Actievoeren

“In het kort gezegd voeren we samen met FNV actie voor een betere ziekenhuis-cao”, vertelt Eikelenboom als we haar bellen. “Het probleem is dat andere sectoren de laatste jaren wél een betere cao hebben gekregen, waardoor daar de lonen zijn gestegen. Bij ons is er procentueel ondertussen vrijwel niks bijgekomen. Medewerkers met veel ervaring en kwaliteit stappen daarom over op andere sectoren waar ze meer kunnen verdienen.” Volgens Eikelenboom stromen de ziekenhuizen daardoor leeg aan kennis en ervaring. “Er komen wel nieuwe mensen bij, maar wie gaat hen opleiden?”

Hoge werkdruk

Dat ervaren collega’s overstappen, heeft grote gevolgen. “Mensen die in een handomdraai iets kunnen oplossen zijn er niet meer. Alles duurt dus langer en dat zorgt voor langere wachttijden.” De werkdruk stijgt ondertussen aanzienlijk, bijvoorbeeld bij het OK-personeel. “Na een hele dag opereren worden ze ’s avonds alsnog opgeroepen om bij te springen. Soms hebben ze maar zes uur om naar huis te gaan, te eten, te slapen en weer bij het ziekenhuis te komen. En dan moeten ze daarna opnieuw complexe operaties uitvoeren.” Ook Eikelenboom voelt de druk. “Ik zie mijn man en kinderen steeds minder, omdat ik zo veel diensten over moet nemen.”

Levensgevaarlijk

De verpleegkundige heeft meer voorbeelden van levensgevaarlijke situaties. “Een IC-medewerker moest kiezen tussen het behandelen van een nieuwe patiënt in kritieke toestand of een patiënt die aan de beademing lag. Ze kon zich maar richten op één van de twee.” Het is duidelijk dat het Eikelenboom aan haar hart gaat en vol ontzetting komt ze met nog een voorbeeld. “Door het tekort aan personeel stonden twee jong gediplomeerde verpleegkundigen in de nacht samen, toen een patiënt uit bed viel en in reanimatietoestand terechtkwam. De jonge verpleegkundigen hadden dat nog nooit meegemaakt, bevroren en wisten niet wat ze moesten doen.”

Burn-out

Eikelenboom probeert vaak ‘nee’ te zeggen tegen extra diensten zodat ze niet – zoals veel van haar collega’s – in een burn-out terecht komt, maar dat is meestal moeilijk. “Het ligt niet in het hart van een zorgmedewerker om ‘nee’ te zeggen. Als ik er niet ben, wie moet dan voor die patiënt zorgen?” Nu vinden de zorgmedewerkers dat het tijd wordt om voor zichzelf te zorgen.

Lees ook
Jonge artsen steeds vaker te maken met burn-outklachten

Zorgstaking

Naar verwachting leggen 200.000 ontevreden werknemers hun werk woensdag voor een groot deel stil. “We nodigen sprekers en kamerleden uit in de ziekenhuizen en zullen op die manier het probleem aan de kaak stellen.” Hoewel de actie in de media wordt gepresenteerd als ‘zorgstaking’, wordt er echter niet volledig gestaakt. “Ziekenhuismedewerkers mogen wettelijk niet staken, dus ik noem het liever ‘actie’. We leggen dan ook niet al ons werk neer. Alle spoed- en oncologische zorg gaat door.”

Ongerust

Eikelenboom hoopt dat de cao na woensdag rondkomt. “Met daarin meer balans tussen werk en rust, structureel 5 procent extra op de lonen en hogere vergoedingen zoals de onregelmatigheidstoeslag.” De verpleegkundige benadrukt dat die betere cao niet alleen in het belang is van de werknemers. “Dit gaat ons allemaal aan. Ik wil mensen niet ongerust maken, maar ik wil wel dat ze de waarheid weten. Ik durf mijn moeder nu nog op de afdeling te leggen, maar ik weet niet of dat over een half jaar nog zo is. Als dit zo doorgaat, hou ik mijn hart vast.”