Linda (nu 46) raakte op haar 42e zwanger. Onder meer omdat zij en Menno (nu 47) in hun samengestelde gezin al vijf kinderen hadden, bracht deze onverwachte zwangerschap veel twijfels en onzekerheid.
Voor elke fase heeft Linda, peuterleider, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
In 2010 gingen Linda en haar ex-man Remco uit elkaar. Met hem heeft ze een dochter, Nakisha (toen 13, nu 21), en een zoon, Dimeyo (toen 11, nu 19). Menno’s vrouw Claudia overleed in datzelfde jaar aan borstkanker, waarna hij met zijn dochters Jamie (toen 9, nu 17), Chelsea (toen 8, nu 16) en Nikki (toen 4, nu 12) achterbleef. Linda vertelt ons hoe zij en Menno daarna bij elkaar gekomen zijn.
Linda: “Nikki zat bij mij op de peuterspeelzaal, waardoor ik Menno, die fotograaf is, kende. Begin 2011 vroeg ik hem of hij klassenfoto’s wilde maken. Die dag hebben we lang gekletst. Toen ik anderhalf jaar was, overleed mijn moeder aan leukemie, dus ik kon me in hun gemis inleven en had, om Menno’s gezin te steunen, drie harten voor de meiden gekocht. Hierop konden ze alles wat ze tegen hun moeder wilden zeggen opschrijven. Dat vond Menno heel mooi en voor ik het wist zaten zijn lippen op mijn lippen. Ik was flabbergasted.”
“We hebben het vanaf dat moment heel rustig aan gedaan. Voor onszelf, onze families en vooral voor de kinderen. Uiteindelijk reageerde iedereen gelukkig heel goed op onze relatie.”
Het samengestelde gezin in 2013.
Lees ook
Stiefmoeders over hun leven in een samengesteld gezin: ‘Ik had afstand moeten bewaren’
“In 2014 waren we nog steeds samen, al woonden we nog apart. Die zomer kwamen we terug van vakantie en moest ik bij een tankstation uit het niets overgeven. Zó raar. Toen ik dit aan vrienden vertelde, vroeg een vriendin of ik zwanger was. ‘Nee joh, ik ben 42 en slik gewoon de pil! Doe normaal!’, reageerde ik.”
“Ik dacht dat ik al in de overgang zat, maar de vraag bleef toch hangen. Wat áls?, ging er constant door mijn hoofd. Ik was ook bang dat ik Menno (toen 43) hierdoor zou afschrikken en kwijtraken. Met dikke tranen in mijn ogen zei ik tegen hem dat we moesten praten. Hij reageerde gelukkig heel begripvol en samen zijn we een zwangerschapstest gaan halen. En ja hoor: ik was zwanger.”
“Diezelfde dag belandde er een citroenvlinder op mijn buik en hij bleef me daarna een tijdje achtervolgen. Dat vond ik zo bijzonder. Vooral omdat Claudia op verschillende manieren een link heeft met vlinders. Het leek op een teken van goedkeuring van haar.”
“Toch overheerste toen nog de zorgen. We hadden al vijf kinderen. Hoe moesten we alles praktisch gaan doen en wilden we ons leven wel zo op z’n kop zetten? Daarbij maakte ik me, door mijn leeftijd, zorgen over de gezondheid van de baby. Wat nou als het kindje heel veel zorg nodig heeft? Dat klinkt misschien egoïstisch, maar ik wilde het ook niet voor de andere kinderen. Hoe veranderde dit hún leven? En wat dan als Menno en ik er niet meer zijn? Ook was ik bang voor de reactie van Claudia’s familie. Ik wilde geen indringer zijn in haar familie.”
“Aan de andere kant werd ik ook heel gelukkig van het idee. Op deze manier zouden we van twee gezinnen één gezin maken en het kindje kon zoveel liefde van ons krijgen. Daarbij kregen we steun van lieve familie en vrienden en ook de medische wereld stond achter ons. Na veel praten gingen we er uiteindelijk helemaal voor.”
“De oudste kinderen moesten erg wennen, maar gunden het ons uiteindelijk wel. Ook de familie van Claudia reageerde lief en de zwangerschap zelf ging goed. Uit verschillende tests bleek dat de baby gelukkig helemaal gezond was. In januari zijn Menno en de meiden bij ons komen wonen.”
“Met 37 weken had ik bij een controle een veel te hoge bloeddruk en dat kon gevaarlijk zijn voor mij en de baby. Ik moest daarom vanaf dat moment in het ziekenhuis blijven. Vier dagen later werd er een ballonnetje ingebracht.”
“De volgende dag kwam er wat op gang, maar bleef ik hangen op vijf centimeter ontsluiting. Onze lieve verloskundige gaf me de tip om te gaan staan en de zwaartekracht deed wonderen: binnen vijf minuten kwam het kindje. Op 24 februari 2015 om 12.16 uur werd onze dochter Levy Vlinder (naar het bijzondere moment met de citroenvlinder) Kailia geboren.”
“Levy maakte ons gezin compleet. Menno en ik moesten allebei huilen en toen de andere kinderen kwamen, was ik zo gelukkig. Had ik me hier nou zo ontzettend druk over gemaakt? Na één nacht mochten we naar huis en was ‘de bende van acht’, zoals we onszelf noemen, echt bij elkaar. De kraamweek verliep goed. Ik moest wel erg wennen, want ik was helemaal uit de babytijd. ‘O ja, de baby huilt. O ja, ik moet haar verschonen.'”
“Levy is echt een doerakje en iedereen is stapelgek op haar. In het begin voelde ik me schuldig dat ik zo getwijfeld had over haar komst. Dat kan ik me nu niet meer voorstellen. Maar het blijkt wel: of je nou 42 of 24 bent, je bent soms gewoon ontzettend onzeker. Gelukkig stond Menno altijd naast me en samen is het gelukt. Het gaat super goed met ons gezin.”
Artikel gaat verder onder de foto.
“Ik ben opgegroeid bij de ouders van mijn moeder, die uit Indonesië komen. Met de bende van acht zijn we daar in 2017 heen gegaan en bij het huis waar mijn grootouders en moeder hebben gewoond, ging Menno op zijn knieën. Alles was voorbereid en een week later trouwden we op Bali. Op 19 januari 2018, de dag van de eerste kus in de peuterspeelzaal, zijn we in Nederland getrouwd en was de cirkel rond. Ik ben een dólgelukkig mens.”
Lees ook
Gabriella overleefde aanslag in Nice en raakte daarna zwanger: ‘We hadden weer een toekomst’
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
