Columnist en journalist Carol Rock (47) schrijft over wat haar opvalt in het nieuws. Deze week schrijft ze over de steeds grotere variatie onder Barbiepoppen.
Ik heb heel lang met poppen en Barbies gespeeld. Tot mijn veertiende was ik uren zoet en nog steeds kan ik mezelf helemaal verliezen in het spelen met Barbies Dreamhouse en het borstelen van poppenharen. Maar als ik de tijd kon terugdraaien, dan had ik het uiterlijk van mijn poppen van toen drastisch aangepast.
Representatie is zo belangrijk, zelfs in speelgoed. Of misschien juist in speelgoed. Ik ben daarom ontzettend blij dat de makers van Barbie dat begrijpen en hebben omarmd. Vrijwel alle poppen die ik als kind had, waren wit, ik had welgeteld drie donkere poppen. Ik stond er nooit zo bij stil, maar ik weet wel dat mijn voorkeur uitging naar poppen met lang, glanzend, blond haar.
Lees ook
Zo ‘Ken’ het ook: Barbie zet diversiteit centraal bij lancering nieuwe poppenlijn
Dat was ‘normaal’, dat leerden wij van jongs af aan; dat blozende, blonde poppen mooier waren. En dat gold niet alleen voor de poppen. Bij schoonheid dacht ik simpelweg niet aan een meisje dat op mij leek. Ik wist daarom ook niet beter dat mensen met mijn kleur niet mooi genoeg waren om poppen van te maken. Dat was echt niet een gedachte waaronder ik dagelijks gebukt ging, ik had het stilzwijgend geaccepteerd.
Maar inmiddels weet ik dat het wel degelijk effect had op hoe ik naar mezelf en andere donkere mensen keek. Mijn ouders konden me nog zo vaak leren dat ‘black beautiful’ was, maar de commercie leerde mij anders. Dat het ook anders kon, leerde ik bij mijn eerste bezoek aan de American Girl Doll winkel in Amerika. Daar stond ik op mijn 38e als een kind zo blij voor een gigantische vitrine met poppen in alle kleuren, haarkleuren- en stijlen.
Lees ook
Carol: ‘Niets zo achterlijk als appje van collega die tien meter verderop zit’
Voor elk meisje een passende pop, ook als je op krukken liep, een beugel of bril droeg of in een rolstoel zat. Een poppenparadijs, helemaal voor grote meisjes als ik, die vroeger niet beter wisten. Ik had vroeger ook Fleur barbies, die waren goedkoper, hadden een iets realistischere heupomtrek en waren ook nog verkrijgbaar in andere haarkleuren dan blond. Maar stiekem wilde ik natuurlijk die zongebruinde, goudblonde Malibu Barbie. Die ‘schade’ haal ik ruimschoots in, nu ik zelf moeder van een poppenkind ben.
De Verenigde Naties Barbiecollectie vind je hier, zwart, blond, rood, of kort haar, astronaut, arts, president, vicepresident en een Ken die ook weleens een jurkje aantrekt en rondrijdt in een knalroze auto en uiteraard ook de blonde Malibu Barbie, die op dit moment hoogzwanger is en daarnaast een glansrijke carrière, dito sociaal leven en garderobe onderhoudt. Het kan allemaal.
Lees ook
‘Na jarenlange treinellende heb ik met gierende banden mijn rijbewijs gehaald’
Als vrienden en familie een Barbie cadeau willen doen, worden zij altijd gewezen op ons strikte representatiebeleid. Voor ons misschien een dingetje, maar voor mijn kind straks een vanzelfsprekendheid. Zo zou elk kind de wereld moeten zien: kleurrijk.
Je kunt zeggen wat je wil over Barbie en haar veel te ranke lijf, maar één ding begrijpen ze bij Mattel wel; ‘Diversity Matters’ en daar kunnen andere speelgoedfabrikanten nog van leren. Elk kind is namelijk mooi genoeg voor een poppenversie en onze diversiteit is het mooiste uitgaanspunt voor een speelgoedcollectie. Zo makkelijk is het!
