Veel mensen pakken ‘m er als eerste bij als de LINDA. op de mat ploft: het editorial van Linda de Mol. Onze favorieten delen we graag met je op LINDA.nl.
Dat is nog eens lekker relaxed poseren in bikini als je eigen ‘gezellige zwembandjes’ volledig verstopt zitten achter een paar enorme zwembanden. Ik voelde me sowieso letterlijk als een vis in het water tijdens deze zwembadcovershoot, want ik bevond me in mijn ultieme happy place: ons familievakantiehuis in de Portugese Algarve. Waar het ruikt naar pijnbomen en waar we, als we eindelijk een keer onze klep houden, de zee horen ruisen.
We komen hier al ruim 33 jaar elke zomer en ik heb hier genoten van ontelbaar veel zonnige dagen, piripiri kippetjes, strandwandelingen en BBQ-avonden. Ik zie het kleinere huis ernaast dat nu van Johnny en zijn gezin is en waar vroeger mijn ouders zo graag vakantie vierden: mijn moeder in badpak met een sigaretje en koffie en haar voeten in het zwembad, terwijl mijn vader binnen naar de Tour de France zat te kijken. “Pfff, zit-ie weer binnen… Die eeuwige sport”, mopperde ze dan, terwijl ze het volgens mij stiekem heerlijk vond in haar eentje met d’r cryptogrammenboekje.
Ik zie de heerlijke, mollige beentjes en billetjes van mijn kinderen voor me, die hier geen luier aan hoefden, want dé manier om ze ’s zomers zindelijk te krijgen. Noa die op haar tiende eindeloos een voetbal hoog kon houden en Julian die van iedereen kon winnen met memory, ook van ome John die serieus zijn best deed om hem te verslaan.
En nog langer daarvoor, toen Johnny nog een puber was en in een kamertje onder mijn slaapkamer sliep. Vóór het uitgaan werd een thuiskomtijd afgesproken en op het afgesproken tijdstip hoorde ik hem altijd binnenkomen en braaf tegen zijn vader roepen: “Ik ben er hoor, welterusten!” Als ik dan tien minuten wachtte, hoorde ik de schuifdeur van zijn kamer opnieuw heel zachtjes opengaan en wist ik dat-ie weer gevlogen was tot de zon opkwam. Naar het pleintje, waar de club en de beachbar zaten en ‘waar het allemaal gebeurde’. Hij wist dat ik ’m nooit zou verlinken.
Ik zie mijn kinderen op de buitentrap zitten op de laatste dag van de zomervakantie met een hele fles ketchup in hun haar, omdat dat de enige manier was om de groene zweem van het zwembadchloor uit hun blonde haartjes te krijgen. En ik denk aan mijn broer die nóóit kookt, maar hier wel drie uur met een oververhit hoofd boven een barbecue hangt om het perfecte sardientje en worstje op tafel te zetten, en op zondag een pan roereieren maakt waar-ie rustig twintig eieren in kiepert.