Laura (29) merkt dat veel toekomstige moeders bang zijn voor de bevalling en het over horrorverhalen hebben. Met haar positieve ervaring wil ze laten zien dat het ook gewoon allemaal goed kan verlopen.
In deze rubriek, ‘Werpsterren’, beoordeelt een moeder haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. Laura, docent Frans, heeft vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn vriend René (33) en ik zijn negen jaar samen en we hebben altijd een kinderwens gehad. Toen de gesprekken hierover serieuzer werden, ben ik er heel bewust mee omgegaan. Ik stopte een half jaar voor we het wilden proberen al met de pil, zodat mijn lichaam daarvan kon ‘afkicken’. Ook dronk ik geen alcohol meer en slikte ik vanaf dat moment foliumzuur. Wanneer het dan niet zou lukken, kon ik mezelf in elk geval niets verwijten. Met een app hield ik bij wanneer ik het vruchtbaarst was en een paar weken later bleek het in één keer raak. Dat was zo onwerkelijk.”
“Qua zwangerschapskwaaltjes had ik ook geluk. Na wat vermoeidheid en misselijkheid in het begin voelde het een groot deel van de zwangerschap juist alsof ik de hele wereld aankon. Wel had ik last van maagzuur; echt niet fijn om zo’n golf omhoog te voelen komen. Maar ik dacht: als dit het is, valt het reuze mee.”
Lees ook
Ginny was extreem misselijk tijdens haar zwangerschap: ‘Ik gaf 125 keer per dag over’
“Ik merkte tegen het einde van de zwangerschap dat mensen me bang maakten met verhalen over de bevalling. Zo zei iemand: ‘Je gaat heel veel pijn hebben en het gaat zó’n bloedbad worden.’ Ook op internet lees je veel horrorverhalen. Maar toen ik 38 weken zwanger was, vertelde de moeder van een vriendin dat zij juist een héle goede bevalling had.”
“Deze moeder had bij yoga geleerd om op haar ademhaling te letten waardoor ze goed met de weeën om kon gaan. Zelfs bij de persweeën bleef ze zo rustig dat de verloskundige niet doorhad dat ze al beviel. Na afloop moest een dokter zelfs huilen omdat het zo’n mooie bevalling was geweest. De moeder van deze vriendin eindigde haar verhaal met: ‘Bevallen is een feestje.'”
“Wauw, dit kan dus ook, dacht ik. Ik zocht op Google over deze manier van bevallen en kwam zo bij het boek Mindful bevallen. Er staat heel veel van dat overdreven Amerikaanse ‘blabla’ in, maar ook veel nuttige oefeningen die je leren met pijn om te gaan. Ik leerde dat je hersenen beslissen of je pijn hebt of niet. Je handen in een bak ijswater houden is heel oncomfortabel, maar als je geconcentreerd telt, op je ademhaling let en onthoudt dat de pijn uiteindelijk weer verdwijnt, hou je het beter vol.”
“Toen ik 38 weken en zes dagen zwanger was, braken rond 3.00 uur mijn vliezen. Ik heb nog tot 8.00 uur geslapen en daarna kwamen de weeën langzaam op gang. Ik had geleerd dat je dan in ‘de appeltaartfase’ komt. De bevalling kan nog lang duren en dan helpt het niet om de hele tijd te denken: het is begonnen, het is begonnen! Je kan je gedachten beter verzetten door bijvoorbeeld een appeltaart te bakken. Dat ben ik dus ook gaan doen.”
Laura tijdens het kraken van de noten voor de taart.
“Het lukte me om rustig te blijven en ik had ook nog steeds geen pijn toen we om 19.00 uur de verloskundige belden omdat de weeën regelmatig werden. Ik bleek al 5 centimeter ontsluiting te hebben, dus gingen we naar het geboortecentrum waar ik ging bevallen. Dit centrum staat naast het ziekenhuis, maar is een stuk comfortabeler; we hadden een superluxe suite.”
“Ik was nog steeds rustig en als ik me goed concentreerde voelde ik geen pijn. Uiteindelijk had ik drie uur lang persweeën, terwijl het kindje normaal na twee uur gehaald wordt. Omdat de verloskundige zag dat ik het zo goed volhield, zijn we doorgegaan. Op 10 april 2019 om 5.00 uur werd onze dochter Charlie geboren.”
“Het moment dat ze op mijn borst lag, vond ik zó bijzonder. Het ging heel goed met ons, dus mochten we al rond 9.00 uur naar huis, waar een rustige kraamweek begon. We lieten weinig bezoek komen en de eerste dagen stond mijn telefoon uit. Ik had wel mijn onzekere momenten; ik ben al sinds mijn veertiende oppas, maar je eigen baby is wel even andere koek. Maar het gaat nu heel goed met ons. Charlie is een gemiddeld kind qua eten, slapen en groeien, dus dat is eigenlijk perfect.”
Lees ook
Ruth voelt minder connectie met derde kind: ‘Waren we maar bij twee gebleven, dacht ik even’
“Ik merk dat veel vrouwen angstig zijn voor de bevalling. Ik deed een eendaagse zwangerschapscursus waarbij gevraagd werd waar je aan dacht bij een bevalling. Vrijwel iedereen noemde negatieve dingen als ‘angst’, ‘onzekerheid’ en ‘verlammend’. Dat vind ik zo zonde, want je weet helemaal niet wat er gaat komen, dus het heeft totaal geen zin om je er zorgen om te maken.”
“Probeer tijdens de bevalling te denken: oké, ik voel pijn, maar dat hoort. Je lichaam bereidt zich tijdens de weeën voor op je kindje, dat heel erg welkom is. Probeer daarop te focussen. Ik weet dat ik mazzel heb gehad en ken van dichtbij ook de slechtere verhalen, maar weet in ieder geval dat het dus ook gewoon wél goed kan gaan. Laat het gebeuren, wees open voor wat er komt en zie het met vertrouwen tegemoet.”
Laura wil graag dat Charlie de achternaam van haar vriend én haarzelf kan krijgen. Hier vertelt ze meer over de strijd voor een dubbele achternaam.
Lees ook
Dat scheelt weer mot: misschien kun je je kind binnenkort twéé achternamen geven
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
