Vreemd gevoel

Daar bleef ze vervolgens twee weken in haar eentje liggen. Haar gezin zette iedere dag het eten voor de deur. “Het was een hele zware griep, maar het voelde wel anders dan normaal. Het was alsof het me van binnen kapot maakte. Echt een vreemd gevoel door je aderen.”

Twee nachten was ze ook enorm benauwd. “Dat was echt heel eng. Dan denk je: wat als er echt iets gebeurt? Kan ik dan nog hulp inschakelen? Mijn man lag aan de andere kant van het huis. Op dat moment was deze kant van corona nog niet zo in beeld, was het vooral: blijf in bed en ziek uit.”

Verzwakt

Na de twee weken op het kamertje ging ze langzamerhand dan toch vooruit. Ze was inmiddels vijf kilo afgevallen en heel erg verzwakt. Volgens de GGD was ze op dat moment niet meer besmettelijk. “Ik was wel slap en moe, maar ik kon beneden bij mijn gezin op de bank liggen.”

Vervolgens lag ze daar nog eens twee weken en pas na een ziekbed van in totaal zes weken voelde ze zich weer een beetje zichzelf. “Toen dacht ik: ik ben er weer, en ben ik gaan doen wat ik altijd deed: boodschappen voor ons gezin, voor mijn ouders in de risicogroep, kinderen overal heen brengen, het huis poetsen. Per 1 april zou ik aan een nieuwe baan beginnen, maar die ging nu niet door, dus werken was er niet bij.”

Lees ook
Famke Louise in ‘Jinek’ over #ikdoenietmeermee-actie: ‘Ik snap dat mensen boos zijn’

Littekenweefsel

Dat ging twee weken goed, toen stortte ze in. Deze keer kon ze helemaal niks meer. Niet meer op haar benen staan, niet recht vooruitkijken, want alles duizelde. Alles deed pijn, ze was benauwd. “Ik zat echt gevangen in mijn lichaam. We gingen alle specialisten af; een internist omdat ik niet kon eten, een cardioloog vanwege de hartkloppingen die veroorzaakt konden worden door littekenweefsel op mijn hart, een oogarts omdat ik niet meer goed kon zien.”

De artsen denken nu dat haar centrale zenuwstelsel is verstoord door het virus. De enige manier waarop dat beter kan worden, is rust. Daarom loopt de moeder van een tweeling van vijftien jaar nu bij een psycholoog en ergotherapeut. “Het wisselt elke dag wat ik kan. De ene dag gaat het beter, kan ik boodschappen doen en de wc schoonmaken of zelfs naar de psycholoog en ergotherapeut, de andere dag kan ik niks.”

Netflix

Ook is haar weerstand erg laag, waardoor ze alles oppikt. Vorige week had ze nog een week griep, vermoedelijk omdat haar kinderen een verkoudheid meenamen vanuit school. “Dan komen alle klachten weer terug. Laat je je weer testen. Het blijft maar doorgaan.”

Waamelink ligt vijf keer per dag op bed. Tussendoor brengt ze tijd door op de bank om te Netflixen of iets anders te kijken op televisie of haar tablet. Haar man heeft alle taken in huis overgenomen, haar moeder maakt voor haar schoon. “Ik had totaal niet verwacht dat corona dit teweeg kon brengen. Ik had het beeld: je hebt een griepje of je wordt opgenomen op de IC, maar deze groep kende ik niet. De doktoren ook niet, waardoor zij ook geen perspectief kunnen bieden.”

Normaal

Maar die groep waar zij in valt, is groot, zegt Waamelink. Alleen al de Facebookpagina ‘Coronapatiënten met langdurige klachten (Nederland)’ heeft vijftienduizend leden. ,,Elke dag is het maar hopen dat je een beetje goed wakker wordt. En is dat niet het geval dan moet je op de bank maar wachten tot de dag weer voorbij is.”

Lees ook
‘Coronapatiënten met mildere klachten herstellen moeizamer’

“Dit verwacht je na zes maanden niet, en ik weet ook nog niet hoe ik erover denk dat dit mijn hele leven misschien wel zo blijft. Ik wil me weer normaal voelen. Ik denk al in maanden of jaren. Dat is te doen. Als je maar zou weten dat het ooit weer zoals vanouds wordt.”