Genomen op je zestiende omdat het toen zó’n goed idee leek, de naam van je ex-geliefde of één die je elke dag weer nieuwe moed geeft. Elke tattoo heeft een eigen verhaal.
In de rubriek ‘Plakplaatje‘ praten we met vrouwen over hun meest bijzondere tattoo. Met of zonder spijt.
Wie
Gabi (31)
Tatoeage
Schorpioen met roos
Zit er sinds
2010
LINDA. zoekt leraren, directrices en luizenmoeders met gênante school(plein)verhalen
Gabi is 16 jaar wanneer haar opa overlijdt. “Mijn biologische vader is weggegaan toen ik één jaar oud was. Je weet niet wat je mist, en ziet enkel bij vriendinnen hoe het zou zijn om een vader te hebben. Mijn opa was dat voor mij, de vader die ik nooit heb gehad. Hij bracht mij elk weekend naar paardrijden, we plakten samen mijn fietsband, en hij was er bijna elke dag.”
Maar in 2008, wanneer de gezondheid van Gabi’s opa al een poos aan het kwakkelen is, belandt hij in het ziekenhuis. “Hij had longemfyseem, een ‘duivenmelkerslong’ noemden ze het toen ook wel. In het ziekenhuis leek hij op te knappen, maar de uiteindelijke longembolie die hij daarbovenop kreeg werd hem fataal. Ze konden niks meer voor hem doen. Hij is 69 jaar geworden.”
Door het overlijden van haar opa valt Gabi in een groot zwart gat. “Ik voelde mij vaak alleen en miste hem zo erg, dat ik soms zelf ook niet meer wilde leven. Het werd één van de meest duistere periodes uit mijn leven vol drank en drugs, om alle pijn maar te verdoven. Als ik zoveel gedronken had, stond mijn brein even uit.”
Gabi begint tijdens die zware periode aan de opleiding verpleegkunde, maar krijgt daar vooral te horen dat het haar niet gaat lukken. “Ik voelde mij mentaal niet goed, en kreeg daar bovenop alleen maar te horen dat ik moest stoppen. Ondertussen had ik drie bijbaantjes om mijn opleiding te kunnen bekostigen. Ook in de horeca, en daar ga je na het werk vaak nog even de kroeg in. Wordt een drankje soms een lijntje of pilletje, om even helemaal uit te staan.”
In een roes gaat ze door het leven, maar de dag erna – na een avond vol drank en dus soms drugs – komt de pijn keihard terug. “Even niks voelen was mijn drive, dus dan ging ik de volgende avond weer. Eén avond ben ik letterlijk out gegaan: zoveel had ik gedronken. De ambulance werd gebeld om mij naar het ziekenhuis te brengen. Dat was een eyeopener.”
Thirsa zet tatoeage met 'geheime' details voor overleden zus: 'Op haar 26e verjaardag'
Al begint Gabi pas echt in zichzelf te geloven, wanneer ze – een paar maanden later – switcht van school. “Daar kreeg ik Nico als mentor, een gouden man. We hadden wekelijks een afspraak, en elke keer weer zei hij: Gabi, jij kunt dit. Dat er iemand was die wél in mij geloofde, en achter mij stond, was precies wat ik in die periode nodig had.”
Wel gaat ze nog regelmatig uit, tot ze ook op deze opleiding te horen krijgt dat ze meer verantwoordelijkheid moet nemen. “Op een gegeven moment zei Nico: ik geloof nog steeds in je, maar als je op deze manier verder gaat houdt het wel op. Je moet het zelf doen, én willen. Mijn verdriet heeft mij vaak in de weg gezeten. Toen ik mijn diploma eindelijk in handen had, heb ik Nico persoonlijk bedankt.”
“Op het moment dat ik klaar was met mijn opleiding, werd ik vanzelf rustiger. Drank en drugs? Het leek allemaal niet meer zo nodig. Nu drink of gebruik ik helemaal niks meer.”
Gedurende haar zwarte periode, heeft Gabi veel van zich afgeschreven. Ook is ze gaan tekenen. “Ik probeerde mijn gevoel op verschillende manieren te verwoorden.” Eén van haar tekeningen – de schorpioen met de roos – hangt ruim twee jaar boven haar bed, voordat ze er op haar achttiende bedenkt om er een tatoeage van te laten maken.
“Schorpioen is mijn sterrenbeeld, de roos is de lievelingsbloem van mij en mijn opa. Daaronder staat het woord remember. Onthoud dat je de bloem levend moet houden – water moet geven – en niet jezelf moet laten verwelken. Elke keer als ik nu naar mijn tattoo kijk, brengt het mij weer terug naar dat warme gevoel van vroeger. Dan hoor ik mijn opa’s gefluit. Hij was zo’n vrolijke man, hielp iedereen. Echt: van hem was er maar één.”
Gabi heeft recentelijk contact gezocht met haar biologische vader. “Het was een moeilijke stap om te nemen. Maar ik bleef vragen houden, het blijft knagen. Tot nu toe is het alleen maar positief uitgevallen. Het verleden kun je niet veranderen. Samen kijken we naar de toekomst: hoe we die op een positieve manier kunnen invullen.”
Worstel je met suïcidale gedachten? Praat er dan over. Bel 0800-0113 of ga naar www.113.nl.
