Arjan (35) en zijn vrouw Sofia (35) kregen tijdens de zwangerschap van hun tweede kind met een reeks tegenslagen te maken. Zo zorgde de coronacrisis ervoor dat Arjan zijn zoon niet geboren zag worden.
Ter ere van de nieuwe LINDA.196 ‘DE BEVALLING’ maken we vier speciale ‘Werpsterren’-edities. Hierin komen vaders aan het woord over hoe zij de zwangerschap, bevalling en kraamweek hebben ervaren.
1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Arjan: “Mijn vrouw Sofia komt uit Ecuador, maar werkte als au pair in Nederland toen ik haar leerde kennen. We raakten in een trein aan de praat en van het een kwam het ander. Na vier jaar in Ecuador te hebben gewoond, wonen we inmiddels al acht jaar in Nederland. Hier kregen we op 1 november 2016 onze eerste zoon: Pedro.
Eind 2019 bleek Sofia onverwacht opnieuw zwanger. Een tweede kindje was helemaal gewenst, maar we vonden het ook spannend. Sofia’s eerste zwangerschap was namelijk heftig geweest doordat ze het carpale tunnelsyndroom kreeg. De pijn in haar handen en vingers zorgde voor een heel zware periode.”
Lees ook
Jarno viel flauw tijdens de bevalling: ‘Ik lag met een lijkwit gezicht op de grond’
“Helaas ging het deze keer weer niet goed met Sofia. Die hormonen, wat een hel is dat zeg. Ze was continu zo verdrietig en had ineens last van enorme heimwee. Ik vond het moeilijk om haar zo te zien; echt een machteloos gevoel.
Sofia kwam samen met een psycholoog tot de conclusie dat het goed zou zijn om naar familie in Ecuador te gaan. Ik kon echter niet mee, in verband met mijn werk, en wilde niet zo lang zonder Pedro. Na wat verhitte discussies, maakten we een plan. Zij zouden van begin maart tot midden juni in Eucador zijn en ik zou heel april komen. Dan was ik een maand zonder ze, een maand mét en dan weer een maand zonder. Maar ja, dat liep natuurlijk helemaal anders.”
“Gelukkig ging het al snel wat beter met Sofia toen ze in Ecuador was, maar een week later barstte de coronacrisis los. Mijn vlucht van 1 april werd tot mijn grote frustratie gecancelled. Vanaf dat moment zat ik vol stress. Ik wilde naar mijn gezin en moest per se bij de geboorte van mijn kind zijn. Die gedachte ging ten koste van alles. Ik leefde helemaal in een andere wereld. Door de frustratie zijn er onder andere wat Playstation-controllers aan gegaan.
Mijn zus en moeder zagen dat ik down was en schakelden Robert ten Brink in. We zaten bíjna in All You Need Is Love, maar door gedoe met een visumaanvraag in Amerika ging ook dat niet door. Het was een continue opeenstapeling van teleurstellingen.”
Lees ook
Marens vriend (39) is gestrand in Marokko: ‘Het maakt onze liefde sterker’
“Op een gegeven moment kon er weer gevlogen worden, maar mocht Sofia dat niet meer wegens haar zwangerschap. Ze zou dus in Ecuador bevallen en na de moeizame eerste bevalling, werd er een keizersnede gepland. Deze zou 15 juli plaatsvinden, dus ik regelde alles op mijn werk en boekte een vlucht op 6 juli – ruim op tijd, dacht ik toen.
1 juli moest Sofia echter met spoed naar het ziekenhuis. Ze bleek zwangerschapsvergiftiging te hebben en de baby moest zo snel mogelijk gehaald worden. Een paar uur later werd ik aan de andere kant van de wereld wakker en las ik mijn berichtjes: ‘Gefeliciteerd, je bent weer vader geworden.'”
“Ik dacht dat ik het mezelf nooit zou vergeven als ik de bevalling zou missen, maar nu viel alle last van mijn schouders. Ik had een antwoord: ik was er niet bij, punt. En nog veel belangrijker: Sofia en onze zoon Tomás waren helemaal gezond.
Ik kon mijn ticket niet aanpassen, dus zag mijn zoon voor het eerst via de telefoon. De eerste keer was dat interessant en leuk, maar al snel was het erg confronterend. Ik wilde hem gewoon in het echt zien.”
“Toen ik eindelijk in Ecuador was, lag mijn focus eerst bij Pedro. Hij zag me voor de deur staan en werd helemaal hysterisch. Hij wist gewoon niet wat hij met zijn emoties aan moest, zo dolgelukkig was hij. Een heel bijzonder moment. Daarna ging ik naar Tomás. Ik vergeet nooit meer dat ik hem voor het eerst oppakte.
Daarbij was het ook heel fijn om Sofia weer te zien. Ze moest natuurlijk nog herstellen van de keizersnede, maar ik merkte al snel dat ze veel beter in haar vel zat.”
“Helaas was de pech nog niet voorbij. Kort nadat ik arriveerde, bleek Sofia het coronavirus te hebben. Waren we eindelijk herenigd, moesten we alsnog gescheiden leven. Elke keer als ik dacht dat het oké was, kwam er weer een klap. Gelukkig ging het met Tomás wel allemaal goed, dat was natuurlijk het belangrijkste. En hoewel ze in Ecuador geen kraamzorg krijgen, hebben we dat niet gemist door Sofia’s moeder die ons perfect hielp.”
“Het was echt wel even wennen toen we 18 augustus eindelijk allemaal weer in Nederland waren, maar het gaat nu hartstikke goed met ons. Mentaal zijn we allemaal gezond en Tomás is een prachtmannetje geworden.
Als het over de zwangerschap gaat, zie je vaak prachtige vrouwen met hun handen op hun buik en een perfecte glimlach, maar het is echt oké om niet aan dat ideaalplaatje te voldoen. Het is geen schande als het bij jou anders gaat, dus wees niet bang om hulp te vragen. Ook niet als partner. Wij hebben erg veel aan onze vrienden en familie gehad en zijn ook als koppel sterker geworden. We hebben veel downs gehad, maar zitten nu flink in de up. Daar genieten we extra van.”
Lees ook
Kelly had een prenatale depressie: ‘Ik dacht: hoe kom ik van de baby af?’
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
