Kort nachtje

‘Op een doordeweeks avondje uit leerde ik een jongen – laten we hem even Richard noemen – kennen. We dronken biertjes, we dansten, we zoenden, en aan het eind van de avond ging ik met hem mee naar huis. Het was vier uur ’s nachts en de ochtend erna moest ik naar mijn bijbaan, maar hé: ik was dronken en hij woonde dichterbij mijn werk dan ikzelf. Dus ik dacht: topplan.’

Woonboot

‘Ik wist dat hij achttien was, dus toen we bij zijn huis aankwamen en dat een woonboot bleek, keek ik wel even op. Het duurde even voordat ik besefte dat hij hier niet in zijn eentje woonde, maar met zijn ouders. Toen dacht ik wel: oké, dít is niet zo handig. Maar niet onhandig genoeg om toch naar mijn eigen huis te gaan.’

Broertje

‘Eenmaal binnen deden we stil om niemand wakker te maken. Dat lukte wonderbaarlijk genoeg. Maar ’s ochtends ging het alsnog mis. Ik dook de badkamer in om me zo goed mogelijk op te frissen, en hoorde ineens een stemmetje voor de deur: “Richard, ben jij dat? Mag ik in de badkamer?” Aan hoe jong de stem klonk, hoorde ik wel dat het niet om zijn vader of moeder ging.’

Opgesloten

‘Nee, Richard had een klein broertje. Ik probeerde een andere stem op te zetten en riep: “Bezet!” Gelukkig maar dat het jochie nog heel jong was, want hij geloofde het. Snel maakte ik me verder klaar, en voordat-ie weer terugkwam, greep ik naar de deur…maar het slot gaf voor geen meter mee. Toen het jochie terugkwam, zei ik: “Hoi, ik ben een vriend van je broer. Kun jij de deur openmaken?” Maar natuurlijk lukte hem dat ook niet – was zijn jonge leeftijd ineens toch weer een nadeel.’

Lees ook
Bentes dateleed:’Ik zat aan de keukentafel met zijn puzzelende vader’

Gezellig

‘Ik vroeg hem of hij zijn grote broer wakker wilde maken, en hij kreeg de deur gelukkig toch open. Ik vond het behoorlijk gênant en kon niet wachten tot ik de deur uit was, maar bovenaan de trap van de boot wachtte me nog een verrassing. Daar zat de rest van het gezin namelijk aan de ontbijttafel.’

Excuus

‘Ik stamelde dat ik een vriend van Richard was, en de avond ervoor een lekke band had. Richards moeder vroeg of ik een hapje mee wilde eten, maar wendde zich erna tot haar zoon en zei tegen hem: “Maar met jou heb ik nog een appeltje te schillen. Wat hadden we nou afgesproken over jongens mee naar huis nemen?” Ik stamelde meteen een excuus en mompelde iets over dat het zo niet zat, maar zij zei: “Geeft niks hoor, Rob. Eet lekker mee” Ineens was ik heel blij dat ik moest werken en daardoor snel weg kon. Overigens heb ik ‘Richard’ later nog wel eens gesproken en hebben we hard om de hele situatie moeten lachen.’

Ook ooit zo’n rampzalige date beleefd? Beschrijf in 400 woorden (mét je leeftijd) die ene dramatische afspraak, waardoor je dacht: that’s it, laat dat hele daten maar zitten als het zo moet. Mail je verhaal naar social@lindanieuws.nl.