Afgelopen weekend publiceerden wij op ons L’HOMO.-katern een lijstje van tien dingen die je kunt kopen voor Pride 2018. Een luchtig lijstje, dat ons op kritiek kwam te staan.

Want al was het een niet bepaald serieus ingestoken lijstje, menig Twitteraar was niet blij met de inhoud ervan.

Lees ook
10 dingen die je nu alvast kunt kopen voor Pride Amsterdam

‘Auteur Joost Lubach wijdde naast onderstaande tweets ook een column bij Gaykrant over het lijstje. Het artikel is volgens hem ‘ongetwijfeld heel lief bedoeld’, maar ‘bagatelliseert (Gay) Pride tot niet meer dan een soort parade van clichés’.

Lieve @LINDAnieuws. Ik neem niet zo snel zoveel ruimte op voor een eigen mening op Twitter, maar hier komt ie. Ik vind het stuitend dat jullie anno 2018 nog altijd totaal niet lijken te begrijpen waar (Gay) Pride over gaat – of überhaupt homo-emancipatie.

— ᴊᴏᴏsᴛ (@joostlubach) June 2, 2018

En laten we voorop stellen: dat was niet onze intentie bij het schrijven ervan. Het stuk heet ook niet ’10 dingen die Pride perfect samenvatten’, of ’10 dingen die je op Pride tegenkomt’, of ’10 dingen waar je elke homo aan herkent’. Het heet ’10 dingen die je nu alvast kunt kopen voor Pride Amsterdam’.

Veel van de kritiek is gestoeld op het feit dat wij in het stuk niet benoemen waar Pride Amsterdam voor staat, waarom het belangrijk is, waar allemaal aandacht voor wordt gevraagd. Dat klopt: dat doen we niet. Omdat dat niet is waar het stuk over gaat. Ik zou een lijstje kunnen maken met 75 redenen waarom Pride belangrijk is, maar dat zijn heel andere punten dan tien items die je kunt kopen.

In zijn column schrijft Joost over de pride: ‘Tot niet al te lang geleden had ik zelf nog de opvatting: leuk hoor en goed, maar moet het nou zo overdreven?’ Dat is grappig, want precies datzelfde geldt voor mij. Tien jaar geleden dacht ik: waarom is een Gay Pride nodig, er is toch ook geen heteroparade? En zet de Pride niet een veel te cliché beeld neer?

Net als Joost ben ik daar op teruggekomen. Heel erg zelfs. De Pride is een viering van vrijheid, van jezelf kunnen zijn, en dus ook van onbeschaamde flamboyance en hysterie voor wie daar behoefte aan heeft. En dat is niet iedereen. Want nee, niet elke homo draagt leer, of een visnetshirtje, of een roze boa, of bezit een van de andere dingen die zijn opgesomd in het lijstje. Net zoals niet elke heteroman met een voetbal onder zijn arm en een afgeragde spijkerbroek met instappers toe staat te kijken (ja, stereotypen werken twee kanten op).

Lees ook
10 dingen die je als homo sowieso ooit in je leven gehoord hebt

Maar laten we eerlijk zijn: tijdens Pride omármen we die clichés. En dat doen we niet zodat iedereen lekker aapjes kan kijken, of om onszelf als circus-act neer te zetten; we doen het zodat al die beelden, voor sommigen ‘rariteiten’, jaar na jaar een beetje normaler worden. Zodat iemand die in 2017 opkijkt van een man in leer, een visnetshirtje of met roze boa dat in 2018 niet meer doet. Zoals Joost zelf zegt: ‘Deze zichtbaarheid heeft nota bene aan de wieg gestaan van de strijd om homo-emancipatie.’

Wat minder bevorderlijk voor de homo-emancipatie is, is dat we onderling gaan ruziën over wat wel of niet oké is om te schrijven of te publiceren. Wat hebben we nog weinig zelfspot, lieve homo’s. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik grap in dagelijkse gesprekken regelmatig dat ik mijn boa thuis heb laten liggen, dat mijn hele huis roze is (met een pluche randje op elke vensterbank) en dat Madonna mijn moeder is. Op maandagmorgen zeg ik tegen mijn collega’s dat ik glitter ophoest als ik een heftig weekend heb gehad. En je zou me eens met vrienden in de keuken moeten zien als daar een courgette aanwezig is.

En ja, ik vind de ‘Hoe krijg je vier homo’s op een kruk?’-grap* daadwerkelijk grappig. Niet omdat ik hem vind uitblinken in intelligentie, maar omdat ik vind dat het belangrijk is dat we af en toe om onszelf kunnen lachen. Met een onwijs hoge lach natuurlijk en een slap handje in de lucht, want die clichés omarmen we.

Laten we die humor net zo omarmen. Uiteindelijk strijden we allemaal voor hetzelfde doel. Een doel dat wereldwijd nog lang niet behaald is – en dat betekent dat er soms heel weinig te lachen is. Juist daarom moeten wij dat wel doen. Niet aan de lopende band, want die circus-act: dat zijn we niet en dat willen we ook niet worden. Maar we willen ook niet boos en verontwaardigd onze roze grafkist met pluche randjes in, toch?’

*Google die grap maar even.

Lees ook
Waarom het goed gaat met de homo-emancipatie, maar ook: waarom we er nog (lang) niet zijn

L’HOMO. zit nu ook op Instagram. Volg @lhomo voor het laatste gay nieuws, goeie verhalen en heel veel mooie mannen. L’HOMO. bestellen? Dat kan hier.