De familie Jelies gaat als uitje naar een oesterboer in Zeeland in ‘Een Huis Vol’. Dat loopt in eerste instantie heel soepel, totdat de dag door dochter Jennie (16) letterlijk in het water valt.
De tourguide besluit met hulp van kreeften seksuele voorlichting te geven.
Uitje familie Jelies wordt boeiende biologieles: 'Was niet de bedoeling dat de kleintjes dat zouden horen'
Familie Jelies
Vooral de ouders zijn erg geboeid door de informatie over de oesters. De kinderen lopen een beetje rond en hun aandacht verslapt. Janneke vindt het een beetje spannend, zo dicht bij het water. “Maar dan ben je blij dat Jennie en Aida erbij zijn, die passen ook een beetje op de kleintjes. Iedereen even een hand”, Janneke spreekt haar kinderen aan, “even bij het water weg”.
Dan gaat het juist bij de oudste mis. Jennie’s telefoon is in het water gevallen. Broertje Harrie staat met zijn handen in het haar en roept verschrikt: “Haar telefoon is in het water gevallen!”. Moeder Janneke baalt: “Jennie echt waar.”
Vader Johan trekt zijn rugzak, jas en vest uit en hangt zo met zijn lijf de rand over op zoek naar de telefoon. Jennie en de tourguide houden zijn benen vast. Johans duik is niet voor niets, want even later vist hij de kletsnatte telefoon uit het water. “Hij doet het nog”, concludeert Jennie verrukt. Johan is alweer vrolijk: “Over tien jaar hebben we het hier nog over”.

Voorlichting
Het telefoon-incident is niet het enige aan dit uitje dat ze nooit meer zullen vergeten. De kinderen en ouders maken naast oesters ook kennis met echte Zeeuwse kreeften. De gids is alleen even vergeten dat er kleine kinderen bij zijn en vertelt in geuren en kleuren hoe de dieren zich voortplanten. “Op een gegeven moment doet ze haar scharen zo en dat mannetje komt dan en die duwt haar op de rug in missionarishouding”, legt de gids uit. Nog voordat hij zijn verhaal af kan maken grijpen Janneke en Johan in: “Dat weten wij al allemaal”. Maar het lijkt de meneer niet te deren want hij legt onverstoorbaar uit – en wijst aan waar alles zit – hoe de dieren met elkaar paren.
Janneke ziet het met lede ogen aan: “Ik denk dat we de groten niks meer hoeven te vertellen, maar het was niet de bedoeling dat de kleintjes dat hier zouden horen bij een kreeft.” De bezorgde moeder lacht. “Ik hoop dat ze het blijven associëren met een kreeft en niet in een menselijke vorm gaan bekijken.”
