Ze zijn dood- en doodeng en toch blijf je kijken: horrorfilms hebben een vreemd soort aantrekkingskracht. Jij herinnert je ook vast nog wel die ene (of meerdere) engste horrorfilm(s) die je maar niet kunt vergeten.
Is dat eigenlijk wel zo onschuldig als het lijkt? Pathé Thuis deed onderzoek naar de angst na horrorfilms – en wij hebben meteen de ultieme bangmakers van de LINDA.nl-redactie verzameld.
Het is bijna Halloween, dus het moment om horrorfilms te kijken is ook bijna daar. Ruim één op de drie Nederlanders vindt het een heerlijk genre. Maar wist je dat bijna de helft van de kijkers (44 procent) nog angstig blijft ná het kijken?
Sterker nog: een kwart van de ondervraagden heeft een blijvende angst overgehouden aan het kijken van een horrorfilm op jonge leeftijd. Toch weerhoudt dat velen er niet van om weer te kijken, want bijna een kwart van de ondervraagden doet dat.
Tijdens het kijken van de film hebben veel van de vijfhonderd ondervraagde kijkers last van een versnelde hartslag en zweterige handen. Op het moment dat er een doodeng moment te zien is, draait bijna de helft (46 procent) van de kijkers hun hoofd weg of doet de handen voor het gezicht. Tja, herkenbaar.
Welke films zijn de LINDA.nl-redactie bijgebleven? Lees het hieronder:
Eindredacteur Kim: “Ik heb als kind véél te jong, achter de rug van mijn grote zus, gekeken naar de horrorfilm House of Wax – het origineel uit 1953 – met horrorlegende Vincent Price. Een heel freaky film over een eigenaar van een wassenbeeldenmuseum, die in het grootste geheim wassen beelden maakt van echte mensen. Een vrouw bezoekt op een gegeven moment het museum, en vindt een bepaald beeld wel héél erg lijken op haar vermiste vriendin. De doodenge dingen die vervolgens gebeuren als ze op onderzoek uit gaat en haar vermoeden wordt bevestigd, hebben me nog lang achtervolgd…”
“O, wat had ik stoere praatjes: natuurlijk zou ik de Amerikaans-Zweedse film Midsommar wel even gaan bekijken in de bioscoop. Maar ik hoorde zo veel enge verhalen en lovende reacties van horrorliefhebbers over hoe heftig die film was – over een groep Amerikaanse jongeren die met een Zweedse medestudent naar zijn vaderland afreizen om daar het geweldige midzomerfestival te vieren – dat ik dacht: ik kijk ‘m wel op m’n kleine tv-scherm thuis. Nou, ik had alsnog overal kippenvel. De film is niet eens klassiek eng, geen over de top gekrijs en zo, maar de weerzinwekkende en bizarre manier waarop de hoofdrolspelers hun dood tegemoet gaan, en de gedecideerde rust van de daders, gaat zó onder je huid zitten. Zweden? Even niet voor mij.”
Chef online redactie Aimee: “Gelukkig ben ik niet de enige die wakker heeft gelegen van deze film, want Sinister, met o.a. Ethan Hawke, staat al sinds 2012 aan de top van engste films. Een gegarandeerd recept voor nachtmerries, geloof mij. De horrorfilm gaat over een true crime-schrijver die met zijn gezin verhuist naar een huis waar een gehele familie is uitgemoord. Wanneer hij op zolder een doos met videobanden vindt waar nog meer moorden op staan, besluit hij op onderzoek te gaan. Dan gebeuren er onverklaarbare dingen in het huis en belandt de familie in een absolute nachtmerrie.”
Déze straat hult zich al in Halloween-sferen: 'Heerlijk dat de kinderen de schrik van hun leven krijgen'
Adjunct hoofdredacteur LINDA.nl Nina: “Tijdens deze film zat ik met zweethandjes te kijken — misschien juist omdat het verhaal gebaseerd is op waargebeurde feiten. Ja, de film barst van de clichés: een stel strandt in een afgelegen dorp, vreemde dingen beginnen te gebeuren en je hoort jezelf denken: ga. gewoon. weg. Maar dat doen ze natuurlijk niet. In plaats daarvan worden ze op gruwelijke wijze opgejaagd door drie gemaskerde indringers.”
