Liesbeth Rasker runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 119: ‘Ouder worden is voor kat en mens geen geringe opgave.’
'Ze was zeventien jaar. Zéventien. Het zijn inmiddels geen incidenten meer te noemen'
Het is zaterdagavond zo tegen tienen als me opvalt dat mijn kat wel naar haar (vele) waterbakjes loopt, eraan ruikt, maar vervolgens doorloopt. Daarna valt me op dat ze ook niets van haar (meerdere) bakjes met nat voer neemt. Dit soort dingen gebeuren altijd op zaterdagavond. Of vlak voordat ik op vakantie ga. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik een vakantie afzeg omdat zij opeens zorg nodig heeft, zorg die ik niet wil uitbesteden aan een vreemde. Mijn kat, Disco heet ze, is deze zomer 17 geworden en woont al 16,5 jaar in mijn huis. Misschien woon ik in háár huis. Ze heeft nierfalen, een hoge bloeddruk en pijn aan haar gewrichten. Het begint onder invloed van de jaren al een tijd best te rammelen.
Maar goed, wel ruiken, niet drinken, zaterdagavond. Er zit dan maar één ding op: ChatGPT om raad vragen. Ik hou niet van AI en sta in de startblokken om er een persoonlijke vendetta tegen los te laten, maar als het gaat om de gezondheid van mijn kind, ik bedoel mijn kat, dan is het bijzonder om te zien hoe snel de principes het raam uit kunnen. Nadat de robot me wat vragen stelt kan ik concluderen dat ze waarschijnlijk misselijk is. Oké. En natuurlijk moet ik het aankijken. Dat doe ik zondag. De hele dag, minutieus, maar eten en drinken doet ze nog steeds niet tot nauwelijks. Dus maandagochtend hang ik om stipt 09:00 uur aan de telefoon met de dierenarts.
Die concludeert ook: misselijk, aankijken, morgen een prik met anti-misselijkheidsspul. Prima prima, maar aankijken, daar ben ik niet goed in. Dit gaat over mijn kínd. Ik bedoel mijn kat. Dus ik vraag weer aan Chat, wat kan ik in de tussentijd dan doen? Nou, de robot heeft wel een suggestie. ‘Warm haar eten op. Leg niet te veel tegelijk op een bordje.’ Dus daar sta ik, speciaal gekocht nat voer dat wordt gebruikt voor katten die na een operatie snel moeten aansterken (4 euro per bakje), op een klein bordje te draperen. Om dat vervolgens in de magnetron te doen en kort op te piepen. Ik test met m’n pink of het niet te warm is, concludeer van wel, blaas het koel, zet het dan voor haar neer.
Een lik, twee likjes, daar stopt het, ze loopt weer weg. Volgende dag de prik door een dierenarts aan huis (ik wil niet hardop zeggen hoeveel ik daarvoor betaal). Ik koop nog wat pillen, een zalfje dat in haar oor gesmeerd moet worden en de eetlust schijnt op te wekken.
Afspraken zeg ik af zodat ik bij haar kan blijven, af en toe vraag ik Chat om raad, maar vooralsnog worden er alleen snoepjes gegeten en verder niets. Aankijken moet ik. En afwachten. Ik háát aankijken en afwachten, terwijl zij overduidelijk niet lekker in haar vel zit, stroef rondloopt, weinig levenslust lijkt te hebben. Ouder worden is ook voor katten geen kleine opgave. Misschien is haar ouder worden vooral voor mij geen kleine opgave.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Ik ken ook eenzaamheid, een diepe overtuiging dat er niemand is die je écht begrijpt'
Liesbeth Rasker (37) is schrijver en podcastmaker (van onder andere De Dienst, Dag voor Dag en Kroegpraat), en sinds een paar jaar digitale kroegbaas. Ze woont in Amsterdam met haar poes Disco, was in een vorig leven altijd op reis, en als ze later groot is hoopt ze de helft van het jaar op een Italiaanse heuveltop te wonen.
Lees hier alles van Kroegpraat met Rasker.
