Monique naait knoopje van manager iets te stevig vast: 'Zo aan zijn paspoort!'

Persoonlijk | Lekker gênant

08-08-2022 | Kimberley van Heiningen

Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.

In de rubriek Lekker Gênant delen onze lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.

Deze week doet Monique (58) haar verhaal.

Waar: Schiphol

Wanneer: Tijdens het begeleiden van een passagier naar het vliegtuig en het vastzetten van een knoopje voor haar manager

Getuigen: De passagier en de manager

Situatie: Monique heeft duidelijk haar dag niet wanneer ze nadat ze een vip-passagier wel héle bijzondere dagen toewenst, ook nog eens het paspoort van haar manager vastnaait.

Fijne Peesdagen!

“Ken je die dagen dat echt alles in de soep loopt? Nou, ik wel… en mijn manager van destijds zéker. Ik werkte als officemanager voor een bekende airline waarvoor ik vooral de vip-vluchten voorbereidde. Zo moest ik ook vandaag een BN’er naar het speciale vliegtuig begeleiden dat al voor hem klaarstond. Glaasje champagne, lekker hapje erbij… So far so good, al was ik niet bijster geconcentreerd aan het werk. Pasen kwam eraan en ik was in gedachten druk in de weer met alle voorbereidingen. Toen de BN’er wegging, flapte ik het eruit: ‘Fijne Peesdagen, hè!’ ‘Wat bedoelt u?’, vroeg hij ietwat gepikeerd. Mijn manager verschoot van kleur en ik stond te stamelen alsof ik spontaan een spraakgebrek had ontwikkeld. Had ik Pasen en Pesach door elkaar gehaald. De blik van mijn manager voorspelde al weinig goeds. Al kon er later toch nog een lachje vanaf.

Stevige stof

Die middag vroeg hij me het knoopje op het borstzakje van zijn colbert vast te zetten. Dat hing half los en hij moest met spoed naar Londen. Eerlijk: ik ben geen held in naaien. In het verre verleden had ik ooit een naaicursus gevolgd… zonder succes. Sterker nog: de docente zei na les drie: ‘Als ik je het hele cursusbedrag teruggeef… wil je dan nú weggaan?’ Ze had nog nooit iemand met zo weinig aanleg gezien. Het zweet brak me dus al uit toen hij het vroeg, maar ik dacht: laat ik het toch maar gewoon proberen. Ik kreeg de naald amper door de stof – wat een kwaliteit zeg! – maar ik liet me niet kennen en ging gewoon door. Het was zwoegen, maar het knoopje zat uiteindelijk zo goed vast dat je er een paard aan kon hangen. Dacht ik toen nog trots.

Knoopjesgate

Tien minuten later hing er een woedende, nog net niet schuimbekkende, baas aan de lijn. Ik zal maar niet herhalen wat hij zei. Wat bleek: het naaien ging zo zwaar, omdat ik zijn ticket en paspoort – die blijkbaar ook in zijn binnenzak zaten – aan de knoop had vastgenaaid! Heel stom, maar ik had er geen moment aan gedacht zijn binnenzak te controleren of er ook iets in zat. Dat hebben ze bij de gate geweten, want het personeel daar is twintig minuten bezig geweest om alles los te krijgen! Het vliegtuig liep zelfs vertraging op.

Die dag heb ik maar vrij genomen om verdere blunders te voorkomen. Dat leek me beter voor iedereen. Mijn collega’s kwamen niet meer bij toen ze het hoorden, maar mijn manager heeft me ‘knoopjesgate’ nooit echt vergeven… En dat terwijl ik daar – wonder boven wonder – nog heel wat vlieguren heb gemaakt.”