“Het was midden in coronatijd en het zou best kunnen dat ik sneller dan goed voor me was in een nieuwe relatie dook. Ik leerde hem kennen via Tinder, en op de eerste afspraak bleek dat hij had gelogen over zijn leeftijd. Hij was geen 39 maar 49, maar hé, zei hij, hoe kan ik anders leuke, jonge meiden vinden. Mijn scepsis duurde maar kort, want hij was groot, knap, breed en had een mooie volle baard. Net als ik hield hij van de Noordzee en van Italiaans eten. Omdat de horeca dicht was, hadden we afgesproken bij hem thuis. Op een bepaald moment dacht ik dat hij me wilde zoenen, maar ineens begon hij me op mijn rug te slaan. Mijn haar had vlam gevat door een van de vele waxinelichtjes waarmee zijn huis vol stond. Het was een absurde situatie. En toen hij vooroverboog om me alsnog te zoenen en speelde dat hij terugdeinsde van de geur van mijn verbrande haar, wegliep en terugkwam met een parfumfles, sloeg de vonk over. Ik was verliefd, een week later hadden we verkering. Nu weet ik: als een man zo abrupt in je leven duikt, klopt er iets niet. Maar zo interpreteerde ik dat toen niet. Ik was blij een man te hebben gevonden die zonder voorbehoud voor me koos. Eindelijk een vent met lef die zich durfde te binden. Midden in de supermarkt vroeg hij of ik zijn vriendinnetje wilde zijn.
Ongeveer een week later stonden we bij hem thuis te koken toen zijn ex boos belde. Ik kon alleen zijn deel van het gesprek verstaan, hoorde hem zeggen dat zij zich ergens niet mee moest bemoeien. Toen het gesprek ­eindigde, vroeg ik wat er aan de hand was. Hij antwoordde dat zijn ex hem verbood de kinderen mee te nemen naar een goede vriendin van hem, Fabiënne. Ik had die naam al vaker gehoord. Wat was er met die vrouw dat zijn ex zo woedend maakte? ‘Niks’, zei hij, ze was gewoon een goede vriendin, hij zou me wel een keer aan haar ­voorstellen. Weet je wat, hij zou haar nu meteen even bellen, dan kon ik haar snel eens ontmoeten. Maar ook dit telefoongesprek ­verliep vreemd. Fabiënne reageerde overstuur op het nieuws dat hij een nieuwe vriendin had. Weet je ­zeker dat je niks met haar gehad hebt, vroeg ik nog. ‘Ja, natuurlijk’, antwoordde hij. ‘Ze is mijn type helemaal niet.’ En dat was dat. Ik ben geen jaloerse vrouw, en waarom zou ik de woorden van mijn vriend in twijfel trekken? Vriendinnen hadden wel gezegd dat het vreemd was dat hij over zijn leeftijd had gelogen. Wie weet waarover nog meer. Maar ik was simpelweg te verliefd op hem. Ik vond het heerlijk om bij hem te zijn en bij zijn twee leuke kinderen, die ik in die heftige weken zonder school begeleidde met hun huiswerk. We hechtten ons aan elkaar en al snel werd ik een soort stiefmoeder voor ze. Intussen gingen de privé afspraken met zijn goede vriendin Fabiënne gewoon door.