Het lukt Grada jarenlang niet om zwanger te worden, maar na tien jaar lijkt het onmogelijke dan toch mogelijk te worden. Alles gaat goed met de aanstaand moeder en het ongeboren kind, tot de 34e week van haar zwangerschap.
In de rubriek ‘Familieverdriet’ spreekt LINDA. mensen die iets aangrijpends meemaken binnen hun familie.
Het is Grada’s eerste dag van haar zwangerschapsverlof. Ze stapt van de trap af en opeens begint ze hevig te bloeden. Binnen korte tijd ligt er overal bloed. Ze heeft op dat moment geen idee wat er aan de hand is. “Ik dacht: misschien zijn mijn vliezen gebroken, maar is dat zo heftig?” Grada wordt met spoed met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. “Vanaf dat moment zat ik in een horrorverhaal”, vertelt ze.
In het ziekenhuis krijgt Grada te horen dat ze weeënopwekkers krijgt omdat haar kindje niet meer leeft. De grond zakt onder haar voeten vandaan. “Ik dacht: ik wil gewoon niet meer.” Grada geeft bij de arts aan dat ze met een keizersnee wil bevallen. “Ik wil niet bevallen van een overleden kindje, terwijl ik tien jaar bezig ben geweest om zwanger te raken.”
In deze noodsituatie moeten Grada en haar man een contract ondertekenen om met een keizersnede te mogen bevallen. Daarna kan ze pas naar de operatiekamer worden gebracht. “Ik was volledig in shock en begon enorm hard te huilen.” De dokter zegt tegen Grada dat ze sterk moet zijn, want hij kan haar anders geen narcose of ruggenprik geven.
Na traumatische bevalling ervaarde Nadine alleen maar paniek: 'Ik ga weglopen, dacht ik'
Op 4 juli 1995 wordt Grada’s dochtertje, zonder hartslag, geboren. Maar het onverwachte gebeurt: na een poging tot reanimatie begint het hartje te kloppen. “Het was een vreselijke bevalling, maar toch was ik heel erg blij. Mijn kindje leefde”, blikt ze terug.
Omdat Grada haar kindje bijna is verloren wordt ze overbezorgd. Niemand mag haar dochter vasthouden. Ze heeft heel veel regels, zo mag het raam niet open en gaat ze niet met haar dochter naar buiten als het iets te warm is. Dit alles beïnvloedt hun leven enorm. Naarmate haar dochter opgroeit, groeit de overbezorgdheid verder.
De dochter van Grada neemt de angsten van haar moeder over. Na verloop van tijd krijgt haar dochter zelfs een angststoornis. Grada haalt haar met de auto op bij vriendinnetjes die in de buurt wonen, want haar dochter vindt het kleine stukje fietsen al te spannend.
Uiteindelijk is Grada’s dochter in behandeling gegaan voor de angststoornis. Zowel op het leven van Grada, als dat van haar dochter is de invloed van de bevalling nog steeds heel groot. “Dat je zo’n heftig trauma van een bevalling kan krijgen, had ik nooit gedacht.”
