Vanmorgen konden jullie al vijf prachtige brieven van moeders aan hun kinderen lezen, maar het is immers moederdag en dus kan het geen kwaad om er nog eens vijf te delen.
Opnieuw een mooie selectie.
Vanmorgen konden jullie al vijf prachtige brieven van moeders aan hun kinderen lezen, maar het is immers moederdag en dus kan het geen kwaad om er nog eens vijf te delen.
Opnieuw een mooie selectie.
Lees ook
Linda de Mol schrijft prachtige brief aan zoon Julian (21) in nieuwe LINDA.
‘Ik heb niet één mooie zoon, maar wel drie. Ze zijn stuk voor stuk uniek en toch lijken ze veel op elkaar qua uiterlijk. Wat een vreugde voor een moeder om drie jongens te hebben. Ze zijn altijd gezellig en behulpzaam en niet te beroerd te helpen waar mogelijk. Als kleine ukken waren de twee oudsten altijd met elkaar de dikste maten en waar de één was, was de ander. Kattenkwaad uithalen was natuurlijk geweldig. Toen de derde zoon kwam, vonden de grote broers dat maar wat spannend. De oudste maakte het niet uit wat het geslacht zou zijn, maar weer zo’n leuk broertje zou wel tof zijn. De tweede had een zusje wel aardig gevonden, maar het bleek toch goed uit te pakken. Nu zijn ze volwassen. Ze zijn allang de deur uit en de oudste gaat zelfs samenwonen. Ze wonen in een driehoek bij elkaar in Amsterdam. Mooie mannen. Nu hun vader behoorlijk ziek is, zijn ze hecht en zijn ze sterk. De jongste komt graag naar huis in het weekend, wat wij heerlijk vinden. Ik kan altijd een beroep op ze doen, maar laat ze lekker hun eigen leven leiden en gelukkig zijn. Het mooie aan jongens vind ik, is dat ze zo lekker nuchter zijn en niet snel van slag zijn. Gevoel voor humor hebben, althans die van ons, en goed kunnen relativeren. Ik respecteer hun leven, maar heb ze altijd wel geleerd wat wel en niet kan. Meisjes met respect behandelen en je verantwoordelijkheid nemen. De komst van vrouwen in hun leven is wel wennen, ze zijn niet erg gewend aan enorme gevoeligheden. Mannen geven een grote mond en ruziën wat om daarna weer gezellig door te gaan en een biertje te pakken. Ze pakken het gelukkig heel goed op. Enfin, al met al een trotse, gelukkige moeder van drie zonen.’
‘Lieve mooie dochter van elf, als ik tegen jou zeg: ‘ik hou van jou, weet je dat wel?’ dan zucht je en zeg je: ‘Mam dat zeg je heel vaak, dus ja, dat weet ik.’ Je bent pas elf. Ik ben trots op jou, ik ben trots op hoe jij op jouw jonge leeftijd al hebt kunnen omgaan met pijn, teleurstelling en verdriet. Nee, ik ben er niet trots op dat je dit nu al hebt moeten ervaren door de scheiding van papa en mij. Jouw loyaliteit naar je papa, jouw strijd met mijn nieuwe liefde. Mag ik wel van deze man houden terwijl mijn vader zoveel verdriet heeft? Ik ben zo trots op jou dat je dit uitspreekt, dat je door middel van coaching hebt geleerd dat jij niet onze stenen in jouw rugzak hoeft te dragen. Dat jij jij bent en vrij in dit leven bent om te houden van mensen die voor jou belangrijk zijn. Je bent pas elf. Ik ben trots op jou omdat je aan mij vraagt om met jou een ketting te kopen met een hartje voor de vriendin van papa. Dat deed pijn en de tranen zaten hoog, maar het lukte me om ze in te houden waar jij bij was, maar het feit dat je het aan me vroeg maakte me ook ongelofelijk trots. Want je voelt je vrij om aan mij dit soort dingen te vragen zonder er bij stil te staan wat dat met mij doet en zo hoort het, lieve schat. Je bent van nature geen knuffelkont zoals je jongere zus, maar die momenten dat je me spontaan een kus geeft en zegt: ‘mama jij bent de liefste’ om er meteen achteraan te zeggen ‘meestal’. Die momenten zijn goud. Goud omdat je het zo ontzettend meent en goud omdat ik jouw liefde dan zo ontzettend voel. Ik vind dat jij zo ontzettend jij bent. Je danst op jouw manier, je zingt op jouw manier, puur en onbevangen. Lieve schat, ik ben niet trots op al mijn handelen na de scheiding, ik ben wel trots op de keuze en het nu. Ik ben trots op jou. Mijn slimme, zorgzame, loyale, eigenzinnige, mooie dochter. Je bent pas elf. Jij hebt van mij de moeder gemaakt die ik nu kan en wil zijn. Mijn liefde voor jou is oneindig groot. Liefs, mams.’
