Verschillende vrouwen die meededen aan onze enquête over ongeplande zwangerschappen raakten zwanger door verkrachting of misbruik.
Vier vrouwen delen hun traumatische ervaring.
Waarschuwing: dit verhaal bevat details van seksueel misbruik. Het Centrum Seksueel Geweld is er als je hulp of steun nodig hebt.
Eva* werd op haar 26ste verkracht. “Door het geweld is het koperspiraaltje losgescheurd aan één kant. Ik heb verschrikkelijke buikpijn en bloedingen gehad voor ik erachter kwam dat ik zwanger was.”
“Voor mij was meteen duidelijk dat ik dit kind niet wilde houden. Ik wilde in de toekomst graag kinderen met mijn partner, maar wel kinderen die uit liefde geboren waren. Stel je voor dat het kind op mijn verkrachter zou lijken. Dat zou oneerlijk zijn ten opzichte van het kind.”
“Ik heb toen abortus laten plegen en heb dat met niemand, behalve mijn partner, durven delen. Ik kom uit een strenggelovig gezin en mijn ouders wilden dolgraag opa en oma worden. Ik zou dit kind nooit de liefde hebben kunnen geven dat ieder kind verdient.”
“Het ergste vond ik de wachttijd die ik moest aanhouden tussen het moment dat ik erachter kwam dat ik zwanger was tot de tijd van de abortus.”
“Ik kreeg complicaties na het afbreken van de zwangerschap en was bang dat ik nooit meer zwanger kon worden. Vooral psychisch heeft de verkrachting grote gevolgen gehad.”
Maria* (nu 34) wilde op haar zestiende nog geen sex, omdat ze niet aan de pil was. Haar vriendje (“achteraf geen goeie jongen”) had daar geen boodschap aan.
Twee maanden later ontdekte ze dat ze zwanger was. Ze besloot het weg te laten halen: “Ik was te jong en had het kindje niks te bieden. En wilde geen kindje van een verkrachter.”
“Toen ik ouder was en moeder geworden was, knaagde de abortus aan me. Ik heb toen met de psycholoog besproken dat ik afscheid van het kindje moest nemen en ging focussen op mijn gezonde zoon.”
Jessica* (53) ging in 1987 met een vriend naar bed. “Toen ik zei dat ik niet wilde, was het al te laat en luisterde hij niet meer. Ik wist op dat moment vreemd genoeg dat ik zwanger geraakt was. Ik vind het moeilijk om het een verkrachting te noemen, maar dat was het eigenlijk wel.”
Ze was diep ongelukkig en in paniek toen ze zwanger bleek te zijn. “Ik was negentien, had geen relatie met de vader en een kind zou mijn hele leven ondersteboven gooien. Ik heb nooit gedacht om het geboren te laten worden, daar was ik helemaal nog niet aan toe.”
“Het enige wat ik wilde, was dat zo min mogelijk mensen ervan zouden weten. Een paar weken had ik moeite met werken en studeren, kon me nauwelijks concentreren en de zwangerschap was het enige waar ik aan kon denken. Vreselijk, want in andere gevallen kan het zo’n bijzondere tijd zijn.”
Wat seksuele voorlichting ons nog niet leert over instemming en verkrachting
Janneke* (51) raakte zwanger na ‘stealthing‘. De sex was vrijwillig, maar in het geval van stealthing verwijdert de man zonder toestemming en/of medeweten van zijn sekspartner (m/v) het condoom, en is er dus sprake van gedwongen onveilige sex.
“Ik gaf de man een condoom. Het was pikdonker en ik ging naar het toilet. Ik verwachte dat hij hem om had gedaan in tussentijd. Dat was niet gebeurd. Na de daad kan ik daar pas achter. Drie weken later bleek ik zwanger te zijn geraakt.”
“Ik voelde me een soort van verkracht door de daad van deze man. Anderzijds was ik dolgelukkig met een baby en wilde het direct houden. Tot op de dag van vandaag is het zwaar om dit alleen te doen, maar dit kind is het mooiste geschenk uit mijn leven. God heeft het zo gewild, het is me overkomen en daarna maakte ik de keuze om het alleen te doen en te kiezen voor mijn baby. Het is niet de mooiste manier geweest om zwanger te raken, maar ik heb het mooiste kind van de wereld.”
Isa (41) werd slachtoffer van 'stealthing', gedwongen onveilige sex: 'Ik was zó kwaad'
*De enquête was anoniem, de namen zijn gefingeerd.
Deze 762 vrouwen raakten ongepland zwanger: 'Mijn moeder gaf mij de schuld'
