Niemand drinkt voor de lol al voor het ontbijt een fles wijn of geeft al z’n geld uit aan crack of ketamine. Verslaving is een ziekte. Genezen kan, al moet je daarvoor meestal wel eerst op de bodem belanden.
In LINDA.210 ‘VAN LEKKER LEVEN GA JE DOOD’ vertellen vier afgekickte mensen over hun verslaving. Ook Wilma (46), die verslaafd was aan coke, alcohol en morfine, deelt haar verhaal met journalist Yanaika Zomer.
“Ik groeide op in een gezin waar ik alles meemaakte wat een kind niet mee zou moeten maken. Ik had onder meer een drinkende vader en tot mijn 38ste ben ik daarom overal van afgebleven. Wel zocht ik liefde en erkenning in de verkeerde relaties.
Achteraf gezien mijn eerste verslaving – want of het nu met eten, middelen of relaties is, we proberen allemaal een leegte te vullen. Tot ik iemand ontmoette bij wie ik me veilig voelde. Met hem durfde ik een wijntje te drinken. Coke proberen kwam daarna en door een dubbele hernia kreeg ik er morfine bij.”
“Ik heb drie kinderen en was zo’n moeder die altijd hielp op school. Maar in die tijd stond ik op met morfine, bewoog naar de keuken voor wijn en belde in de loop van de middag mijn dealer. Drie jaar geleden werd ik opgenomen na een overdosis.
Verslaving is een ziekte. Ik kan er niks aan doen dat ik die heb, maar ik kan wel alles doen om te herstellen. Dat deed ik met de Twaalf Stappen, een spiritueel levensprogramma. Daar leerde ik een hogere macht kennen, mijzelf en heel veel mensen die elkaar er iedere dag doorheen helpen. Voor het eerst in mijn leven hoor ik ergens bij. In die zin ben ik mijn verslaving dankbaar. De leegte is gevuld.”
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op LINDA.nl.
Yara raakte verslaafd aan lachgas: 'Ik gaf bloed over en zakte door mijn benen'
