Een kind krijgen met een schisis – ook wel een hazenlip – kan voorkomen. Wat ook voorkomt, is dat aanstaande moeders abortus plegen als hun kind die afwijking heeft.
Monica Geuze vertelde ons dat ze niet weet wat ze had gedaan als haar dochter een schisis zou hebben. Anne de Jong (32) wist dat wel: zij wilde haar dochter maar wát graag houden.
Leestijd: vier minuten.
Een schisis ontstaat vroeg in de zwangerschap. In Nederland komt de afwijking bij 1 à 2 op de 1000 baby’s voor. Het gelaat van een foetus ontstaat doordat er een aantal plooiingen bij elkaar komen en zich samenvoegen. Maar als een baby een schisis heeft, sluiten die plooien niet. En dat kan verschillende complicaties hebben.
De drie weken oude dochter van Anne de Jong, Welmoed, heeft een schisis. “Dat wisten we na zestien weken al. Toen waren we benieuwd wat het geslacht van ons kind zou zijn, maar we kwamen erachter dat ze een schisis heeft.” De echoscopist reageerde verdrietig op het nieuws. “Ik vond het niet zo erg. Toch kregen we in het ziekenhuis te horen dat we snel een beslissing moesten maken om abortus te plegen of niet.”
Want dat is een optie waar zwangere vrouwen voor kunnen kiezen. De Jong denkt dat dit vooral een gevolg is van onwetendheid. “Als je in eerste instantie hoort dat er iets mis is, kun je schrikken. Misschien twijfelen vrouwen wel omdat er ongevraagd wordt gezegd dat je abortus mag plegen. Maar je kind is je kind, of het nou een afwijking heeft of niet.”
De Jong raakte na twee jaar proberen eindelijk zwanger. Daarom wist ze al snel dat ze Welmoed hoe dan ook wilde houden. “Dit heeft, tot op zekere hoogte, niets met enorme gezondheidsproblemen te maken. Welmoed zou wel slechthorend kunnen zijn en er zijn enkele syndromen die in connectie staan met de afwijking, maar dat is bij haar niet het geval.”
In september wordt Welmoed geopereerd. “Ik vind het heel eng dat ze geopereerd wordt, maar dat is voor een goed doel.” De baby zou wel acht keer onder het mes kunnen gaan, maar De Jong is allang blij dat haar dochter verder “kerngezond” is.
Lees ook
Verhaal van ouders die ivf-zwangerschap beëindigen om hazenlip zorgt voor ophef
In januari was er nog enorme ophef over een stel dat hun ongeboren baby liet weghalen. In een PS Het Parool-column vertelde een verloskundige over het stel dat via ivf hun tweede kind zou krijgen. “Wij willen dit kindje niet”, vertelden de twee toen ze ontdekten dat hun kind een schisis had. Een half jaar later deden de ouders weer een verzoek voor ivf. Het verhaal was voer voor twitterend Nederland: men was vol ongeloof.
Maar een schisis is toch niet levensbedreigend? En hoe is het om een schisis bij een baby te verhelpen? We vroegen het Léon van Adrichem (57). Hij is plastisch chirurg in het Wilhelmina Kinderziekenhuis en gespecialiseerd in aangezichten van kinderen. “Als je kind geboren wordt met een schisis, val je even van je roze wolk af. Maar er is genoeg aan te doen.”
Een baby opereren is voor Van Adrichem niet eng, maar juist prettig. “Ik vind het niet erg om baby’s te opereren als daar een goed doel voor is, omdat ik van tevoren al begrijp wat het voor hun toekomst betekent. Het is heftiger om een baby met een schisis niet te opereren dan ze wel te opereren.” Wat Van Adrichem het meest bijblijft van al zijn ingrepen? “Mensen zijn altijd dankbaar. Ik ben degene die het kind een kans heeft gegeven in het leven. Dat motiveert enorm.”
Lees ook
Monica Geuze (24) over een tweede zwangerschap: ‘Ben het niet van plan’
Maar een abortus plegen omdat je kind een schisis heeft? Dat gaat Van Adrichem te ver. “In principe prijs ik onszelf gelukkig dat we in Nederland zelf besluiten mogen nemen. Maar ik heb er moeite mee dat een zwangerschap wordt afgebroken als een baby alleen een schisis heeft. Mensen moeten eerst geïnformeerd worden over hoe gelukkig het kind kan worden en hoe goed de afwijking te verhelpen is voordat er zo’n beslissing wordt gemaakt.”