‘Daar ga je, na 22 jaar, twee weken en vier dagen. Je bent klaar voor de volgende stap en wat voor één. Ik zie je voorpret en plannen die je samen met Peter en Daan maakt. Wat gaan we je verschrikkelijk missen. Een eigen wasmachine, geen zakken vol met vuile was ieder weekend. Dus een andere tactiek. Je vroeg mij jouw favoriete familierecepten op papier te zetten. Daar begin ik dus niet aan, komt daar maar lekker voor naar huis. Ik zal zeker een traantje laten maar tranen drogen weer. Het is ook niet die dertien kilometer die je verder op gaat wonen, maar meer een fase die je als ouder afsluit. En dat is even slikken. Geniet van je nieuwe woning, samen met je vrienden. Geniet van je balkon, op maat gemaakt voor kratten bier. Geniet van de mooiste stad van Nederland. Geniet van je studie, wat je droom altijd al is geweest. Je begint aan een fantastische nieuw hoofdstuk! Mam xxxxx.’
‘Als ik een bericht moest schrijven aan mijn zoon na een loodzwaar jaar voor ons beiden, kan ik enkel en alleen zeggen dat ik zo supertrots op mijn zeventienjarige ben, die nooit zijn koppie laat hangen. Hij verdient een zorgeloze tijd op deze leeftijd, maar hij slaat zich er fantastisch doorheen na de scheiding, een hele verdrietige moeder en het scheuren van zijn kruisband terwijl hij op weg was om een goeie voetballer te worden. Revalidatie van één jaar. Sam, je bent een zoon die iedere moeder zou wensen. Liefs, Majorie Zierikzee.’
‘Hoe trots kun je zijn? Heel trots zijn we op onze dochter. Heel trots. In 2012 begon onze ellende, de zaak van mijn vader ging failliet. We hebben alles doorstaan en onze dochter (inmiddels 22) heeft ons goed geholpen. Ze kwam in de tijd in de leeftijd dat ze op kamers ging om te studeren. Ze verdiende al vanaf haar vijftiende bij in een restaurant. Ze heeft vier jaar lang haar eigen schoolgeld en de rest betaald. Kan me niet herinneren dat ik iets voor heb betaald. Afgelopen juni heeft ze haar hbo-opleiding afgerond en wilde graag stewardess worden. Maar eerst hard werken om drie maanden door Amerika te reizen. Het is haar gelukt. In januari kwam ze terug en meteen gesolliciteerd bij Transavia waar ze werd aangenomen om de interne opleiding te volgen. Over vijf dagen is deze afgerond en hoopt ze als cabin attendant door het leven te gaan. Haar grootste droom is ooit nog piloot te worden. Ze heeft tijdens een proefvlucht gepraat met een piloot die zei dat ze er voor moest gaan, maar de opleiding is te prijzig. Maar zeg tegen haar niet dat dit niet gaat lukken. Zo maar een verhaaltje van een trotse moeder. Groetjes, Yvonne Maenen.’
Bekijk hieronder de backstagevideo van LINDA. 166 ‘HET ZAL JE MOEDER WEZEN’ waarin Linda de Mol en haar zoon te zien zijn. Het hele interview met Julian vind je in LINDA. 166, die al in de winkel ligt. Wil je ‘m direct online bestellen, dat kan hier.