De zoon van Eline Dekker, Milo, overleed door een noodlottig ongeval met een trein. Na zijn overlijden kreeg ze van de politie een zakje met de resterende onderdelen van zijn telefoon. Daarvan konden ze de chip uiteindelijk nog wel uitlezen: ‘Elke foto was een kruimeltje van zijn bestaan’.
Na zijn overlijden maakte Eline van zijn foto’s en video’s de film Touch Life, die recentelijk werd getoond in het Eye Filmmuseum in Amsterdam.
Op de dag van Milo’s overlijden ligt er een dik pak sneeuw buiten, vertelt Eline. Als filmmaker, videokunstenaar en docent aan de Fotoacademie in Amsterdam, woont ze samen met haar twee zoons in een kunstenaarsgemeenschap. Na het avondeten mag Milo nog even met zijn buurjongen in de sneeuw spelen. “Hoewel ons terrein uitgestrekt is, besloten ze dit keer van het terrein af te gaan, naar het viaduct bij het spoor,” vervolgt ze.
“Ik denk dat ze het een goed idee vonden om over het hek te klimmen en op het spoor te spelen. Waarschijnlijk dachten ze dat er geen treinen reden, omdat we midden in een lockdown zaten. Op het Jeugdjournaal hadden ze het er ook over gehad dat er vanwege de sneeuw geen treinen reden, maar toen kwam er dus wel een trein aan.”
Terwijl Eline op dat moment de vaatwasser inruimt, hoort ze rond 21.00 uur plotseling het geluid van ambulances buiten. “Het werden er steeds meer, en ik zag ook zwaailichten. In onze gemeenschaps-app begonnen mensen zich af te vragen wat er aan de hand was. Maar niemand leek het antwoord te hebben. Op een gegeven moment begon ik me echt zorgen te maken. Waar was Milo?”
Ze stuurt haar oudste zoon naar buiten om te gaan kijken; ondertussen belt ze de buurvrouw. Die weet dan al dat het om Milo gaat. “Maar ze wilde niet degene zijn die het me moest vertellen.” Ook de buurman is van het vreselijke nieuws op de hoogte; hij loopt langs en vertelt Eline dat ze thuis moet wachten, omdat de politie haar wil spreken. Ook hij heeft niet de moed om het haar te vertellen.
“Toen drong het eigenlijk al tot me door. Ik rende meteen naar het viaduct en daar stonden de buren. De politie probeerde me in een busje te duwen, denkend dat ik hysterisch zou worden, maar ik bleef juist kalm. Ik wilde alleen maar de bevestiging dat hij dood was. Toen zag ik de buurjongen in de ambulance zitten. Zodra ik hem sprak, wist ik het. Milo had het niet overleefd.” Hij overlijdt op 9 februari 2021.
Na urenlang wachten op het politiebureau, worden Eline, haar zoon en Milo’s vader ondervraagd, terwijl ook de familie van de buurjongen hun verhaal moet doen. Eenmaal thuis vervalt ze in de regelmodus; ze mailt de uitvaartondernemer, maar ook de orthodontist om hem uit te schrijven.
“Ik moest gewoon dingen regelen. Nog steeds dringt het niet echt tot me door, zelfs na drie jaar. Telkens als ik eraan denk, voel ik een verschrikkelijke pijn. Kennelijk gaat mijn rouwproces gepaard met het afhandelen van allerlei praktische zaken.”
Na zijn overlijden krijgt Eline van de politie een zakje met de onderdelen van zijn telefoon erin. Ondanks dat de telefoon volledig is vernield, is de chip nog intact. Maar het vinden van een organisatie die de chip kan uitlezen, blijkt nog een hele zoektocht. Uiteindelijk komt ze terecht bij een organisatie waar een voormalig politieagent werkt. Hij slaagt erin de digitale nalatenschap van de chip te ontsluiten en weet ook oude telefoons van Milo te ontgrendelen, waar nog talloze foto’s en video’s op blijken te staan. Bovendien ontdekt Eline dat Milo een Instagramaccount had waar hij haar had geblokkeerd.
