Een erfenis van een bekende kan spannend zijn: wie krijgt wat? Maar een erfenis kan ook uit onverwachte hoek komen óf vervelende situaties met zich meebrengen.
Daar kan Veronique (55) uit Den Bosch over meepraten. In de rubriek ‘De Erfenis’ vertelt ze erover.
Het huis dat Veronique van haar ouders erfde, ziet er aan de buitenkant chic uit: het staat in een welvarende wijk in Hilversum en is ontworpen door een beroemde architect. Wat je van buiten níét ziet, is het trauma dat zich binnen die vier muren opbouwde en hoe het opruimen van het huis Veronique hielp om te helen. “Bij een trauma denk je vaak aan grote gebeurtenissen, maar mijn trauma is veel subtieler. Het huis van mijn ouders stond heel vol met spullen, en tegelijkertijd was het ontzettend leeg, omdat er geen emotionele bedding was.”
Yvette (54) kreeg een erfenis van een vriendin: 'Na haar overlijden kwam er bijna zestigduizend euro vrij'
Het opruimen van de woning betekende ook een samenwerking met haar broer, met wie Veronique altijd een functionele relatie had. “Voor een van de eerste keren in ons leven sloegen we de handen ineen: we maakten een taakverdeling om de spullen weg te gooien en organiseerden samen de begrafenis van mijn vader.”
Uiteindelijk verkochten Veronique en haar broer het huis. Dat proces voelde als een zegening. “Ik wilde dat het huis bewoond zou worden door iemand die er met veel plezier en liefde zou gaan wonen. Dat is gelukt. En ik wilde dat het huis een rechtvaardige en goede opbrengst zou hebben, ook dat lukte: de woning leverde meer geld op dan ik had durven dromen.”
Hoeveel precies, wil Veronique liever niet delen. “Maar ik kon er mijn hypotheek van afbetalen, mijn ex-man uitkopen en een nieuwe keuken plaatsen. Ook heb ik nieuwe meubels aangeschaft en de tuin opnieuw laten inrichten en opknappen. Het geld heeft geleid tot veel meer woongenot in mijn huidige huis.”
De erfenis gaf Veronique vrijheid. “In de zin van financiële onafhankelijkheid, maar ook omdat ik mijn trauma kon afsluiten.” Dat het opruimen van spullen ook heling kan brengen, wist ze – uit jarenlange ervaring waarin ze anderen helpt als coach om hun subtiele trauma te helen – maar nu ervoer ze het zelf, niet alleen door de ritjes naar de milieustraat, maar door wat die symboliseerden: afscheid nemen van wat haar niet meer diende. “Met al die spullen gooide ik ook de negatieve herinneringen weg. Ik ben van overleven naar leven gegaan.”
Angela (39) vergokte de erfenis van haar oma: 'Een deurwaarder moest mijn hond meenemen'
