Moeilijkheden met roosters, nieuwe regels bedacht door de nieuwe vriendin van je ex of kinderen die moeite hebben met de nieuwe situatie (en partner): een samengesteld gezin hebben is niet altijd gemakkelijk. Dat weet Fieke, die gezinstherapie heeft, ook.
In de rubriek ‘Lekker Samengesteld’ vertellen lezers over hun samengestelde gezin. Dit is het verhaal van Fieke* (48).
“Ik heb een dochter van 15 jaar. Toen zij 3 jaar was heb ik mijn man leren kennen. Ik ben met hem getrouwd en heb nog twee jongens met hem gekregen. Die zijn inmiddels 9 en 8 jaar oud.
Hij heeft daarnaast nog een zoon van 26. Die heeft nooit bij ons gewoond, maar kwam weleens in het weekend toen we elkaar leerden kennen.
Mijn dochter ziet haar vader wel, maar niet veel. Nu ze 15 is, mag ze zelf kiezen. Het is nu zo’n twee maanden geleden dat ze hem heeft gezien.”
“Tussen mijn dochter en de jongens ging het in het begin heel goed. Naarmate de tijd verstreek, vanaf dat ze ongeveer 6 jaar oud was, werd ze steeds jaloerser. Voor haar gevoel viel ze er een beetje buiten. Ze zei dingen als: ‘Je bent mijn vader niet’ en ‘Jullie doen alleen maar leuk met hen en ik hoor er niet bij’. Wij hebben allemaal dezelfde achternaam, zij niet.
Ze is claimerig ten opzichte van mij. In het begin was ze gek op mijn partner, maar nu gaat dat er heel anders aan toe. Inmiddels is ze dus 15. Ik dacht dat ze in de pubertijd wat meer afstand zou nemen, maar het wordt alleen maar erger. Ze doet voornamelijk zo naar mijn man, en af en toe heeft ze met de jongens ook discussies.
Op vakantie met z’n vijven had ik het allemaal gedaan. Ik wilde op dag drie eigenlijk naar huis. Ze was zo boos, deed tegendraads en was enorm sfeerbepalend.”
Selinde heeft geen band met haar stiefkinderen: 'Als ze binnenkomen, begroeten ze alleen hun vader'
“We hebben al lange tijd problemen met haar. Elke keer twijfelde ik of er hulp nodig was. Maar toen er echt agressief gedrag werd getoond, heb ik hulp gevraagd. Via de huisarts kwamen we bij een praktijkondersteuner terecht, en die verwees ons door naar een hulporganisatie. Ze zag echt serieuze problemen.
Toen mijn dochter jonger was, is ze weleens in therapie gegaan. Dat hielp uiteindelijk, maar nu hebben we sinds een paar maanden gezinstherapie. Ze vindt het moeilijk om aan te geven waar het vandaan komt. Soms weet je niet of het pubergedrag is of dat het echt hetgeen is waar ze mee zit. Dat maakt het lastig.”
“De gezinstherapie vindt twee keer per week bij ons thuis plaats en duurt anderhalf uur. Dat is een behoorlijke investering en een groot deel van je tijd. We weten niet of dit per se hetgeen is wat ons gaat helpen, en dat maakt het extra moeilijk. Het gaat om haar, maar wij worden er als ouders bij betrokken. De jongens nog niet zo. Die spelen meestal boven of buiten, maar ze begrijpen wel dat er mensen zijn ‘die over belangrijke dingen komen praten’. Het gaat om haar gedrag ten opzichte van ons en onze houding ten opzichte van haar.
Nu zijn we aan de opvoedkant bezig en wat we daar nog kunnen winnen. We bespreken gespreksregels en gedragsregels en daar werken we samen aan.”
Marie-Claire en haar samengestelde gezin wonen op twee plekken: 'Het is een georganiseerde chaos'
“Soms staat mijn dochter open voor de gezinstherapie, en soms niet. In het begin zat ze nog eerder klaar dan wij. Toen ging het ook nog minder over haar gedrag. Nu gaat het meer naar haar kant, met vragen als: ‘Waarom doe jij zo? Waar word je zo geïrriteerd van? Hoe kan je daarmee omgaan? Hoe kan je het beste ontspannen?’ Ze wijzen haar op de feiten en vertellen haar dat het ook de bedoeling is dat zij zich aanpast.
Als ze weggaan, zegt ze: ‘Naar die rottherapie ga ik niet meer heen.’ Maar ik weet dat ze wel wil, maar ze weet niet hoe. Het is niet leuk en echt heel lastig.”
“In eerste instantie hoop je dat het beter wordt. Maar mijn dochter zegt: ‘Je hoeft niet te verwachten dat als twee mensen elkaar haten, dat we ooit écht leuk gaan doen tegen elkaar’. Dat opende mijn ogen. Nu wil ik vooral met de gezinstherapie een manier vinden dat het houdbaar is, dat je elkaar in z’n waarde laat en met respect naar elkaar toe beweegt. Dat dat het hoogst haalbare is, daar ben ik inmiddels van overtuigd.
Op de een of andere manier is het zo vaak zo hoog opgelopen, dat het zowel voor mijn dochter als voor mijn partner moeilijk is om normaal met elkaar om te gaan. Dan doet zij weer iets, dan doet hij iets. Ik wil gewoon wederzijds respect. Het is zo naar dat het bij ons niet lukt. Het is echt heel vervelend.”
Hilda vraagt zich sinds scheiding altijd af: 'Is dit in het belang van mijn kind?'
“Het is voor onze relatie ook niet altijd goed. Als mijn partner boos is, kan hij weleens zeggen dat zodra mijn dochter 18 is, ze meteen kan vertrekken. Dat doet wel pijn. Dan belanden we weleens in een verhitte discussie, en zeg ik dingen als: ‘Dan ga jij maar’. Dat wil je helemaal niet. Je weet soms niet meer hoe je het moet oplossen. En daar moeten we in onze relatie alert op zijn, dat hebben we gisteren nog besproken bij de therapie.
We gaan ook binnenkort met elkaar zitten bij de therapie. Wij moeten op één lijn zitten en een front vormen en niet lijnrecht tegenover elkaar komen te staan, zei onze therapeute. Maar het lijkt soms zo alsof mijn dochter daarop uit is. Zij wil mij voor haarzelf, zo voelt het.
Ik deel mijn verhaal omdat ik weet dat het pijn kan doen als het je overkomt en je er middenin zit. Als je een vergelijkbare situatie van een ander leest, geeft het een soort herkenbaarheid. Het blijft moeilijk.”
Heb jij net als Fieke een verhaal over jouw samengestelde gezin? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Lekker Samengesteld’. Dat kan uiteraard ook anoniem.
*Fieke vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Dit verhaal verscheen eerder op LINDA.nl in oktober 2023
Marieke sprak af met moeder van haar stiefkinderen: 'Je mág elkaar aardig vinden'
