Zon, zee, cocktails… en rampspoed. Voor je je mojito op hebt, zit je met een kotsende kleuter of een man die gillend een zee-egel uit zijn voet plukt. Weg droomvakantie, hallo nachtmerrie.
In de rubriek Vakantieleed vertellen vrouwen over de vakantie die ze liever willen vergeten, maar nog altijd op hun netvlies gebrand staat.
Wie
Claudia*
Plaats van bestemming
Costa Rica
Hik(je) op de weg
Twee (single)vrienden die mee waren op vakantie
In het begin van dit jaar een weekje weg naar Costa Rica, dat is Claudia’s plan. Samen met haar man en tieners, twee vrienden en hún tieners. “Mijn man en ik zijn best vermogend en onze vrienden hadden niet het geld om op een verre reis te gaan, dus besloten we de complete vakantie voor ze te betalen. Dat deden we met alle liefde – als je het geld kunt missen, is het fijn om dit voor anderen te doen.”
De vlucht verloopt soepel, de villa is prachtig en de sfeer zit er goed in. “Dat het zo’n horrorvakantie zou worden, hadden we to-taal niet verwacht.”
Aangekomen in het paradijs gaan de volwassenen op pad, terwijl de kinderen thuisblijven met een oppas. Al snel valt het Claudia op dat de twee vrienden – allebei single – er een stevig dranktempo op nahouden. “Mijn man en ik drinken niet of amper, maar als zij cocktails willen drinken mogen ze dat gewoon doen. Daar zagen we het kwaad niet van in.”
De ‘volwassentrip’ begint al snel op een ‘zuipvakantie’ te lijken, waar Claudia en haar man niet zo’n trek in hebben. Dus besluiten ze rond twaalf uur ’s avonds met zijn tweeën naar huis te gaan. “De ochtend erna kwamen we erachter dat zij die nacht twee dames van plezier naar het huis hadden meegenomen, terwijl hun kinderen in dezelfde villa sliepen.”
De mannen komen lekker brak uit bed gerold en beginnen vrijwel meteen weer met een drankje. “Er was totaal geen behoefte om iets met z’n allen te doen. Drank, seks en Tindermatches waren de enige onderwerpen waar het over ging. Op de tweede dag gingen de mannen met twee vrouwen naar een bar, en wij konden het maar uitzoeken.” Op de derde dag begon het drama pas écht.
Daar gaat Marianne's vakantiegevoel: 'Bouwvakkers aten bord van dochter leeg'
“Ze nodigden ons uit voor drankjes bij een strandtent, met de kinderen erbij. Lief, dachten we. Maar nog geen tien minuten later staat één van hen op, en komt terug met twee jonge vrouwen aan zijn zijde – één van de twee had van zijn dochters leeftijd kunnen zijn. Ze begonnen hem zowat af te lebberen en grepen hem bij zijn kruis, waar zijn dochter bij zat. Dat is toch té gek voor woorden?”
Claudia, haar man en de kinderen besluiten terug te gaan naar de villa. “Mijn kinderen waren nogal overstuur, terwijl het kind van de desbetreffende vriend haar schouders ophaalde en vertelde dat het de normaalste zaak van de wereld was om haar vader zo te zien.”
Die avond komen de mannen terug in de villa – mét de twee vrouwen. “We hebben de kinderen maar snel naar bed gestuurd en zijn ook maar naar boven gegaan. De vrouwen zijn uiteraard blijven slapen. Toen we ze de ochtend erna erop aanspraken, zeiden ze dat het een inschattingsfout was.”
“We zeiden dat het niet meer in onze villa mocht gebeuren. Maar daar trokken ze zich niets van aan.” De hele vakantie vertonen ze hetzelfde gedrag. “En ondertussen vroegen ze aan ons of wij het konden betalen.”
De rest van de week blijft hetzelfde patroon zich herhalen: drinken, seks en totale desinteresse voor de rest. “Het leek wel een zuipvakantie voor tieners. Een van hen sliep maar één nacht in de villa, de rest bracht hij bij een vrouw door. De ander vond zichzelf een ‘heel verantwoordelijke vader’, maar zodra hij een nieuwe scharrel had, stuurde hij zijn dochter alleen over straat en in het donker terug naar de villa.”
Op de terugweg worden de twee dronken vrienden bijna geweigerd bij het boarden. “Bij aankomst in Nederland namen we afscheid. Een bedankje kon er niet vanaf. Echt schandalig.”
Een paar weken na de trip die tegen haar zin in uitmondde in een zuipvakantie, stuurt Claudia ze nog een appje. “Ik schreef dat ‘teleurgesteld’ de lading niet dekte. Ook dat onze vriendschap voorbij was. Ze reageerden boos. Maar hun kinderen stuurden wél lieve berichtjes, dat ze het leuk hadden gehad en dankbaar waren. Van hun vaders heb ik nooit meer iets gehoord, en dat vind ik natuurlijk helemaal prima.”
Heb jij ook nog wel zo’n verhaal vol vakantieleed? Mail dan een korte samenvatting, je telefoonnummer en eventuele foto’s naar robin.swinkels@linda.nl onder vermelding van ‘vakantieleed’.
*Claudia vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bij de redactie bekend.
Heb jij weleens een totale rampvakantie meegemaakt? Dan zoekt LINDA. jou
