Emmy in ‘Ik vertrek’

Het was er weer eentje voor in de boeken, deze parel van een aflevering. Emmy is klaar voor het avontuur van haar leven en koopt voor driehonderdduizend euro een vervallen kasteel in Douzillac, Frankrijk. Het masterplan: een chambre d’hôtes starten, een bed and breakfast. Haar man Rutger ziet geen brood in dit project en besluit lekker in Nederland te blijven, op een comfortabele woonboot.  Emmy moet het in Frankrijk dus grotendeels alleen doen. Wat volgt valt te beschrijven in twee woorden: chaos en termieten.

Maar Emmy zet door en in de aflevering is te zien dat ze haar eerste kamers op tijd af heeft. Hoe staat het er nu voor? Emmy: “Rutger en ik zijn even een weekje in Frankrijk. We moeten hier af en toe letterlijk de emmertjes legen, anders gaat het niet goed met de lekkage op zolder. Het is hier nu niet zo fijn, vooral heel erg koud, dus zondag gaan we weer terug. Dan werk ik een paar weken in Nederland voordat ik opnieuw terugga om te klussen.”

Respons

De reacties op de uitzending zijn overweldigend. Deze week staat Emmy’s telefoon roodgloeiend, haar mailbox krijgt ze amper bijgewerkt. “Het is super bijzonder. Zoveel mensen die lieve dingen zeggen, maar natuurlijk ook een groep die heel wat anders vindt. Die heb je altijd, ik weet gelukkig zelf hoe het écht zit.”

“Het is wel een gekkenhuis hoor. Ik vind het netjes om berichten te beantwoorden, maar ik kom daardoor soms niet eens toe aan het verven van een deur. Als chaoot valt ’t niet mee, zoveel tegelijk. Ik denk dat ik wel anderhalve dag lang mailtjes terug heb zitten tikken.”

Rutger

Natuurlijk vond Emmy het moeilijk dat haar man deze droom niet deelde en dat ze het alleen moest oplossen. Ze is blij dat ze zich niet uit het veld heeft laten slaan: “Als ik het niet had gedaan, was het altijd tussen ons in blijven staan. Ik vind dat ik mijn eigen beslissingen moet kunnen nemen, ook als mijn man het daar niet mee eens is.”

“Maar als ik dit hele avontuur opnieuw zou kunnen doen, had ik wél wat meer met Rutger willen praten. Misschien ben ik daarin te eigengereid geweest. Tegelijkertijd brengt dat me altijd ver, als ik dingen op mijn eigen manier doe. Het is een beetje een bizarre manier, dat zie ik ook wel, maar ik voel me er happy bij.”

Eenzaam

De periode waarin Frankrijk in lockdown zat was pittig voor Emmy. Ze was toen wekenlang alleen. “Ik had geen flauw idee wanneer er weer iemand zou komen, dat was het moeilijkst. Niemand kon komen helpen. Dat was wel een zware tijd, heel demotiverend. Gelukkig belde ik dagelijks met Rutger en kreeg ik veel lieve appjes van mijn vriendin Sylvia. Die opbeurende appjes sleepten me er doorheen.”

“Ik denk dat ik mezelf zeker ben tegengekomen tijdens dit avontuur,” vertelt Emmy. “Maar het heeft me gelouterd. Ik wilde de diepte in, mezelf tegenkomen. We zijn in Nederland zo verwend: lekker de verwarming aan, bij regen pak je een bus of taxi. Alles wat minder leuk is proberen we te vermijden. Ik denk dat het goed is om het soms koud te hebben of héél hard te werken en daar pijn van te hebben. Misschien word je daar wel veel gelukkiger van, dan altijd de verwarming op een comfortabele 22 graden.”

Emmy geniet nu van een heel ander soort luxe. “Ik heb nu vrijheid, kan lekker wandelen en geniet van een enorme tuin. Hier is niemand die iets van me wil. Het is een totaal ander leven.”

Plannen voor 2021

Emmy ziet de toekomst, hoe kan het ook anders, positief tegemoet. Het chateau is nog lang niet af, maar dat is voor haar geen probleem. “Dit gaat nooit af zijn, denk ik. Maar het proces van opknappen is leuk, daar ben ik heel tevreden mee. Ik geniet van de charme van dit chateau en zie nog steeds voor me hoe ik het precies wil restaureren. Dat is ook meteen mijn klustip: vind je eigen manier en gooi je hele hart en ziel erin. Als je er geen zin in hebt, wordt het nooit mooi.”

Een crowdfunding moet ervoor zorgen dat het chateau-dak binnen twee jaar gerenoveerd kan worden, zodat ze nog meer gasten kan ontvangen. En ja, Rutger draagt daar ook een steentje aan bij. Emmy: “Hij is van plan deze zomer een paar maanden hier te zijn, ja. Hij heeft al beloofd dat hij ’s ochtends bij de bakker brood zal halen. Ik doe de rest: kamers mooi maken, koken… Verder heb ik geen vastomlijnd plan. Da’s maar goed ook, het leven komt zoals het komt.”

Lees ook
Chaos en termieten: Emmy renoveert verloederd chateau in ‘Ik Vertrek’