Al een tijdje zit Julia, de 14-jarige dochter van Heidi Schouten, niet lekker in haar vel als ze ineens wel heel veel gewicht verliest. Ze gaan met haar naar het ziekenhuis, waar hun vermoeden wordt bevestigd: Julia heeft anorexia.
Trigger warning: er wordt gesproken over eetstoornissen en dwangmatig eten.
“Halverwege vorig jaar kwamen we erachter dat het ernstig mis was met onze dochter”, vertelt Heidi. “Julia zat al maanden niet lekker in haar vel. We hadden al wat gesprekken gevoerd op school en ook op haar hockeyclub zagen ze dat er iets aan de hand was met Julia. Maar niemand wist wat het precies was.”
Tot het ineens allemaal in een stroomversnelling komt. “In een week tijd ging haar gezondheid zo hard achteruit, dat we via onze huisarts direct werden doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar kon de kinderarts eigenlijk direct vaststellen dat Julia anorexia heeft.”
De ouders schrikken zich een ongeluk. “Het was een nachtmerrie. Het voelde alsof we in een trein waren gestapt, zonder eindbestemming en zonder noodrem. Niet wetende waar we uit zouden komen. Het voelde zo machteloos en angstig, dat ik daar ook als moeder echt aan onderdoor ging.”
Het gezin zit op dat moment midden in een verbouwing en moet noodgedwongen tijdelijk in een vakantiewoning leven. “Ineens zaten we met elkaar in een kleine ruimte, waarin alles – wat normaal onzichtbaar was – zichtbaar werd. Voor ons was eten normaal en logisch, maar voor onze dochter niet. Hoe meer we haar uit onmacht en verdriet probeerden te laten eten, hoe angstiger ze werd en hoe meer ze in het verzet kwam.”
Eetstoornis diëtiste Arwa (25) over voedingsschema's van influencers: 'Je gaat ook niet naar de bakker voor juridisch advies'
Heidi is Psychodynamisch Therapeut, gespecialiseerd in de gevolgen van Complex Trauma. “Ik weet daarom dat je dwang nooit met dwang moet bestrijden. Voor ons voelde het dan ook niet als de manier om onze dochter te helpen. Dus besloten we los te laten. We accepteerden dat we haar niet konden redden, maar lieten haar merken dat we er onvoorwaardelijk voor haar zijn. Ze had een veilige bedding nodig met gezonde en duidelijke grenzen. Waar alles van haar en van ons als gezin gezien en gevoeld mocht gaan worden.”
Ze kiezen er daarom voor om Julia niet te dwingen om te eten. “Daardoor gaven we de eetstoornis in eerste instantie meer ruimte. Dat was ongelofelijk zwaar. We zagen ons kind aftakelen. Ze moest uiteindelijk zelfs worden opgenomen. Maar met behulp van een fantastische kinderarts konden we uiteindelijk toch duidelijke afspraken maken en grenzen stellen. Julia zei op een gegeven moment: ‘Mama, help me. Ik wil leven.’ Dat kwam echt uit haarzelf”, vertelt Heidi geëmotioneerd. “Stapsgewijs klom ze vanaf dat moment weer uit het dal.”
Ze vervolgt: “Een eetstoornis gaat uiteindelijk helemaal niet over eten. De wortels gaan veel dieper naar de bouwstenen van onszelf, van ons als gezin en de generaties daarvoor. Het is een copingstrategie om controle te houden. En waar controle is, hoef je niet te voelen wat eraan ten grondslag ligt.”
Belgische prinses Delphine bijna gestorven aan eetstoornis: 'Ik woog nog maar 28 kilo'
Heidi liep zelf een jeugdtrauma op toen ze baby was. “Hierdoor kon ik mij moeilijk hechten aan mijn ouders. Ik leerde me aan te passen aan het systeem. Pijn was iets wat ik vooral moest vermijden en liefde zocht ik jarenlang buiten mijzelf. Ook al was ik innerlijk grotendeels geheeld, toch heb ik dit op angst gebaseerde hechtingspatroon onbewust een-op-een doorgegeven aan mijn dochter.”
Hoe het nu met Julia gaat? “Ze is aan het herstellen vanuit intrinsieke motivatie. Ze voelt en weet dat ze een eetstoornis heeft en probeert zich daarvan los te maken. Maar elke dag is een nieuwe dag, ook met de uitdagingen die daarbij horen.”
Heidi ziet de toekomst positief tegemoet. “Alles wat nu gebeurt, moet blijkbaar gebeuren. Ik zie de angst en paniek en haar verzet ertegen en denk nu alleen maar: kom maar op. Hoe meer zij gaat voelen en gaat ervaren dat zij er wel mag zijn, hoe minder vat de eetstoornis op haar lijkt te hebben. We laten alles er zijn, we helen samen. Daar geloof ik echt in. Ik laat haar steeds meer los en voel daarbij ook angst, maar die angst en machteloosheid probeer ik te omarmen, die horen er ook bij.”
Worstel jij met een eetstoornis en heb je hulp nodig? Neem dan contact op met je huisarts of kijk op deze website.
Sabines zoon had eetstoornis ARFID en was afhankelijk van sondevoeding: ‘Alles geprobeerd’
Dit bericht op Instagram bekijken
