Als Sanne Gommans (22) op haar twaalfde verkracht wordt, maakt dat iets kapot bij haar. Jarenlang vertelt ze er niks over, totdat er iets gebeurt waardoor de alarmbellen afgaan. Vanaf dan glijdt Sanne mentaal steeds meer af, waarna ze op haar 22ste suïcide pleegt.
LINDA. spreekt met Ludo en Yvonne Gommans (55) over hun dochter en de podcast Ik blijf leven. De belangrijkste boodschap is: “Praat erover.”
Sanne is een makkelijke blije baby, zo vertellen haar ouders. “Ook als ze opgroeit is ze een vrolijke meid, ze had veel vriendinnen, altijd veel mensen om zich heen, ze sprak veel af, ze stond midden in het leven.”
Maar als ze 16 jaar is, verandert dit. Ludo: “Ons gezin was altijd hecht en lijfelijk. Soms gaf ik haar plagerig een tik op de billen, maar deze keer reageerde ze anders dan normaal. Ze rende naar boven en dat was ongewoon voor haar. Ik volgde haar meteen, maar ze wilde er niet over praten. Mijn intuïtie vertelde me dat er iets mis was. Ik bleef bij haar zitten totdat ze me vertelde wat er aan de hand was.”
En dat doet ze. Ze vertelt dat ze in groep acht, vier jaar eerder, boos was op haar ouders. “Ze was toen naar een vriendin gegaan, zei ze, maar in plaats daarvan was ze naar de bossen gerend. Een man in het bos had haar aangesproken, hij liep naar haar toe, waarop zij heel hard geschreeuwd had en toen was weggerend, vertelde ze mij. Maar mijn gevoel zei me dat dit verhaal niet klopte.”
Na het gesprek gaat Sanne met een psycholoog praten. “Maar zij kon er niet doorheen prikken”, vertelt Yvonne. Toch gaat het wel weer iets beter met Sanne. Ze gaat weer naar school en de leerkrachten zijn tevreden. Totdat ze zich steeds vaker ziek meldt. “Na twee keer zei ik dat we beter naar de huisarts konden gaan. En zonder weerwoord ging ze mee. Dat vond ik vreemd: hier klopte iets niet.”
Bij de huisarts is ze wat schuw en zegt ze weinig. Totdat hij vraagt of ze iets vreemds van plan is. Ludo: “Hij zei: ‘Je bent toch niet van plan om jezelf iets aan te doen?’ Daarop bleef ze heel lang stil. Toen dachten wij: ‘Wat gebeurt hier?’ Toen werd ons duidelijk dat er meer aan de hand was.”
“Sanne wordt doorverwezen naar de psychiater wanneer ze 18 jaar oud is. Op dat moment is er nog geen urgentie voor crisisopvang en komt de psychische hulpverlening bij hen thuis langs. Ondertussen verliezen Ludo en Yvonne steeds meer grip op hun dochter. Yvonne vertelt: “Ze deed aan zelfbeschadiging, kwam nauwelijks haar bed uit, alleen om te eten, maar soms zelfs ook dat niet. Ondertussen ondernam ze geregeld pogingen om uit het leven te stappen.”
Sandra (52) verloor haar zoon aan suïcide: 'Ik voelde dat het mis was voordat de politie aanbelde'
“Volgens de instanties moesten we er niet zo bovenop zitten en haar loslaten. We hadden zoveel angst. Toen ze overstuur van huis wegliep, wisten we niet of we haar nu achterna moesten of niet. Het voelde niet goed. Dus is Ludo op de fiets gesprongen om een oogje in het zeil te houden, waarna hij alsnog de politie en hulpverlening inschakelde. Samen met vrienden, politie en een politiehelikopter gingen we in het donker op zoek naar haar, waar Ludo en een politieagent haar uiteindelijk in het bos vonden, helemaal ineengekropen.”
Vanaf dat moment wordt Sanne opgenomen voor crisisopname bij de ggz. Maar zelfs in de jaren die volgen, gaat het steeds slechter met haar. Yvonne vertelt: ‘Op een gegeven moment wilde ze gewoon niet meer. Ze stopte met eten, zodat haar lichaam het zou opgeven. We hebben haar toen een keuze gegeven: of je gaat het traject in om te sterven, ook daar wilden we haar in steunen, of je gaat aan jezelf werken en je krijgt sondevoeding.’ Ze koos voor het laatste, ook al bleek dat niet haalbaar.
