Dit zijn enorm verwarrende tijden. Ga maar na, hoe raar is het dat studenten die demonstreren tegen de genocide in Gaza het ziekenhuis in worden geslagen? Je protesteert tegen geweld, komt op voor het menselijk leven, en daarvoor word je gestraft door politie, politiek en columnisten die je uitmaken voor tuig.
Het is toch ronduit absurd dat een klein, vreedzaam groepje demonstranten in Katwijk door een horde agressievelingen wordt aangevallen en diezelfde politici en columnisten de daders toejuichen en prijzen?
Ondertussen gaat de totale vernietiging van de Palestijnen door. Er is niks meer over van Gaza. Mensen overleven in de totale woestenij. Als ze niet door de bommen omkomen, gebeurt het wel door honger. Het is een nachtmerrie waar geen eind aan komt.
'Een man die een vrouw op klaarlichte dag verkracht en mensen die niet ingrijpen, maar gaan filmen'
Nadat burgemeester Halsema, in navolging van haar collega’s in Arnhem en Utrecht, de genocide benoemde en de regering opriep iets tegen het geweld te doen, werd ze, uiteraard, aangevallen en snauwden mensen dat het haar taak niet is.
Volgens diezelfde logica moet je bij onrecht op straat ook wegkijken en doorlopen, want het is immers je taak niet, je bent geen agent.
Het is ieders taak, íeders taak om hiertegen in opstand te komen. Dat de critici van het geweld niet in de minderheid zijn, werd afgelopen zondag duidelijk tijdens de demonstratie tegen de genocide.
Het was een bont, divers gezelschap; de indrukwekkend grote groep liep door de stad, scandeerde teksten en applaudisseerde. Zoveel mensen verenigd tegen het geweld en voor de menselijkheid.
De solidariteit met Palestijnen, het protest tegen het afschuwelijke geweld, is geen strijd van moslim versus niet-moslim, allochtoon tegen autochtoon. Het gaat over menselijkheid tegen het gebrek ervan. Het gaat over empathie, mensenrechten en de overtuiging dat ieder leven heilig is, zonder uitzondering.
De mensen die demonstreren, die politici confronteren, die de straat opgaan, zijn niet de gekkies. De gekkies zijn de mensen die bij al dit leed onaangedaan blijven en het zelfs verdedigen.
Zondag was imponerend en ontroerend. Deelnemers hadden die dag massaal rode kleren aangetrokken en waren naar Den Haag vertrokken om met hun aanwezigheid en stem duidelijk te maken dat dit moet stoppen. Ruim honderdduizend. En nergens was het die dag veiliger dan in dat enorme gezelschap van gemoedelijke, vriendelijke, betrokken mensen. Zo ziet de stille meerderheid er dus uit.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Misschien moet het eens omgedraaid worden: dappere vrouwen en meisjes die mannen lik op stuk geven'
