaf. Het helpt je denken en tot inzichten komen. Dat heb ik zelf ook hard nodig gehad, om trouw te blijven aan wie ik ben.”
Filosoferen, dat is iets wat de theatermaakster graag doet. “Ik heb ooit een cursus Oosterse filosofie gevolgd. Al die verschillende stromingen en wijsheden: ik zat echt te flapperen met mijn oren. Ik luister ook graag naar filosofen op YouTube, zoals Ad Verbrugge van de universiteit in Leiden. Hij heeft heel interessante boeken geschreven . Zelf een filosofisch boek schrijven? Wie weet als ik 82 ben. Misschien een soort levensbeschouwend boek over hoe ik denk dat je kunt reageren op bepaalde situaties. Maar ik ben nog niet eens op een tachtigste van wat echte filosofen allemaal weten. Ik heb zo’n waardering voor hen.”
Naast theaterproducties lezen we in het boek ook over alle tv-programma’s die Bloemen vroeger maakte. Tegenwoordig zien we haar nog maar nauwelijks op tv. “Ik deed mee aan Maestro omdat ik dat super gaaf vond, maar de meeste dingen waar ze je als BN’er voor vragen, kan ik gewoonweg niet. Bellen ze me voor paaldansen met BN’ers, of ik dat leuk vind om te doen. Nee, dat vind ik zielig voor die paal. Ik vind het gênant om iets te proberen wat ik echt niet kan, als ik juist zo veel wél kan. Dirigeren in Maestro kon ik overigens ook niet, maar dat heeft dan wel een mooie functie om mensen te laten zien hoe prachtig klassieke muziek is. Zet je me bij Expeditie Robinson dan is dat alleen maar leedvermaak.”
Kortom: Karin Bloemen doet graag wat ze goed kan. En wat ze kan, doet ze dan ook meteen goed. “Mooie liedjes zingen, grappige verhalen vertellen, prachtige kleding haken of in de tuin werken. Daar houd ik van en dat wil ik graag overbrengen. Ik geef liever les, dat lijkt me voor een programma nog wel leuk. Geen talentenshow, dan ben ik weer de onmogelijke jury. Ik haak ook af als iemand zegt dat-ie beroemd wil worden. Beroemd zijn is geen beroep. Leer eerst maar eens het vak.”
Met vlag en wimpers, het nieuwste boek van Karin Bloemen, ligt nu in de boekhandel.
Dochter Karin Bloemen zet schaar in lange lokken en gaat voor gemillimeterde coupe
