Iedereen verdient een uitvaart die recht doet aan wie hij of zij was, vindt uitvaartverzorger Iede Hoorn. Want hoewel de dood verdrietig en schrijnend is, is er ook zoveel liefde.
Elke twee weken schrijft Iede over bijzondere mensen en hun uitvaart. Om de dood bespreekbaar te maken en te laten zien dat er veel meer is dan koffie en cake.
“Iede Hoorn Uitvaartzorg.” Ik zet het volume in de auto iets harder.
“Met Kitty. Ik bel vanwege het overlijden van mijn man.”
“Gecondoleerd, Kitty. Wat vervelend om te horen. Hoe heette je man?”
“Henk. Komt het nu eigenlijk uit?”, vraagt Kitty.
“Geen enkel probleem, ik ben onderweg naar Groningen voor een uitvaart, dus ik zit nog wel een uur in de auto.”
“Jeetje, Groningen!”, zegt Kitty verbaasd. “Doe jij ook de uitvaarten in Groningen?”
“Niet allemaal”, grap ik. Het is fijn om Kitty aan de andere kant van de lijn te horen lachen. “Maar als mensen graag willen dat ik hun uitvaart doe, dan kan het wel. En ik vind het alleen maar hartstikke leuk, want zo kom ik nog eens ergens.”
'Tijdens de emotionele uitvaart zette ik per ongeluk de carnavalsversie van het uitvaartnummer aan'
Het is misschien wel de grootste misvatting over uitvaartverzorging; dat het saai zou zijn. Het is juist zo’n divers beroep. Als de telefoon gaat weet ik nooit waar ik terecht kom. Een Surinaams afscheid in Amsterdam, een creatieve ceremonie bij iemand in de tuin, een grote uitvaart op een evenementenlocatie in Maastricht; geen dag is hetzelfde.
Heel anders dan vroeger. Toen werd je geboren in een stad, overleed je in diezelfde stad en dan kwam dé uitvaartverzorger. Iemand of een organisatie die de uitvaarten van het gros van de inwoners voor zijn rekening nam. Een beetje meer een copy-paste-idee. One uitvaart fits all. Ook vanwege de invloed van de kerk. Nou… dat is niet meer zo.
De wereld is natuurlijk ook niet meer hetzelfde, en daarmee de moderne uitvaartverzorger ook niet. Door sociale media weten mensen uit het hele land mij te bereiken en ik help die mensen graag. Ik heb heel bewust geen beperkt gebied waarin ik opereer, omdat dat openhouden een echte toevoeging is. Zo draait het niet om het werkgebied, maar om mensen bijstaan die goed passen bij mij. En dat merk ik, want ik kan zo mezelf zijn in mijn werk. Een nadeel is natuurlijk dat het niet altijd mogelijk is om meteen in een auto te stappen naar de andere kant van het land. Maar mensen vinden het niet erg om soms even te wachten, omdat ze graag willen dat ik hun uitvaart doe.
Een specifieke uitvaartverzorger kiezen is steeds normaler, maar het blijft voor mij heel bijzonder. Ik voel me bevoorrecht dat ik elke keer weer word toegelaten in een gezin. Tegelijkertijd verbaas ik me vaak ook over hoeveel verschillende mensen er in Nederland wonen en hoe je soms maar een uur rijdt en daar weer heel andere gebruiken en rituelen zijn. Van dorpen waar de kerk het nog grotendeels voor het zeggen heeft tot eindeloze koffietafels in Brabant. Je hoeft mij ook niet meer uit te leggen wat Zeeuwse bolussen zijn.
Iedere dag leer ik wel weer iets. Grappige dingen, maar ook diepe inzichten die ik meeneem voor de rest van mijn leven. Hoe mensen in het leven staan, hoe ze omgaan met emotie, hoe ze omgaan met de dood, met hun verlies.
Kitty is benieuwd waar ik de afgelopen weken ben geweest.
“Poe”, zeg ik terwijl ik nadenk over waar ik ben geweest. “Alle hoeken van het land wel. Drenthe, Groningen, een paar keer Brabant, Utrecht; noem het maar op.”
“En ik maar denken dat uitvaartverzorging een dooie boel was”, zegt Kitty.
“Allesbehalve”, lach ik nu ook.
'Een rouwkaart is veel meer dan informatie geven over waar en wanneer de uitvaart is'
Iede Hoorn (38) is uitvaartverzorger, auteur van Leven met de dood en bekend van zijn Instagrampagina waar hij foto’s en verhalen van uitvaarten post. Op LINDA deelt Iede twee keer per maand een bijzonder verhaal in de hoop de dood meer bespreekbaar te maken en ook te laten zien dat het meer is dan koffie met cake. Iede is getrouwd en woont samen met Chris in Amsterdam.