Wie mag na de dood jouw appjes lezen? Zo regel je een digitale erfenis
“Er was een schat aan beeldmateriaal, waardoor ik enorm werd getroost. Bij elke foto die ik niet kende, voelde het alsof hij weer even bij me was. Elk stukje informatie was een kruimeltje van zijn bestaan.” Ook ontdekt Eline dat Snapchat foto’s bewaart die normaal gesproken slechts voor een paar minuten worden uitgewisseld voordat ze verdwijnen. Ze vraagt de foto’s op en ontvangt enkele dagen later de downloadlink. Daar stuit ze op de laatste foto die haar zoon heeft genomen vlak voordat het noodlot toesloeg: het was zijn laatste moment op het besneeuwde spoor. “Dat was heel heftig.”
Eline komt erachter dat haar zoon graag foto’s maakte. “Veel selfies, maar ook foto’s van zijn bezigheden en het prachtige zonlicht. Hij was eigenlijk heel creatief. Ik vermoed dat hij een bekende influencer wilde worden. Hij was er in elk geval druk mee bezig. Door zijn foto’s heb ik hem op een andere manier leren kennen”, vertelt ze.
Foto van Milo, als beginnende influencer, op zijn verjaardag op sociale media. Tekst loopt door onder de foto.
Met een overvloed aan beeldmateriaal creëert Eline de film Touch Life, die onlangs in première ging in het Eye Filmmuseum in Amsterdam. “Het was een zeer aangrijpende en bijzondere ervaring”, deelt ze. “Het voelde alsof hij daar bij was, alsof hij met me meeleefde.” Eline hoopt dat de film ook op andere locaties vertoond zal worden. “Daar ben ik nu mee bezig. Ik geloof dat Milo een grote inspiratiebron kan zijn voor anderen, dat zullen mensen door mijn film ontdekken.”
Eline is enorm trots op Milo. “Hij was zo’n fijne zoon. Dat maakt ook dat hij een enorm gat achterlaat. Hij was de schakel tussen veel vriendengroepen, al had hij daar zelf geen idee van. Hij maakte zich zelfs zorgen of hij wel genoeg vrienden had.
Na zijn overlijden bleek juist hoe geliefd hij was. Ik had maar een klein groepje voor zijn begrafenis uitgenodigd, maar er kwamen 200 mensen op af. Voordat hij overleed, vertelde hij zijn buurjongen dat hij gelukkig was. Hij wilde misschien iets meer vrienden, maar hij zat op dat moment wel goed in zijn vel.”
Om bewustzijn te creëren over digitaal nalatenschap heeft Eline de ambitie om lezingen te geven op scholen. “Bij een overlijden laat je zoveel data achter. Het is belangrijk om hierover te praten, zodat je nabestaanden weten wat ze ermee kunnen.
Soms vragen mensen zich af of mijn zoon het wel op prijs zou hebben gesteld dat ik zijn telefoons heb geopend. Toen hij leefde, had hij dat natuurlijk niet gewild, maar nu wel. Hij wilde altijd al een beroemde influencer worden, dus zou hij er trots op zijn dat er nu een film is die zelfs in de Eye is vertoond. Ook zijn vrienden vinden het mooi dat ik het zo heb gedaan.”
Eline zal zich blijven inzetten voor haar zoon. “Ik blijf daarmee doorgaan om zo een stem te geven aan mijn zoon en de wereld te laten zien hoe bijzonder hij was. Ik doe niets liever dan met hem bezig te zijn. Zo gaat hij nog een hele tijd met me mee in ons leven.”
Foto’s van Milo zelf, van Milo samen met zijn vrienden en samen met zijn moeder Eline. Bijna alle foto’s zijn terug te zien in de film van Eline.
Mike (27) verloor been en oor bij treinongeluk: 'M'n vrienden haalden me van het spoor'
