Een schoonmoeder die zich (te) graag bemoeit met de opvoeding van de kinderen of die zwager met zijn rare – ietwat seksueel getinte – praatjes. Je schoonfamilie: je krijgt ze er gratis bij.
In de rubriek ‘Schone Schijn’ praten we met vrouwen over hun (ex-)schoonfamilie. Want je moet maar net geluk hebben.
Wie
Laurie* (52)
Familielid in kwestie
(Ex-)schoonouders
’t Geschil
Dominant gedrag
Laurie is net 18 wanneer ze haar toenmalige partner ontmoet. “Hij was zeven jaar ouder, maar woonde nog thuis. Net als ik. Zijn ouders bleken erg dominant en regelden alles voor hem. Zijn boterhammen werden gesmeerd, de was werd gestreken en zijn rijbewijs én auto voor hem betaald.”
Wel staat daar altijd iets tegenover. “Zelf hadden ze geen rijbewijs, dus hij werd hun privéchauffeur. Naar het ziekenhuis, verjaardagen of voor de boodschappen: bijna dagelijks werd hij gebeld om hen door het land te rijden. Ook als hij op dat moment bij mij was. Dan moest alles wijken.”
3 x ongemakkelijk kraambezoek van de schoonfamilie: 'Wat is je buik nog dik'
De eerste ontmoeting met haar schoonouders kan Laurie zich nog goed herinneren. “Ik werd grondig gekeurd door zijn moeder. Ze wilde weten uit welk nest ik kwam, naar welke school ik ging, of ik kinderen wilde. Het moest namelijk allemaal wel in haar perfecte plaatje passen, zodat ze – als ze op straat werd aangesproken – mij trots naar voren kon schuiven als de nieuwe vriendin van d’r zoon.”
Na de goedkeuring, want zo heeft Laurie het gesprek met haar schoonmoeder ervaren, begint pas de bemoeienis. “Deed ik in haar ogen iets verkeerd, dan moest mijn ex dat oplossen. Alles werd via hem gespeeld.
Zo werd ik in het weekend een keer door hem opgehaald met de auto. Na een klein stukje rijden stopte hij langs de kant van de weg, want ‘we moesten praten’. Zijn moeder vond namelijk dat ik moest gaan werken, en had – voor mij – naar een baan gezocht. Of ik dat überhaupt wilde, deed er niet toe. We hadden toch nog geen kinderen, dus tijd had ik wel. En ik wou toch wel goed voor haar zoon zorgen?”
Merel had nogal bemoeizuchtige schoonouders: 'Struiken werden ongevraagd gesnoeid'
Lauries (ex-)schoonmoeder beslist niet, maar éist. “Zo is het in dat gezin altijd gegaan. En mijn ex sprak mij vervolgens weer belerend toe, want hij wilde ook geen preek van zijn moeder. Zodra we trouwden werd het nog erger.”
Zo gaat wanneer ze pasgetrouwd zijn op een zondag de bel. “Wij kleedden ons halsoverkop aan, want mijn schoonouders stonden voor de deur. Terwijl ik een kopje koffie voor hen zette, kreeg ik commentaar op de fles met koffiemelk. Hoe ik het in mijn hoofd had gehaald om die óp de tafel te zetten. Dat zag er toch niet uit van buitenaf? De fles werd vervolgens ook meteen op de grond gezet, uit het zicht.”
Op het moment dat Laurie haar eigen auto ‘krijgt’, gaat de familie ervan uit dat zij voortaan degene is die haar schoonmoeder mee op sleeptouw neemt. “Ze wist op welke dagen ik vrij was. Had ik niks van mij laten horen, dan werd ik opgebeld: ‘Heb je vandaag geen boodschappen gedaan?’ Vaak deed ik het af met een smoesje, want als ik eerlijk antwoordde met ‘ja’, kreeg ik een preek. Waarom ik haar niet had meegenomen, want ook zij had boodschappen nodig.
Dat gebeurde niet één keer, maar week op week. Ik kreeg er gewoon stress van. Die auto was mijn vrijheid: ik had nog geen kinderen. Maar die vrijheid voelde ik op een gegeven moment niet meer, omdat ik met een brok in mijn keel achter het stuur zat zodra ik alleen op pad ging. Ik wilde ook weleens weg zonder dat ik haar constant achter mij aan had. Maar zij bepaalde gewoon mijn hele leven.”
Door het leeftijdsverschil beschouwde Julia's schoonmoeder haar als golddigger: 'Ze moest eens weten'
Tien jaar lang sluimert het gedrag van haar schoonmoeder door, totdat Laurie haar eerste kind krijgt. “Ik begon mij steeds vaker af te vragen of ík er wel zin in had en dacht: ik neem mijn eigen moeder nóóit mee. Waarom deed ik dit met haar dan wel? Maar nee zeggen durfde ik niet, dus ging ik stiekem op pad.”
Ook als ze iets ‘verkeerds’ doet in de ogen van haar man, of zijn moeder, verzwijgt ze het voortaan. “Ik ben een keer van de trap gevallen met mijn kind op de arm. Dan krijg je niet de vraag of je wel oké bent, maar enkel verwijten. Hoe dom ik wel niet ben. Dat ze het wel van mij verwacht hadden. Dus toen het een tweede keer gebeurde, heb ik het verzwegen. Ik was bang voor hun reactie.”
Ondertussen gaat het in het huwelijk van Laurie allesbehalve goed en stapelen de onenigheden zich op. “Aan het einde van elke week ging mijn ex naar zijn moeder, om de problemen die zich in ons huwelijk voordeden aan haar voor te leggen. Dat had hij beter met mij kunnen bespreken. Uiteindelijk zijn we gescheiden. Waarbij ik uiteraard alles verkeerd had gedaan, terwijl hem twintig handen boven het hoofd werden gehouden.
Mijn ex-partner heeft nooit aan mijn kant gestaan. Dat realiseer je je pas achteraf: ik was jong en had in mijn eigen jeugd geen goed voorbeeld gehad van hoe het wél moest. Ik heb altijd een huwelijk gehad waarin ik de huishoudster was, nu probeer ik mijn eigen leven weer op te pakken. Dat ik de baas ben in mijn eigen huis, daar moet ik na een kleine tien jaar nog steeds aan wennen. Dan was ik de tuin aan het snoeien, kreeg ik plots een paniekaanval. Omdat ik gewoon wachtte op de welbekende preek, dat ik iets niet goed deed. Maar ik ben vrij, nu.”
* Lauries naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Jouw verhaal over je schoonouders delen? Mail dan een korte beschrijving van de situatie naar michelle.vandermolen@linda.nl onder vermelding van ‘Schone Schijn’.
LINDA. zoekt vrouwen met gênante, hilarische of absurde verhalen over schoonfamilie
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring. Heb je zelf lichamelijke en/of – mentale klachten? Raadpleeg dan altijd je (huis)arts
