Carry Slee: ‘Al die etiketten: ik voel me gewoon mens’

Mijn stijl “Androgyn en casual, een broek en een trui. Als ik naar buiten moet treden omdat er een nieuw boek of een nieuwe verfilming aankomt, koop ik iets moois. Meestal bij Paul Smith in de Amsterdamse P.C. Hooftstraat, omdat ik daar altijd slaag.”
Winkelen “Mijn vrouw Elles houdt van winkelen, ik niet. Het liefst ga ik naar een vaste winkel waar ik zeker weet dat ik vind wat ik zoek. Voor casual was dat Vanilia, maar die is failliet. Truien bestel ik bij de Bijenkorf. Favoriete merken zijn Max Mara, Boss, American Vintage, Ralph Lauren en Paul Smith.”
Tel kwijt “Binnenkort verschijnt het achtste deel in mijn Juf Braaksel-reeks. In totaal heb ik meer dan honderd boeken geschreven, maar iedereen is de tel kwijt. Het schrijven heeft me gelukkig gemaakt en zelfvertrouwen gegeven. Ineens kreeg ik complimenten en bedankten ouders me omdat hun kinderen door mij waren gaan lezen.”
Zijn jongen “Mijn vader wilde heel graag een zoon, hij was hevig teleurgesteld toen ik werd geboren. Tot in mijn pubertijd heeft hij me behandeld als een jongen. Ik voel me nog niet per se een vrouw, maar ook geen man. Al die etiketten van tegenwoordig vind ik lastig; het past nooit helemaal. Ik voel me gewoon mens, dat is het eigenlijk.”
Alleen thuis “Ik vind het heel belangrijk dat mijn haar goed zit, zelfs als ik alleen thuis ben of de deur helemaal niet uit hoef.”

Belachelijk duur “Toen twintig jaar geleden mijn eerste verfilming uitkwam, Afblijven, mocht ik van mezelf belachelijk dure laarsjes kopen. Zwarte met een punt, van Prada. Die kostten toen al zevenhonderd euro. Ik draag ze soms nog, ze blijven mooi.”
Nooit meer “Van mijn vader mocht ik mezelf niet zijn en later paste ik me aan voor mijn vriend. Dat was op een punt in mijn leven dat ik me echt heel eenzaam voelde. Voor hem liet ik mijn haar groeien, droeg ik korte rokjes en nam ik contactlenzen. Voor Elles hoefde dat niet. Bij haar kon ik voor het eerst in mijn leven mezelf zijn. Nu zou ik me voor niemand meer aanpassen.”
Brillen “Ik draag ze mijn hele leven al en heb zeker dertig monturen.”
Elke dag feest “Elles en ik zijn vijftig jaar samen. Een groot feest komt er niet; wij vieren het eigenlijk elke dag. En spreken het ook vaak naar elkaar uit: ‘Wat hebben we het goed samen, hè?’ We delen dezelfde humor en gunnen elkaar alles. Zij mij dat ik altijd wil werken, ik haar dat ze outgoing is en lekker op reis gaat.”
Nooit aan “Een jurk of rok. Dan zou ik me voelen alsof ik me heb verkleed voor een toneelstuk.”
Paspop “Mijn opa, mijn vader en zijn broers waren allemaal kleermaker. Mijn moeder werkte als naaister. Dus als er een nieuwe winterjas moest worden gemaakt, kwam mijn vader met een lap stof aan en speldde die op mijn zus en mij af. Vreselijk vond ik dat, ik had er helemaal het geduld niet voor om zo lang stil te staan.”