Met haar stichting No Guts No Glory zet Ellen Gerritsen (44) zich elke dag opnieuw in om mooie belevenissen en wensen waar te maken. Niet alleen voor mensen met kanker, maar ook voor hun mantelzorgers.
“Het leven is mooier en draaglijker als je je inzet voor anderen.”
Ellens broer Sander richt stichting No Guts No Glory (of NGNG) op, maar overlijdt zelf in 2011 aan kanker. Sindsdien runt Ellen de stichting. Ze vervult wensen en regelt bijzondere belevenissen voor mensen met kanker én hun mantelzorgers. “Die groep wordt vaak vergeten”, vertelt ze. “Vaak komt de zorg neer op een partner of familie. Het is mooi om te zien dat zij op deze manier hun mantelzorgers iets terug kunnen geven, wat erkenning.”
Veel wensen zijn muziek-gerelateerd. Bijvoorbeeld door het organiseren van een speciaal concert of mini-festival, maar niet alles. Zo is Ellen de laatste weken druk geweest met Zoey (15), die al jaren mantelzorger is voor haar moeder. “We stelden een enorm verwenpakket voor haar samen. Een dagje kapper met alles erop en eraan, schoonheidsbehandelingen, maar ook kledingbonnen en een schoolpakket. Ze hebben het niet breed, dus deze luxe is normaliter niet haalbaar.”
De verrassing. (Beeld: NGNG)
Alle cadeaus, wensen en belevenissen worden verzorgd door Ellen en haar kleine team vrijwilligers, met een flinke dosis hulp van haar netwerk en gulle gevers. “Op Twitter post ik vaak oproepjes. Ik heb misschien geen honderdduizend volgers, maar het zijn allemaal wél super trouwe mensen die meteen meedenken en reageren. Het is mooi om te zien hoe graag mensen willen helpen. Ik functioneer vooral als verbindingsstukje.”
In het werk voor haar stichting staat Ellens geloof in de kracht van muziek centraal. Geneest het kanker? Natuurlijk niet, maar het biedt wél troost, vertelt ze. “Muziek lift je op en maakt een verschil – zéker als mensen het samen kunnen meemaken. De ene keer is het een metalconcert, de andere keer een uitvoering van de Matthäus Passion.”
Stichting NGNG regelde dit voor de laatste verjaardag van Peter, die zo – in coronatijd – met zijn vrouw en in zijn eigen huiskamer kon genieten van ‘Erbarme Dich’. “Vlak daarna overleed hij, maar zoiets kleins kan écht nog veel betekenen voor mensen. Je zag hen gewoon genieten, hand in hand.”
Dit bericht bekijken op Instagram
Het kan ook een tandje groter. In drie weken tijd stampte de stichting ‘Jankfest’ uit de grond, een compleet festival voor Richard en zijn vrouw Sharon. Elke zomer gingen zij samen van festival naar festival, tot ze kanker kreeg in coronatijd en wist dat ze dit niet meer mee zou maken.
“We hebben in een idioot tempo alles opgezet. Een locatie, vergunning, tenten, foodtrucks, bar, personeel, muzikanten. Maar ook eigen festivalbandjes, die mensen om hun pols bleven dragen tot Sharons uitvaart. Het was een waanzinnige dag, waarin zij volop mooie herinneringen konden maken. Dáár draait het om.”
#JankFest was fantastisch, intens en onvergetelijk mooi. Dank voor alle steun, want zonder jullie, geen #NGNG!
We komen later deze week met een uitgebreid verslag maar willen vast deze foto (gemaakt door William van der Voort) delen.
Omdat het alles zegt.
Alleen maar liefde ❤ pic.twitter.com/JK5UujB8gS— No Guts No Glory (@stichtingNGNG) August 31, 2020
De misvatting is dat deze stichting alleen wensen laat uitkomen van mensen die terminaal zijn. Dat is niet waar, vertelt ze. “Die komen wel binnen, maar mensen met een goede prognose zijn net zo goed welkom. Ook zij belanden in een zwaar traject, waarin het kan voelen alsof je alleen nog maar in ziekenhuizen komt. Dat doet mentaal ook veel met iemand.”
Voor deze groep mensen regelt ze bijvoorbeeld een muziekinstrument of zangles, zodat ze bezig kunnen zijn met zichzelf en hun eigen ontwikkeling. “Even níet naar dat ziekenhuis, maar de kankersituatie loslaten.”
Naast al het geregel richt Ellen zich ook op ondersteuning van de mensen die ze helpt. Dit vindt vooral achter de schermen plaats, maar slokt wel een groot deel van haar leven op. “Ze kunnen me altijd bellen, ook om 23.00 uur ’s avonds. Ik wil er onvoorwaardelijk zijn, al is dat soms natuurlijk wel zwaar. Maar als ik er even doorheen zit, gebeurt er altijd wel iets waardoor ik voel dat we door moeten gaan.”
Op dit moment is Ellen dan ook bezig met zeven wensen tegelijk. Eigenlijk te veel, maar ze knalt door. “Er komt een soort energie vrij als meerdere mensen samenwerken om iets moois te doen. Die fijne energie maakt veel goed op momenten dat je er doorheen zit. Ik geloof in verschil maken. Pay it forward: het leven is mooier en draaglijker als je je inzet voor anderen.”
Linda Hakeboom en haar moeder over kankertraject: 'Ik dacht, geef die kanker maar aan mij’
