‘Antalya: met lanen van palmbomen en oleanders zo hoog als huizen’

“Merhaba!” De verkoper glimlacht vriendelijk als we langs zijn gekleurde tapijten lopen. Nooit zag ik zo veel verschillende kleuren en prints bij elkaar op slechts een paar vierkante meter. Het is dat er in mijn koffer alleen plek is voor een kleed van het formaat muismat, anders was ik vast voor de bijl gegaan. De straten van Kaleiçi, het oude stadsdeel van Antalya, lopen als een soort doolhof richting de haven. De keramiekwinkels en textielshops wisselen elkaar af, met hier en daar een koffie- of theehuis tussendoor. Je hoort de gebedsoproep vanuit de moskeeën, maar de straten omringd door oleanders en bougainvillea doen ook denken aan Griekenland. Daarnaast herinneren de vele olijfbomen in dit gebied je eraan dat je aan de Middellandse Zeekust bent.
Antalya ligt aan de Turkse Rivièra, zoals deze regio ook wel wordt genoemd. Die Rivièra strekt zich uit van ongeveer Marmaris tot Alanya, en Antalya is met bijna drie miljoen inwoners de grootste stad. Ook is het de grootste internationale badplaats van het land. Hoewel de stad twee bekende stranden heeft – kiezelstrand Konyaalti Beach en zandstrand Lara Beach – vertrekt het gros van de mensen dat op Antalya Airport landt, linea recta naar een van de vele hotels aan de kust. En geef ze eens ongelijk: met aan de ene kant het imposante Taurusgebergte en aan de andere kant de Middellandse Zee, is dit een prachtige vakantiebestemming.