Hans gaf de boeken van zijn overleden tante graag een tweede leven en een mooie bestemming. Het leek het juiste besluit, tot hij erachter kwam dat de boeken weleens veel meer waard waren dan hij in eerste instantie dacht.
“Het voelde alsof we een goede daad hadden verricht. Tot ik erachter kwam dat we intussen ook heel wat geld hadden uitgedeeld”, vertelt Hans aan HLN.
Vorig jaar overleed Hans’ tante. Waar Hans en z’n vrouw haar regelmatig ondersteunden, gebeurde dit ook na haar dood. “Ze had een boekenkast waarin de boeken van haar overleden man stonden. Dat was de trots van haar woonkamer, hij vulde één wand volledig. Ik schat dat er zeker tweeduizend boeken in stonden, misschien wel meer”, vertelt Hans.
Helaas is Hans’ huis al vol genoeg, waardoor hij geen andere optie ziet dan de boeken te verkopen of weg te geven. “Weggooien, dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen”, vertelt hij. Hij ziet ook geen toekomst in de verkoop van de boeken. Een vriend van hem, een echte boekenwurm, bevestigt dat de boeken nog maar weinig waard zijn.
Hans ligt in bed als hij op het idee komt om de boeken in zogenaamde ‘weggeefkasten’ te stallen. “Als ze daar terechtkwamen, werden ze in ieder geval meegenomen door mensen die ze zouden waarderen.”
Samen met zijn gezin gaat Hans op pad met de boeken. Ze stippelen een route uit om langs zoveel mogelijk boekenkastjes te rijden. Als alle boeken een mooie plek hebben gekregen, gaan ze als afsluiter uit eten. Wat Hans alleen niet weet, is dat hij de nieuwe eigenaren heeft getrakteerd op een leuke verrassing.
Twee maanden later bezoekt Hans zijn vader, die hij vertelt over de nieuwe bestemming van de boeken. “Eerst viel mijn vader stil. Toen leek hij zich in zijn koffie te verslikken. Hij mompelde: ‘Je hebt wel eerst haar spaarcentjes eruit gehaald, toch?”
Hans: “Hij vertelde vervolgens dat mijn tante, sinds de dood van haar man, elke maand honderd euro in een boek verstopte, als appeltje voor de dorst. En dat ik dat toch wist als ik daar de deur platliep? Ik wist van niets!”, vertelt hij. De boodschap van z’n tante, dat er tussen al die duizenden boeken ‘bijzondere exemplaren zaten’, kreeg opeens een nieuwe betekenis voor Hans.
Tevergeefs gaat Hans nog langs bij verschillende boekenkasten, in de hoop nog wat te vinden. Uiteindelijk geeft hij op. De les die hij hiervan heeft geleerd? “Als ik mijn vader meer had betrokken bij de afwikkeling, was dit niet gebeurd. Maar ik wilde hem juist gedoe besparen.” Toch is Hans dankbaar sommige mensen gelukkig te hebben gemaakt.
Milou (72) weigerde de erfenis van haar ouders: 'Geld maakt niet gelukkig'
