Filmscene

Rachelle maakte haar eerste zwangerschap door met de zogeheten Hypnobirthing-methode. Hierbij wordt je geleerd dat pijn geen onderdeel van de bevalling hoeft te zijn. Door je geboortespieren te trainen voel je eerder een druk dan een stressvolle spanning of pijn.

“De eerste tien uur van mijn bevalling waren prachtig. Ik zat helemaal in mijn eigen zone en voelde totaal geen pijn”, vertelt Rachelle. “Mijn vliezen waren nog niet gebroken en daardoor bleef ik hangen bij m’n ontsluiting. De verloskundige heeft mijn vliezen uiteindelijk moeten breken. En toen begon de ellende.”

Na twee uur persen was er nog niets gebeurd. “Ik werd in een rolstoel gezet, door het ziekenhuis gereden, op bed gelegd, benen in de lucht, lampen op je en vier man om je heen. Net een filmscène. De arts kwam naar me toe en zei: ‘Geen zorgen, we gaan die kleine voor je halen.'”

Blije mama

Zo hels als de bevalling was, des te fijner het moederschap. De eerste drie weken waren fysiek en emotioneel heel zwaar. Daarna voelde ze zich langzaam weer de oude. “Na drie maanden had ik mezelf eigenlijk wel weer terug. Ik weet niet of het er direct mee in verband staat, maar ik heb bewust gekozen om geen borstvoeding te geven.”

“Ik had er geen gevoel bij en ik wilde graag mijn lijf terug. Dat klinkt misschien wat egoïstisch, maar mijn verloskundige zei ook: ‘Happy mommy, happy baby.’ Ben ik het helemaal mee eens.”

Aan Noah had Rachelle ook wel een vrij makkelijke baby. Na zes weken sliep de kleine al door. “Daardoor heb ik ook ontzettend veel rust gehad. Dat gecombineerd met het gemis van zwangerschapshormonen door borstvoeding heeft mij geholpen met een snel herstel, denk ik.”

Zwanger

Eenmaal op de roze wolk besloten Rachelle en haar man Martijn gelijk voor een tweede te gaan. “Alle clichés zijn waar: een kind krijgen is zo leuk en mooi. ‘Waarom zouden we wachten?’, dachten we.”

Het hielp ook dat Rachelle nu wist wat ze kan verwachten tijdens een zwangerschap. “Ik heb geen angsten meer. En ook al heb je zwangerschapskwaaltjes en lever je dingen in zoals sporten of een wijntje bij het eten, ik weet waar ik het voor doe. Dat heb ik er de volle honderd procent voor over.”

Reacties

Zwanger zijn met een baby van net zes maanden is niet niks. Toch ziet Rachelle dat anders. “Waar ik eerst in mijn eentje ’s avonds thuis zat en zwanger was, terwijl mijn man op stap ging, heb ik nu een maatje naast me. Het is eigenlijk vooral heel gezellig, zeker nu Martijn en ik allebei thuiswerken. Tillen gaat wat moeilijker, maar ik doe het gelukkig niet alleen.”

Toen Rachelle het nieuws deelde, kon ze wachten op verbaasde reacties. “Berichten als ‘jeetje, wat vroeg’ of ‘dat is toch veel te zwaar’. Bij ons is het glas halfvol, we nemen het leven zoals het is en het is ons gegund dat we nu een tweede kindje kunnen verwachten.”

Ze gaat verder: “Als het wat zwaarder wordt, dan zetten we de schouders eronder. Als je dan uiteindelijk twee gezonde kinderen hebt, is dat het toch allemaal waard.”

Lees ook
Tessa beviel twee keer in 2014: ‘Ik wist meteen dat ik nog snel een kind wilde’