Al van jongs af aan strijdt Jaimy (29) tegen de kilo’s. Toen ze 19 jaar was kreeg ze haar eerste maagverkleining. Helaas kwam ze na haar zwangerschappen toch weer aan en kreeg ze recent een zogenaamde ‘redo‘.
Jaimy: “Ik heb gehuild als een baby. Waarom was het me niet gelukt?”
Trigger warning: ben jij gevoelig voor informatie over afvallen, dan wil je onderstaand stuk misschien even overslaan.
“Ik heb eigenlijk al een heel volwassen leven met obesitas achter de rug”, vertelt Jaimy. “Waar mensen zeggen: ‘Ik hoop dat ik ooit weer in die broek pas’, kende ik dat niet. Ik ben namelijk nooit slank geweest. Toen ik een jaar of zeven was, ging ik met mijn moeder al mee naar de WeightWatchers.”
Haar hele familie heeft last van obesitas. “Bij ons heeft iedereen aanleg voor dik worden. Mijn oma, mijn ouders, mijn twee zussen. Ze zeggen dat erfelijke aanleg niet bestaat, maar ik ben het daar niet mee eens. Mensen die dik zijn, hebben vaak de stempel dat ze te veel hebben gegeten. Maar door alle diëten die we thuis deden, waren we juist heel gezond.”
Maar desondanks heeft Jaimy er wel last van. “Ik was gewoon een stuk zwaarder en dat drukt op je gewrichten. Ik had ook vaak gescheurde enkelbanden. Gelukkig werd ik er op de basisschool niet mee gepest. Soms noemde iemand me wel ‘dikzak’, maar ik had er nog niet zo’n last van. Op de middelbare school was dat wel anders. Ik had weliswaar een grote mond, maar ondertussen kwam ik wel huilend thuis. Pijn deed het me zeker, al liet ik het de pesters niet zien.”
Als ze zestien jaar is voelt ze zich steeds meer het buitenbeentje. “Als ik met vriendinnen ging shoppen, kon ik niet naar de H&M. Dat paste ik niet.” En ook in de kroeg merkt ze dat ze opvalt. “Ik realiseerde me steeds meer dat ik anders was.”
Als ze achttien jaar is weet ze dat ze er iets aan wil laten doen. Zeker nadat haar vader een gastric bypass heeft gehad, wordt haar wens nog groter. Bij haar vader traden veel complicaties op en dat werd hem zelfs bijna fataal. Maar toen het eenmaal beter ging, viel hij ‘als een raket af’. “Dat wilde ik ook. Toen ik achttien jaar was, ben ik meteen gaan googelen. Uiteindelijk kwam ik uit op een ziekenhuis in Brugge. Toen alle onderzoeken waren afgerond was het zo klaar als een klontje dat ik geopereerd mocht worden.”
Foto van Jaimy als ze 18 jaar is. Tekst loopt door onder de foto.
Op 5 september 2013, als Jaimy 19 jaar is, krijgt ze een gastric bypass. De maag wordt verkleind tot een kleine voormaag en de dunne darm wordt naar de nieuwe maag omgeleid. “Het was buiten alle verwachtingen in heel gemakkelijk. Ik voelde me goed. En als zelfstandig ondernemer kon ik de week erop alweer aan het werk. Na de operatie kon ik natuurlijk heel weinig eten. De eerste twee weken was het alleen maar vloeibaar, zoals soep en yoghurt. En uiteindelijk kon ik steeds grotere stukken eten. Ik leerde echt opnieuw te eten, als een baby.”
“Het ging zelfs zo goed, dat ook mijn moeder en mijn zus een gastric bypass hebben laten doen, met een prachtig resultaat. Ik werd geopereerd toen ik 114 kilo woog en uiteindelijk woog ik acht maanden later 72 kilo en later viel ik zelfs nog meer af, naar 63 kilo. Dat was mijn laagste gewicht. Ik was zo trots en het voelde zo goed. Ik kon leuke shirtjes kopen en kon eindelijk weer lekker stappen. Zeker in de bloei van mijn jeugd was dat heel leuk.”
