In onze serie ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Suzan herdenkt deze week haar vader.
Geschreven door Suzan Nieuwenhuis, voor haar vader Peter (13-03-1960 – 10-01-2010).
Een ode aan jou. Een ode aan een leven dat er niet meer is.
Lieve papa,
Vaak wandel jij door mijn gedachten en vaak zijn dit prachtige herinneringen die gepaard gaan met onhandige flap-uitmomenten van mij. Dat ik vertel dat jij bij mama achter in de kast ligt, wat wel een Tupperware-bakje lijkt. Zeg ik dat het voor jou lastig is om nog met mij in discussie te gaan hierover en dat ik hierdoor automatisch maar gelijk heb. Door vele van deze onhandige en grappige opmerkingen houd ik jouw herinnering levende of zoals jij het zou willen; je wordt herdacht.
Maar soms zit je verscholen onder in de fles of op de bodem van mijn bier.
Verscholen in een lied of in een grap. En dat zijn de momenten dat ik je mis. Het grote gemis is weg. Vaderdag, jouw verjaardag en jouw overlijdensdag zijn normale werkdagen geworden.
