Vrouwen worden stelselmatig minder gewaardeerd en beloond dan mannen. Dat is al jaren bekend, het is hardnekkig en er lijkt niet echt verbetering in te komen. Het probleem met die ongelijke behandeling is hetzelfde als met racisme: je kunt het moeilijk hard maken, maar als vrouw – dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek, maar ik maak het zelf ook geregeld mee – word je minder betaald en minder serieus genomen hoeveel ervaring en talent je ook hebt.
Dat verandert niet als je succesvol, rijk of winstgevend wordt, zag ik in de Jennifer Lopez documentaire Half Time die op Netflix staat. Ik had het natuurlijk kunnen weten, maar naïef als ik was ging ik ervan uit dat een succesvol artiest als JLo met haar hits en films flink wat macht heeft.
En dat heeft ze natuurlijk ook. Ze staat aan het hoofd van een imperium dat om haar draait, maar zelfs daar aan die top werd ze lange tijd niet serieus genomen en waren haar billen en relaties interessanter voor de pers dan haar prestaties.
Iets soortgelijks zag ik ook in de documentaire Tina over Tina Turner. Lang nadat ze van haar ex Ike Turner was gescheiden, bléven journalisten naar hem vragen. Alsof ze niet compleet was zonder hem, geen bestaansrecht had zonder hem. Tina, met al haar succes, was alleen interessant in het licht van haar ex.
Eerder deze maand overleed kunstenaar Françoise Gilot op 101-jarige leeftijd. Ze liet, zo las ik in een kritische column in The Guardian, 1600 schilderijen en 3600 werken op papier achter. Waar schreven alle media over toen ze overleed? Dat ze de geliefde was van Picasso.
Die relatie eindigde in 1953. En toegegeven, ze hadden twee kinderen, waaronder Paloma Picasso, de beroemde ontwerper die onder andere voor Tiffany mooie sieraden maakt. Maar ze was inmiddels 70 jaar zonder Picasso, ze had onafhankelijk van hem een carrière opgebouwd en naam gemaakt, maar kennelijk was dat allemaal ondergeschikt aan het feit dat ze ooit een relatie had met een beroemde schilder.
Op heel kleine schaal maakte ik het mee toen ik samen met sterrenchef Soenil Bahadoer het kookboek Spicy Chef schreef. Ik had het boek geïnitieerd en alles geschreven. Maar toen Bahadoer aan de talkshowtafel van Jinek werd uitgenodigd, zat niet ik erbij als auteur, maar een mannelijke collega als deskundige.
En zo worden vrouwen dus uit de geschiedenisboeken gewist. Zo komt het dat musea vol hangen met kunst van mannen, literaire prijzen alleen door mannen worden gewonnen, geschiedenisboeken volstaan met prestaties van mannen. Omdat vrouwen simpelweg over het hoofd worden gezien of actief genegeerd en gekleineerd.
Dus toen ik dat zo zag, dat Jlo met precies dezelfde dynamiek en tegenwerkingen te maken heeft, gaf me dat wat troost. Dat maakt het dagelijkse ploeteren en de vernederingen wat minder eenzaam. En het maakt haar succes, en dat van heel veel andere vrouwen, des te belangrijker. Hoe meer vrouwen slagen, hoe makkelijker het zal zijn om die mannelijke norm af te breken en je plek op te eisen. Of zoals JLo het zingt: let’s get loud.
'Het is niet aan een algoritme om te bepalen waar we op solliciteren'
