Nu ik de vijftig nader, ben ik er inmiddels van overtuigd dat ik qua flirten in niks op de gemiddelde vrouw lijk. Wat dan precies gemiddeld is? Geen idee, maar bij mij gaat het vooral in de beginfase mis.
Als ik een man écht leuk vind of er zelfs verliefde gevoelens ontstaan, dan zul je mij nimmer met een hand schalks door m’n haar zien glijden en til ik evenmin het hoofd schuin.
Nee, als ik je leuk vind dan voel je je juist ongemakkelijk in mijn bijzijn, doe ik stoer en plaag ik je, soms op brute wijze. Dat leek op mijn zestiende fout te gaan bij Luuk, op wie ik toen heimelijk verliefd was. Iets wat ik pas na twee jaar aanrommelen durfde toe te geven. Gelukkig liep dat flirten uiteindelijk goed af in een relatie van vijf jaar.
Voor de duidelijkheid: ben ik vrolijk, sta ik te kwispelen als een hond als ik met je praat? Dan heb ik het gewoon naar mijn zin, meer niet. Negeer ik je, terwijl ik stiekem wel naar je kijk? Stuur ik je regelmatig sarcastische cartoons? Heb je interesse maar reageer ik wat lauw? Grote kans dat ik je écht heel leuk vind. Niet handig, ik weet het.
Via social media kreeg ik toevallig contact met Mick, die ik al eeuwen niet had gezien. Hij hoorde bij een oude vriendengroep en had destijds een vaste relatie die nu, na ruim twintig jaar, voorbij was. Hij was voor z’n werk veel onderweg. ‘Kom anders een bakkie doen als je in de buurt bent’, appte ik. Dat bleek het weekend erop al het geval. Mick appte in die week of hij nog eerder kon komen, maar ik had geen tijd.
Onder het mom van een oude bekende ontmoeten, dronken we koffie en whisky in de stad. We hadden jaren verhalen om in te halen, we gingen uit eten en het was vanouds gezellig. Toch leuk, dat het zo kan, dacht ik nog toen ik na afloop op de bank plofte.
Hij was nog geen uur thuis of hij appte al rare teksten. ‘Superleuk gehad. Heb er even over nagedacht, maar ik zie ons niet als geliefden…’ ‘Haha’, lachte ik hardop. Had ik iets gemist? ‘Misschien had jij dat ook al.’ Ik antwoordde dat ik daar helemaal niet mee bezig was. Want dat was de waarheid. Mick was charmant en aardig, maar niet het type dat je alle hoeken van de kamer laat zien, dus ik voelde geen seksuele aantrekkingskracht. Maar hey, een oude vriend is altijd welkom in mijn leven.
‘Ik ga graag nog een keer een dagje op stap of iets leuks doen, Maaike.’ Dat vond hij fijn en ik ook. Ik was in mijn gedachten geen stap verder dan de avond zelf. We bleven elkaar appen. Toen ik een paar weken later voor werk in zijn buurt was, gooide ik een balletje op. ‘Ben je thuis? Anders kom ik even langs.’ ‘Maar eh… even voor de duidelijkheid… gewoon gezellig toch?’, antwoordde hij. Om daaraan toe te voegen: ‘Ik wil je geen relationele hoop geven.’
WTF. Begrijp me niet verkeerd, ik houd van duidelijkheid. Maar dan wel als er überhaupt een date is geweest of je beiden op dezelfde ‘weg’ zit. Wij hadden elkaar for old times sake gewoon weer eens gezien. Ik knapte af op de ongepaste opmerking. Het is ook een rare basis voor een hernieuwde vriendschap als je elke keer ‘een waarschuwing’ krijgt.
In plaats van bij Mick ging ik spontaan langs bij Marie, zij is qua vriendschap een van de besten. Ik checkte bij haar of ik gek was. En gaf toe dat ik aan mezelf begon te twijfelen. Want wanneer en hoe had ik deze man het gevoel gegeven dat ik überhaupt interesse had? Was het mijn ‘rare’ geflirt? Want ik heb juist niet met hem geflirt.
“O nee meid”, zei Marie overtuigd. “Mick heeft duidelijk het wonderboy-complex. Ik vind het arrogant dat hij meteen denkt dat je hem ziet zitten.”
En ineens valt het kwartje. “Ik denk dat hij met een heel andere intentie koffie kwam drinken, daarom wilde hij ook per se eerder komen.”
Weer wat geleerd.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Beter een goede buur dan een verre vriend: 'Hij stak een vinger, of twee, ver in haar strot'
