Mijn beste vriendin schakelde onlangs een ‘energetisch dierentherapeut’ in voor haar doodzieke hond. De dierenarts had al gezegd dat het tijd was om hem te laten inslapen. Toch twijfelde ze nog: was het écht al zover?
De dierentolk stemde zich op de hond af en kwam tot dezelfde conclusie. Dat was intens verdrietig, maar tegelijk een opluchting. Voor mijn vriendin voelde het alsof haar hond écht gehoord was – en dat gaf haar de kracht om hem in vertrouwen los te laten.
Dit wekte mijn nieuwsgierigheid, ook al ben ik zelf vrij nuchter. In het verleden heb ik meerdere mediums bezocht, eigenlijk omdat ik stiekem hoopte dat er meer was tussen hemel en aarde. De een voorspelde dat ik drie keer zou zakken voor mijn rijbewijs (bijna goed: ik slaagde de tweede keer), de ander dat ik in Baarn zou wonen (wat niet is kan nog komen) en weer een ander zei dat ik twee zoons zou baren (het universum leverde één dochter, compleet met roze, glitters, drama en nul mannelijkheid).
'Hij kijkt niet meer naar me zoals in het begin, is er iets mis? Vindt hij me saai?'
De toekomst laten voorspellen vind ik net een spirituele afslag te ver. Maar dat alles energie is, spreekt me wél aan. En dan heb ik niet over geesten die uit een fles komen, maar meer richting kwantumfysica: het idee dat alles in de kern uit energie bestaat. Dat de kleinste deeltjes reageren op wat wij denken, voelen, verwachten. In dat energieveld – het zogeheten kwantumveld – is meer mogelijk dan we met het blote oog kunnen zien.
Op de site van diezelfde dierentherapeut las ik dat ze via dat kwantumveld ook contact kon maken met overleden dieren. Dat leek me wel interessant, want nog niet zo lang geleden stierf mijn lieve kat Soki, op hoogbejaarde leeftijd. En ergens hoopte ik ook te horen of haar dood écht zo poëtisch was als ik mezelf had wijsgemaakt: dat ze precies op de verjaardag van mijn nieuwe liefde besloot dat het welletjes was.
Dus boekte ik een healing. Vooraf stuurde ik foto’s van Soki, maakte ik 125 euro over en kreeg een factuur. Mooi, zakelijk aftrekbaar als columnresearch. Het consult ging telefonisch. Daar zat ik dus: telefoon op speaker, opname aan, zodat ik het later kon terugluisteren, terwijl iemand aan de andere kant van de lijn mijn overleden kat energetisch inlogde.
‘Laatst keek ook mijn eigen vriend iets te lang naar haar - ik weet het, jaloezie is kinderachtig, maar ook menselijk’
Over de overlijdensdatum zei ze niets, misschien was dat gewoon mijn eigen gevoel voor drama. Maar andere dingen klopten exact. Ze hoorde bijvoorbeeld een soort slis in Soki’s toon, wat volgens haar kon komen door een ontbrekende tand. En inderdaad: Soki liep al haar hele leven rond met een gat in haar gebit. Ze noemde hartfalen, ook juist. Ze zei dat Soki zich fijn voelde in ons vrouwenhuis – precies de setting waarin ze haar hele kattenleven had doorgebracht. Aan het eind zei ze iets over het uitstrooien van haar as op een Nederlands eiland. Dat raakte me. Want vorig jaar is mijn moeder uitgestrooid op een Waddeneiland. Toeval? Of zat Soki daar serieus haar wensen uit te spreken aan de andere kant van de lijn?
Later luisterde ik de opname terug en hoorde ik ook hoe sommige uitspraken breed inzetbaar waren. Dingen die altijd wel íémand ergens kan plaatsen. Cold reading, noemen sceptici dat.
Maar eerlijk gezegd maakte dat me niets uit. Of het nu toeval was, mijn eigen interpretatie, of écht contact via dat mysterieuze kwantumveld…
Je haalt eruit wat je nodig hebt. Voor mij was dat: één telefoongesprek met Soki.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Een etentje 'in elkaar flansen' kost me tegenwoordig een week van mijn leven'
