Elke tien dagen wordt in Nederland een vrouw vermoord daar haar ex of partner: femicide. Voor de nabestaanden is dat onverteerbaar. ‘Geen enkele straf is hoog genoeg. Ik haat hem zo diep, zo intens.’
In LINDA.211 spreekt journalist Fleur Meijer met Judith Huizinga. Zij is de vriendin van Raja Draaisma, die in 2015 voor haar huis werd doodgeschoten door haar ex Ferry de G.
“‘Hoe oud is Raja?’ Ik lag vroeg op bed toen een vriendin me appte. Met een nieuwsbericht erbij: ’35-jarige vrouw doodgeschoten in Hoofddorp’. Raja’s straat. Ik belde haar, schreeuwend dat ze op moest nemen. Maar ze nam niet op.
Niet veel later zat ik als verdoofd op het politiebureau. Daar zat ze, met een knuffel die ze van de politie had gekregen. Indy, acht jaar oud. Raja’s dochter. Door de politie meegenomen omdat haar moeder zojuist was doodgeschoten. Gebeurde dit echt?”
“Raja en ik waren onafscheidelijk sinds we elkaar als zestienjarige paardenmeisjes hadden ontmoet. Ze had een bijna verpletterende schoonheid, met die prachtige ogen en mond. Lief was ze ook, en ongelooflijk grappig. Maar ze had ook een groot nadeel: ze viel twee keer voor een verschrikkelijke man. Ze was al heel bang voor haar ex. Het duurde lang voor ze de moed had om bij hem weg te gaan, maar uiteindelijk ging ze.
Lang duurde mijn opluchting alleen niet. ‘Ik heb m’n soulmate gevonden, Juud!’, jubelde ze al snel. ‘Op Tinder!’ Ik rilde bij zijn foto. Maar Raja beweerde dat ze van de hel naar de hemel ging. Hij wist als ware sociopaat natuurlijk precies wat hij moest zeggen. Hij moet toen al besloten hebben dat ze van hem was, en van niemand anders. Maar Raja liet zich niet opnieuw controleren. Ze wilde eindelijk wat vrijheid, en begon hem af te wimpelen.”
“Vanaf dat moment werd het eng. Hij begon haar te confronteren met gesprekken waar hij helemaal niet bij was geweest. Ook wist hij verdacht goed waar ze allemaal was geweest. Ze ging op onderzoek uit, en vond afluister- apparatuur achter een fotolijstje van Indy. En een tracker onder haar auto. Ze is naar de politie geweest. ‘Mevrouw,’ zeiden ze daar, ‘de kans dat u neerstort met een vliegtuig is groter dan de kans dat hij u iets aandoet.’ Was dat maar waar.
Voor de deur van haar huis, terwijl Indy boven was, maakte hij haar af. De eerste kogel in haar achterhoofd, die er via haar mond weer uit kwam. Haar prachtige mond. Haar schoonheid moest blijkbaar eerst kapot. Daarna schoot hij rechtstreeks in haar hart en buik.”
“In de rechtbank toonde hij nul berouw. Iedereen was tegen hem. Ferry beweert tot op de dag van vandaag dat zij juist hem wilde doodschieten, maar dat het wapen blokkeerde. En dat hij het wapen toen van haar had afgepakt en haar per ongeluk had doodgeschoten. Aantoonbare leugens. Hij kreeg zestien jaar. Maar geen enkele straf is hoog genoeg.
Ik haat hem zo diep, zo intens. Het zorgt ervoor dat ik geen ruimte heb om te rouwen. De dood van Raja heeft zo’n gat geslagen. Gelukkig hebben Indy en ik elkaar. Ze is mijn surrogaatdochter geworden. Ik ben zo trots op haar. Op elke foto van Indy hangt er een lichtstraal om haar heen. Dat is Raja.”
In LINDA.211 ‘CRIME’ delen nog twee nabestaanden hun verhaal. Ook vertelt advocaat Peter Schouten hoe het met hem gaat na het overlijden van goede vriend Peter R. de Vries en lees je de verhalen van hulpverleners die agressie meemaakten tijdens hun werk.
Anneke's dochter werd vermoord: 'Terwijl ik een film keek, vocht zij voor haar leven'