Redacteur Julot: “Deze film is wel horror en deels gruwelijk, maar minder eng dan de The Exorcist. In de film speelt een groep tieners het bekende spel Truth or Dare tijdens hun vakantie, de grote vraag is steeds: kies je voor de waarheid of voor durven. Met durven krijg je een opdracht die je uit moet voeren, bij de waarheid moet je een vraag naar waarheid beantwoorden. Een spel zonder consequenties, tot ze worden uitgenodigd door een vriend van iemand uit de groep. Na in te gaan op de uitnodiging heerst er een vloek op de groep tieners. Het is niet alleen maar Truth or Dare want wie de waarheid niet spreekt zal sterven, wie de opdracht verkeerd uitvoert zal sterven en wie weigert mee te doen zal het moeten bekopen met de dood. Echt een film waarbij je op het puntje van je stoel zit en misschien heel af en toe een hand voor je ogen doet. Perfect om te griezelen tijdens Halloween.”
Brandend content redacteur Nina: “Deze films – vijf om precies te zijn – kunnen altijd dagen rondspoken in mijn hoofd. Júíst omdat het verhaal niet draait om geesten of clowns, zoals in zoveel andere horrorfilms. The Purge speelt zich af in een toekomstige samenleving die beangstigend veel lijkt op die van ons. Het grote verschil? Er wordt jaarlijks een zuivering georganiseerd: een periode van twaalf uur waarin de overheid alle misdaden (zelfs moord) toestaat. De gruwelijkheden die dat teweegbrengt en de manier waarop sommigen hier voldoening uithalen, bezorgen me serieus rillingen.”
Lifestyleredacteur Linde: “Ik ben absoluut geen held als het om horrorfilms gaat. Als kind heb ik een trauma opgelopen na het zien van E.T, en bij het zien van Karbonkel uit Ik, Mik, Loreland krijg ik nog steeds de kriebels. Maar de aller, aller, allerengste film die ik ooit heb gezien, is The Ring (2002). En heel eerlijk: die had ik liever nooit willen zien, want zelfs nu, 15 jaar later, kan ik er soms nog steeds niet van slapen.”
Redacteur Nivine: “Ik was denk ik zeven jaar oud toen we bij mijn neef de film Amsterdamned keken. In de Amsterdamse grachten zwemt een moordlustige duiker. Iedere keer als iemand dicht bij de grachten loopt, wordt-ie het water ingetrokken. Ik herinner me dit zo goed, dat ik nog steeds – bijna twintig jaar later – niet dichtbij de grachten durf te lopen. Een extra enge scène: de duiker hangt een lichaam aan een brug, waar een toeristenboot onderdoor vaart en het bebloede lichaam de boot in valt. Nee, gewoon nee.”
“Bij een slaapfeestje keken we Scary Movie 4 – ja, dat hoort satire te zijn, maar ook dat kan ik niet aan. Vooral niet toen ik elf jaar was. De Scary Movie-films zijn parodieën op verschillende horrorfilms, dus het hoort grappig te zijn. Je raadt het al: niet gelachen, wel gejankt. Het vierde deel is onder andere een parodie op de film The Ring. Iedere keer als het televisiebeeldscherm gaat sneeuwen, ontstaat er een cirkel in beeld en stapt een meisje met lang, sluik zwart haar uit de televisie. Ruist de televisie? Ik ren nog steeds weg.
Nog een anekdote uit de film: een haast doorzichtig jongetje met zwart haar en donkere kringen om z’n ogen verschijnt steeds in het huis van de hoofdrolspeelster. Een scène scheert zij haar oksels en merkt ze dat haar scheermes ineens is overgenomen door iemand. Zit dat joch ineens haar oksels te scheren. Ik heb echt tien jaar lang naar beneden om me heen gekeken tijdens het scheren. Leuk, zo’n film.”
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Lekker griezelen tijdens Halloween: dit zijn de engste horrorfilms om te kijken
