(Natuur)ramp tijdens reis

Het niet-zo-geweldige- avontuur begint in februari 2025 in de Australische hoofdstad Sydney, waar de 21-koppige groep het enorm naar hun zin heeft. Na vier dagen vervolgen ze de reis met een bezoek aan het dorp Byron Bay.

“Toen we er aankwamen, hoorden we dat er een cycloon op weg was naar onze volgende bestemming: Surfers Paradise. Toch moesten we er naartoe, want het was een vaste stop in de tour.” Eenmaal daar krijgen ze te horen dat het de zwaarste cycloon in vijftig jaar gaat worden. Alles gaat op slot, het thuisfront is in paniek, en de overheid stuurt sms’jes over een potentiële stroomuitval. “Gelukkig is niemand van de groep gewond geraakt, maar we moesten wel in lockdown in het hotel. Hier werden onze balkondeuren dichtgetimmerd in verband met de storm. Doodeng.”

Nog meer pech

In het verblijf zit de groep vooral de tijd te doden. De angst voor de cycloon is inmiddels gezakt en heeft plaatsgemaakt voor pure verveling. Na zes dagen in lockdown gaat de storm eindelijk liggen en reizen ze verder naar Magnetic Island. Langzaam keert de vakantiestemming terug. “We zaten pas twee dagen op het eiland toen onze reisleider zei: ‘Er is al veel misgegaan op deze reis, maar het wordt alleen maar erger.'”De wegen naar Mission Beach – hun volgende bestemming – blijken volledig overstroomd.

Indy’s groep belandt noodgewongen in Townsville, een plek waar wederom ‘echt niks te doen is’. Maar goed, het is maar voor één nacht. De volgende ochtend staat de groep met backpacks en al te wachten op een bus die maar niet komt opdagen. Al snel wordt duidelijk waarom: er heeft zich weer een natuurramp afgespeeld. “Die nacht had er nóg een overstroming plaatsgevonden, waardoor alleen kleine voertuigen mochten rijden. Aangezien wij als groep samen reisden, konden we niet gesplitst worden. En ja hoor, we moesten vier extra nachten in Townsville bijven tot we door konden.”

“We zijn, wanneer het kon, gaan zwemmen en uit eten gegaan, maar het regende elke dag zó hard dat we voornamelijk in de kamer moesten blijven. Iedereen was boos en verdrietig omdat het op die manier niet ‘de reis van ons leven’ zou worden.”

Inbreker verandert Annemiekes moeder-dochtertrip in nachtmerrie: 'Hij stond 's nachts in onze kamer'Lees ook

Op naar Azië

De groepsreis loopt in Australië ten einde en Indy hoopt dat haar solo-reis in Azië nét wat voorspoediger zal verlopen. “Vanuit de Australische stad Cairns vloog ik door naar Bangkok. De eerste ochtend in Bangkok ging ik een fietstour doen door de stad, waar ik een meisje ontmoette. Na een tijdje gekletst te hebben, besloten we een gigantisch winkelcentrum in de buurt te bezoeken.”

“We stonden in de rij voor een smoothie toen medewerkers ineens in paniek wegrenden. Even dachten we dat ze iemand enthousiast begroetten, maar toen begon de hele benedenverdieping te rennen alsof hun leven ervan afhing.” Ik was enorm bang omdat iedereen gillend wegrende, en niemand wist wat er aan de hand was.”

Aardbeving

“Ik zag een man in paniek weg hinkelen. In eerste instantie leek het alsof hij gewond was geraakt, wat mij deed denken aan een terroristische aanslag. Gelukkig was dat niet het geval. Iedereen keek naar boven en bleef keihard rennen en wij renden met de menigte mee. Toen ik een man aansprak die Engels kon, vertelde hij dat er de ergste aardbeving gaande was die hij ooit had gevoeld. Op een of andere manier hadden wij de aardbeving niet meegekregen, omdat we op een soort bruggetje stonden.

Ze zien video’s van instortende gebouwen en zitten meer dan een uur vast in het verkeer, zonder te weten of het veilig is om verder te gaan. De rest van de dag was dus – zacht uitgedrukt – hectisch. “Alle grote wolkenkrabbers werden ontruimd en we mochten ’s middags het gebouw niet meer in. Daarnaast moesten we wachten op naschokken, wat een eng idee was. Dit viel uiteindelijk gelukkig mee.”

Een van de ingestorte gebouwen

“Verder heb ik tijdens mijn reis alleen nog een klapband gehad met de bus in Cairns, op de terugweg van een dagtour. Hierdoor hebben we uiteindelijk drie uur moeten wachten in the middle of nowhere op hulp.” Indy reist nog een maand door Azië voordat ze teruggaat naar huis. “Alle natuurrampen waren pure horror, maar gelukkig verloopt de rest van mijn reis wel zoals gepland.”

Oproep

Heb jij ook nog wel zo’n verhaal vol vakantieleed? Mail dan een korte samenvatting, je telefoonnummer en eventuele foto’s naar robin.swinkels@linda.nl onder vermelding van ‘vakantieleed’.

Heb jij weleens een totale rampvakantie meegemaakt? Dan zoekt LINDA. jouLees ook