Het probleem was dat de hulpverlening niet bij de kern van haar probleem kwam. Het was vooral brandjes blussen: de focus lag op de overdosis, dan weer op zelfbeschadiging, maar nooit op de kern. En als je wel dicht bij de kern kwam, wilde ze niet meer praten.”
Foto van Sanne met haar ouders, Yvonne en Ludo Gommans. Tekst loopt door onder de foto.
Ludo: “Sanne heeft ons nooit verteld wat er precies gebeurd is. Het moet iets vreselijks zijn geweest wat haar is overkomen. Zo erg dat ze niet naar die pijn kon.” Uiteindelijk pleegt Sanne na een lang traject van psychische hulpverlening op 16 maart 2022 suïcide.
Na haar dood komen haar ouders erachter dat Sanne haar mentale gevoelens met een grote groep volgers via TikTok en Instagram deelde. Yvonne zegt: “Naderhand hoorden we pas hoeveel mensen ze met haar filmpjes heeft geholpen. Mensen zochten hulp, gingen met iemand praten of naar de huisarts. Dat was een boodschap voor ons dat ze met haar verhaal anderen wilde helpen.”
Zó ga je met iemand het gesprek aan over zelfdoding: 'Wees direct'
Uiteindelijk komen ze op het idee van een podcast. Yvonne: “Een podcast is iets blijvends, je kunt het altijd beluisteren.” Ze raken in contact met Sanne Poels en Marco Loenen van Omroep Venray, die zo onder de indruk zijn van haar verhaal dat ze graag willen meewerken aan de podcast.
De podcast Ik blijf leven bestaat uit negen afleveringen waarin Sannes ouders hun verhaal doen en in gesprek gaan met ervaringsdeskundigen en hulpverleners over zelfdoding en het omgaan met depressieve gevoelens. Yvonne legt uit: “Met de podcast willen we het taboe doorbreken om over dit onderwerp te praten. Mensen schrikken vaak als je tegen ze zegt dat het niet goed gaat. Terwijl het juist oké is om anderen te laten zien dat het soms even wat minder gaat.
Maar we willen ook laten zien wat voor impact zo’n traject op de ouders en andere familieleden heeft. Sanne heeft ook een broer, hij studeerde in Groningen toen het zo slecht met Sanne ging en maakte het allemaal vanaf de zijlijn mee. Hij zag onze worsteling en het verdriet dat je als ouder hebt. Het was heel lastig om te beslissen wat we wel en niet aan hem vertelden. Nu Sanne er niet meer is, praten we er heel veel over. Hij belt ons ook als hij het moeilijk heeft.”
De ouders van Sanne zijn ervan overtuigd dat haar mentale problemen door de verkrachting zijn veroorzaakt. Ludo: “Sanne was altijd zo vrolijk, maar toen ze 12 jaar was heeft ze een enorme klap gehad, waarna ze vooral bezig is geweest om alles onder de pet te houden. Als dit niet gebeurd was, hadden we een heel andere Sanne gehad.”
Ondanks de zware tijd heeft Sanne veel moois achtergelaten. Ze was enorm muzikaal en schreef voor haar overlijden het nummer I’m Scared. “Ik zei toen al tegen haar: ‘Daar moet je iets mee doen’. Toen zei ze: ‘Ja, als ik er niet meer ben’. Dus toen ze overleden was, dachten we: ‘Nu moeten we er iets mee doen’.”
Zangeres Auke Classens heeft het na haar dood ingezongen en inmiddels is het op Spotify te vinden. “Door de tekst voel je haar pijn en de strijd die ze door moest om maar weer de volgende dag te halen. Het is een enorm krachtig nummer, precies zoals Sanne was”, aldus haar vader.
De podcast is via Spotify en via Omroep Venray te beluisteren. Naast de ouders en de onvoorwaardelijke beste vriendin van Sanne, Anouk, komen ook de Landelijke huisartsenvereniging, de ggz, 113 Zelfmoordpreventie en de zedenpolitie Limburg aan het woord.
Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 0800-0113 (dit kan 24/7) of ga naar www.113.nl.
Dit gebeurt er mentaal met je als je een traumatische ervaring meemaakt
