In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week is dat Jessie van der Oord (30).
Haar moeder Linda stierf op 51-jarige leeftijd aan de gevolgen van een darmperforatie.
“Mijn moeder was recht voor zijn raap”, vertelt Jessie. “Ze stak haar mening niet onder stoelen of banken en had een hart van goud. Ze deed alles voor haar kinderen, mijn vader en haar honden. Ze fietste de hele stad door om wat lekkers voor ons te halen en hielp ons waar ze kon. Als ik ergens last van had, had ze advies, maar ze regelde ook onze bankzaken en vulde onze belastingpapieren in. Ze was een wandelende encyclopedie.”
De twee hebben een goede band. “Maar pittig. Ik was als kind niet altijd even lief voor mijn moeder. Als zij a zei, dan zei ik b. Ik heb ADHD en ik botvierde mijn frustraties af en toe op mijn moeder. Dat kon voor heftige discussies zorgen, maar dat mocht er zijn. Het knalde even en daarna was het weer goed.”
De moeder van Linda overlijdt op 58-jarige leeftijd aan de gevolgen van longkanker. “Mijn moeder is daar ook altijd bang voor geweest.” Als ze in 2018 met klachten naar de dokter gaat, blijkt er niks aan de hand. “Ze was een beetje hypochonder, maar werd toch doorverwezen. Op foto’s was gelukkig niks te zien.”
Maar als ze driekwart jaar later ziek op de spoedeisende hulp terecht komt, blijkt ze toch longkanker te hebben. “Ze hadden ook de oude scan erbij gepakt. Wat bleek? Ze was destijds verkeerd beoordeeld. Het was behandelbaar, maar de vooruitzichten waren inmiddels minder goed dan driekwart jaar eerder.”
Jennifers man had uitgezaaide darmkanker: 'Het leven was uitzichtloos lijden geworden'
Ze krijgt immunotherapie. “Wij hebben meerdere malen aan diverse artsen verteld dat ze het jaar daarvoor uitstulpsels in haar darmen had gehad, maar geen van de artsen heeft dit goed genoteerd. Dat maakte haar darmen gevoeliger voor een darmperforatie, met name in combinatie met het middel dextametason. Dat kreeg ze voorgeschreven. We hebben onze vraagtekens over deze combinatie benoemd, maar dat is niet serieus genomen.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Het is ruim twee weken later – Jessie is jarig – als ze wordt gebeld door haar broer en vader die in het ziekenhuis zijn. “We moesten met spoed naar het ziekenhuis komen. Mijn moeder had een darmperforatie gehad. De ontlasting had haar organen aangetast. Ze kon kiezen tussen een spoedoperatie waarop ze een kleine kans had om te overleven of niks doen en sterven. Mijn moeder was bang voor de dood en koos voor de spoedoperatie.”
Het zijn zenuwslopende momenten voor Jessie, haar vader en broer. “De operatie slaagde, maar ze is nooit meer bijgekomen. Op de intensive care bleek dat haar organen enorm waren beschadigd. Mijn vader, broer, schoonzus, partner en ik werden uitgenodigd op de familiekamer. Daar voerden we het gesprek dat we niet wilden voeren.
We kregen te horen dat ze niks meer voor mijn moeder konden doen. Ze konden haar aan de beademing houden, maar als ze al wakker zou worden dan zou dat eenmalig zijn en zou ze veel pijn hebben. We hebben dus de keuze moeten maken om haar te laten gaan.”
De broer en zus van haar moeder en haar neefjes en nichtjes worden uitgenodigd in het ziekenhuis. “Toen zij er waren, hebben we de stekker eruit getrokken. Het heeft nog best even geduurd voordat ze ging. Elke keer als wij tegen haar spraken, zagen we haar hartslag omhoogschieten. Dat was mooi. Ik denk dat ze ons heeft gehoord. We wilden haar niet kwijt, maar hebben toch tegen haar gezegd dat ze mocht gaan, dat het oké was.”
Inmiddels is het overlijden zo’n vier jaar geleden. “Ik praat veel over haar. De ene keer met een grote glimlach. Dan denk ik terug aan mooie en liefdevolle momenten. De andere keer ben ik verdrietig of boos. Het ziekenhuis heeft fouten gemaakt die ervoor hebben gezorgd dat ze is overleden. Ze had er nog kunnen zijn. Ze had mijn zoon kunnen zien opgroeien. Dat had ze dolgraag gewild.”
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Angeliques verloofde overleed voor de bruiloft: 'De grond zakte onder mijn voeten vandaan'
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring, en is geen medisch advies. Overleg altijd met je (huis)arts.
