C&A en een aantal andere kledingmerken zijn aangeklaagd door de Duitse mensenrechtenorganisatie ECCHR. Volgens hen zou de kleding onder andere door Oeigoeren onder dwang zijn gemaakt.
Het ECCHR daagt de producenten voor de rechter wegens medeplichtigheid aan slavernij en uitbuiting, schrijft NRC.
Het is volgens het ECCHR (European Center for Constitutional and Human Rights) bij sommige kledingstukken niet uit te sluiten dat deze door middel van dwangarbeid zijn gemaakt. Daarbij gaat het om sokken van C&A, sneakers van Nike, herenkleding van State of Art en buitensportkleding van Patagonia. De producenten hadden volgens het ECCHR op z’n minst kunnen weten dat er dwang bij de productie betrokken is en daarom deed de mensenrechtenorganisatie aangifte bij het Functioneel Parket in Amsterdam.
Momenteel zitten er circa een miljoen Oeigoeren opgesloten in heropvoedingskampen. Daar moeten zij Mandarijn leren en de communistische waarden accepteren. Maar volgens ontsnapte gedetineerden en getuigen krijgen de gevangenen ook te maken met seksueel geweld, martelingen en gedwongen sterilisaties. De Chinese regering ontkent dit.
De Oeigoerse gevangenen moeten daarnaast dwangarbeid verrichten op katoenvelden of in fabrieken in de regio Xinjiang, waar veel kledingfabrikanten zijn gevestigd. Ongeveer een vijfde van de wereldwijde productie komt daar vandaan en dat maakt het lastig voor merken om dit katoen te vermijden. Daarbij komt dat de kledingproductie vaak veel tussenstappen heeft, waardoor het niet altijd duidelijk is waar het materiaal vandaan komt.
C&A laat in een reactie dan ook weten dat het bedrijf geen materialen koopt van de fabrikanten in Xinjiang. Maar Wintai Garment, het bedrijf dat de sokken levert aan C&A, koopt volgens het ECCHR katoen in bij de firma Huafu uit de Zuid-Chinese miljoenenstad Shenzhen. En Huafu’s dochteronderneming is gevestigd in Xinjiang, in de buurt van een aantal grote kampen.
Barbara van Straaten van advocatenkantoor Prakken d’Oliveira deed aangifte namens de organisatie. Volgens haar is het bewijs niet waterdicht, maar is een vermoeden al genoeg aanleiding tot een aangifte. “Er zal meer bewijs nodig zijn voordat dit op zitting kan komen”, vertelt Van Straaten tegen NRC. “Het opsporingsmonopolie ligt natuurlijk bij de overheid. Het ECCHR ziet dit dan ook als een aansporing voor het Openbaar Ministerie om een onderzoek te beginnen.”
Wat je moet weten over de situatie van de Oeigoeren in China