Foto van Jaimy als ze 63 kilo weegt. Tekst loopt door onder de foto.
Zwanger en aankomenTwee jaar lang behoudt Jaimy een stabiel gewicht en schommelt ze rond de 72 kilo. Op een gegeven moment krijgt Jaimy een relatie en willen ze kinderen. “Van de eerste zwangerschap kwam ik niet zoveel aan. Maar van de tweede zwangerschap wel 15 kilo. Het viel op zich mee, maar voor mij was het heel veel. En ik kreeg het er ook niet meer af. Ik baalde er enorm van. Ik deed er ook moeite voor. De artsen hadden gezegd dat ik nooit meer hoefde te diëten. Maar nu moest het wel weer.”
Waarom een gastric bypass niet zo'n makkelijke operatie is als het misschien lijkt
Toch lukt het haar niet en als Jaimy een nieuwe aanvraag indient voor een redo gastric bypass, wordt deze door de verzekeraars afgekeurd. Ze is nog te licht, is de reactie. “De chirurg had me wel al goedgekeurd. Maar het kost zo’n 7000 euro en dat is best wel veel geld.”
Niet veel later krijgt Jaimy te kampen met een hernia en belandt ze zelfs in het ziekenhuis. “Ik kreeg daar medicijnen voor, maar daar werd ik nog zwaarder van. In november was ik nog 18 kilo zwaarder dan de 15 kilo die ik al was aangekomen. Nu zat ik zowat op mijn startgewicht.
Ik at geen koekjes, snoepjes, geen vette dingen. Ik wist zeker dat ik door de medicatie aankwam. Uiteindelijk ben ik aan mijn hernia geopereerd. Maar helaas waren mijn zenuwen zo erg aangetast, dat ik toch weer medicatie moest gaan gebruiken. Toen heb ik een nieuwe aanvraag gedaan. Volgens mijn chirurg was het beter als ik geopereerd zou worden, want het gewicht was ook slecht voor mijn rug. Toen kreeg ik wel akkoord. Nu was het zelfs zeer noodzakelijk.”
Ditmaal krijgt Jaimy een minimizer ring (Laparoscopische gastrojejunale sleeve) waardoor je je eerder verzadigd voelt en eerder stopt met eten. “Nu moest ik echt heel langzaam eten. Want als je te snel eet, komt het direct naar boven. De redo is wel een operatie waarbij het afvallen langzamer gaat. Ik ben nu twee maanden onderweg en ik ben 8 kilo afgevallen. En dat komt ook door de medicijnen die ik nog steeds moet gebruiken. Maar het belangrijkste is dat ik afval.
Ik verwacht niet dat ik weer 63 kilo ga wegen. Maar dat hoeft ook niet. Als het rond de 80 kilo wordt, ben ik al blij. Toen ik werd afgekeurd voor de operatie voelde ik me zo dik. Zo had ik me nog nooit gevoeld. Ik wilde me het liefst onder een deken verstoppen en heel hard gillen. Ik heb ook geroepen: ‘Ik ga nooit meer terug’. Als een kleine baby heb ik gehuild. Waarom was het me niet gelukt? Maar nee, ik heb mijn best gedaan. Nu ik geopereerd ben, voel ik me wel iets beter. Ik kan weer een mooie broek aan. Dat is al heel fijn.”
Voor Jaimy blijven de kilo’s een strijd. Ze wil mensen vooral meegeven om niet te snel te oordelen over mensen met obesitas. “Niet iedereen is te dik door eten en vaak hebben ze al een heel verleden achter de rug met talloze sporten en diëten. Een maagverkleining is ook zeker niet de gemakkelijkste weg, zoals vaak gezegd wordt. Ik en al mijn lotgenoten (zie ook haar Instagram-account gastricbypassmama, waar ze haar verhaal deelt) moeten allemaal een strijd voor het leven voeren. Want helaas blijft overgewicht een levenslang gevecht.”
Elah (25) viel door gastric bypass binnen 3 maanden 27 kilo af: 'Ik geniet nu minder van eten'
