Mama. Voor mij ben jij onvoorwaardelijke liefde. Door jou weet en voel ik wat dat is. Het maakt niet uit hoe ik eruitzie of wat ik doe, jij ziet mij en bent er voor mij en ons gezin.

Ondanks alles wat je doormaakte liet je mij inzien dat het om één ding draait in het leven, liefhebben. Vertrouwen en je leven niet laten beheersen door angst en pijn. Jij liet je daar niet vaak door overweldigen. Gebeurde dit wel eens, dan vond je altijd snel de moed terug.

Zolang er liefde is, kun je de uitdagingen van het leven aan. Het is er, altijd en overal. Door jou – en vooral na je overlijden – besef ik hoe kostbaar de kleine dagelijkse dingen zijn. Ik geniet zoveel mogelijk van de mooie momenten met iedereen en koester de herinnering aan de prachtige momenten met jou.

Voor mij ben jij ook één en al creativiteit. Schilderen, boetseren, haken, punniken, breien, noem maar op. Ik herinner me nu, tijdens het schrijven, de nachten dat je niet kon slapen en de mooiste schilderijen maakte. De gehaakte kerstballen, het vosje dat je hebt geverfd voor ons toen ik zwanger was (de achternaam van mijn vriend en zoon is Vos) en de ‘Oldtimers zoethoudertjes’ die je daarbij at.

Geen wonder dat ik ontdekte dat het helpt om pijn en rouw vorm te geven. Voor mij is dat schrijven, stylen, illustreren, grafisch vormgeven en collage-art creëren: herinneringen tastbaar maken. Ook rituelen werken troostend en ondersteunend. Ik brand nog elke dag een kaarsje en praat in gedachten met jou tijdens het wandelen of mediteren.

Als ik verdrietig ben, denk ik vaak: ik heb je nodig, was je maar hier, kon ik maar even met je bellen en horen hoe het gaat. Als die golf voorbij is en er weer ruimte is ontstaan, vul ik mezelf met liefde, dankbaarheid en vertrouwen in de toekomst. Een ongoing process I guess.

Jouw dood bracht mij – ondanks de intense mentale en fysieke pijn – dichter bij mezelf en mijn doel in het leven. Ik besloot echt te leren luisteren naar mijn binnenwereld. Ik kan oprecht zeggen dat het mijn leven verrijkt. Ik kijk anders naar het leven en de dood.

Mijn ervaring met rouwen en helen heeft tot iets bijzonders geleid: mijn eigen bedrijf. Romy Hommersom – A story to remember. Die wens was er altijd al, er waren genoeg ideeën. Maar juist nu vielen de puzzelstukjes voor het concept ineen en voelde ik de kracht om mijn bedrijf op te starten. Het werd duidelijk, ik wil anderen bijstaan in hun rouw door het verlies vorm te geven. Het krijgt bestaansrecht en het geeft betekenis aan de relatie met de overledene en de liefde die altijd blijft bestaan.

Ik mis je mam en ben je dankbaar voor alles.

Lees ook
Jolanda Herdenkt moeder Gerda: ‘De dokter gaf haar 5 jaar, ze leefde er nog 14’