Het aantal coronabesmettingen stijgt sterk en heeft opnieuw impact op de reguliere zorg. Hoe staat het er nu voor in het Amsterdam UMC? LINDA.nl vroeg het Marjol Horselenberg.
Horselenberg is hoofd Spoedeisende Hulp bij de VUmc locatie van het ziekenhuis. Lees ook haar bijdrages uit maart en juli.
Daar is -ie, de tweede golf. Hebben jullie tijd genoeg gehad om je voor te bereiden?
“Achter de schermen hebben we dat redelijk goed kunnen doen. We hebben geleerd van de eerste golf en hebben allerlei scenario’s en opschaalplannen herschreven. Op papier waren we er dus klaar voor, al kwam de tweede golf eerder dan verwacht. Maar als mensen, als zorgpersoneel? We waren nog niet allemaal uitgerust, laat ik het zo zeggen.”
“Ik geloof dat we allemaal het gevoel hebben dat we dit nog een keer kunnen. Dat moet ook gewoon. Dat is wat van ons verwacht mag worden. Maar het gevoel is dubbel: je ziet om je heen dat de maatschappij verder gaat en de maatregelen niet zo nauw meer neemt.”
Hoe is dat voor jullie, als zorgpersoneel?
“Het is een menselijke reactie, wij herkennen het. Het zou zo fijn zijn als we meer leuke activiteiten konden organiseren met collega’s, buiten werktijd om. Maar we zien ook de andere kant: op het moment dat de maatregelen steviger zijn, daalt het aantal besmettingen. Dat mensen hier minder om lijken te geven is frustrerend.”
Hoe staat het er nu voor in het VUmc?
“We zitten natuurlijk in Amsterdam, waar veel besmettingen zijn. We noemen het zelf gekscherend het ‘Brabant van maart’, maar de realiteit is dat we de reguliere zorg alweer moeten afschalen. Zo’n vijftien procent van ingeplande operaties gaat niet door. Daarnaast plaatsen we vanuit ons ziekenhuis al patiënten over naar andere regio’s, omdat onze COVID-bedden vol liggen. Zowel op de Spoedeisende Hulp als de verpleegafdeling.”
“Per etmaal komen er tussen de tien en vijftien COVID-verdenkingen binnen op onze afdeling. We hebben elf isolatiekamers om hen op te vangen. De andere helft van de Spoedeisende Hulp wordt nog gebruikt om reguliere acute zorg te bieden. We hopen dat we dit kunnen blijven combineren om de kwaliteit van zorg hoog te houden, ook voor mensen zonder COVID-klachten.”
Vandaag werd bekend dat in een Limburgs ziekenhuis een corona-uitbraak is geweest onder chirurgen en operatiepersoneel. Is dit ook een angst van jullie?
“We zijn hier natuurlijk heel erg alert op. Iedereen met klachten wordt meteen getest, ook al lijkt het een kleine verkoudheid. Alleen bij een negatief resultaat mag je aan het werk. Het lastige is dat door heel Nederland steeds meer jonge mensen besmet raken. Dat zijn de mensen waar wij mee werken en waaruit mijn team bestaat.”
“In het geval van besmetting blijven collega’s meteen thuis. We kunnen dat nog opvangen met ons eigen team, maar draaien extra diensten. Ook krijgen we ondersteuning van medisch studenten. Zij assisteren bij de isolatiekamers. Ik ben zelf inmiddels meerdere keren getest en gelukkig altijd met negatief resultaat. Dat is een geruststelling: je bent bang om anderen onbewust te besmetten.”
Wat is het verschil met de eerste golf, qua symptomen en de behandeling van patiënten?
“De behandeling is veranderd, we weten nu beter waar we op moeten letten. Zo geven we nu standaard een virusremmer en ontstekingsremmer. Die zorgt ervoor dat mensen gemiddeld korter in het ziekenhuis liggen. Mensen op de intensive care worden ook anders beademd. Op dit moment lijken patiënten minder ziek te worden, al zijn er helaas altijd uitzonderingen. Dat de ic’s nog niet overbelast zijn is fijn, het verloopt iets rustiger. Al denk ik wél dat we daar met dit tempo aan besmettingen binnen een paar weken verandering in gaan zien.”
Mogen familieleden nog steeds niet op bezoek komen?
“Bij ons op de Spoedeisende Hulp mag inmiddels één familielid mee naar binnen. Die moet dan wel in de isolatiekamer verblijven. We merken dat dit veel verschil maakt voor de patiënten en familieleden, maar we stuiten helaas ook op veel discussie. Als bij de ingang duidelijk wordt dat maar een iemand mee naar binnen mag en dat die persoon een mondkapje op moet, is er soms sprake van onvrede en soms zelfs agressie naar medewerkers. Dat merken we helaas wel. Er is minder begrip voor maatregelen, ook al zijn ze soepeler dan in maart.”
Ben je van mening dat de maatregelen aangescherpt moeten worden?
“Het is duidelijk dat we zo niet kunnen doorgaan. De vraag is alleen of je maatregelen nog verder moet aanscherpen, of dat we met zijn allen de huidige maatregelen scherper moeten naleven. Misschien daalt het aantal besmettingen dan ook. Hoe dan ook onderschatten mensen wat voor gevolgen een tweede golf heeft voor de zorg in Nederland. Het raakt ons ook: de wachtlijsten werden al langer door de inhaalslag van geannuleerde operaties in maart. Nu zitten we wéér op het punt waar reguliere zorg afgeschaald wordt. Dat is zo jammer.”
“Houd het gewoon nog even vol. Ik snap helemaal dat mensen hier klaar mee zijn, maar het is een kleine moeite om een mondkapje te dragen, je handen te wassen en anderhalve meter afstand te houden. Als we ons nu goed aan deze maatregelen houden, komen we misschien op dit niveau de winter door en krijgen we het onder controle. Je doet het voor de rest van Nederland én voor de zorg. Is dat die kleine moeite waard? Ik denk het wel.”
