Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
In de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we vrouwen van wie de trouwdag nét niet helemaal volgens plan verliep. Vandaag vertelt bruid Lauri (27) haar verhaal.
Trouwdatum
14 mei 2021
“De aanloop naar onze bruiloft was al ontzettend chaotisch. Ik ben zelf trouwfotograaf en het leek me tof om voor onze eigen bruiloft naar het buitenland te gaan, IJsland of zoiets. Dat ging door corona niet lukken. Dus zochten we het dichter bij huis: het Zwarte Woud in Duitsland. Helaas, drie weken van tevoren gingen de grenzen dicht.
Het volgende plan? De bruiloft een paar maanden verzetten en trouwen in een mooie ruïne in Friesland, maar ook dat liep op niets uit. Radio Kootwijk? Mooi, maar ontzettend duur. Uiteindelijk leken we een toplocatie gevonden te hebben, alles kwam samen. Tot de cateraar drie weken van tevoren afzegde. Zij durfden nog net niet aan, ook al zaten we middenin allerlei versoepelingen. Sta je dan, zo kort voor je grote dag.
Ik plaatste een oproep op social media – ‘Heeft iemand hier een mooie privélocatie?’ – en via via kreeg ik een prachtige achtertuin aangeboden. Onze 32 gasten pasten daar ruimschoots in op anderhalve meter, zowel voor de ceremonie als het diner.”
De trouwlocatie (Beeld: Renske Meinema)
“Er zat alleen een addertje onder het gras: bij een vorige bruiloft had een buurman geklaagd, waardoor politie langskwam. En jawel: tijdens de ceremonie kwam de politie al langs vanwege een klacht. Alles was bij ons gelukkig keurig geregeld en de agenten wensten ons nog een fijne dag. ‘Mooi, hebben we dat gehad’, dachten we.
Maar nee, deze keer bleef hij klachten indienen, de hele dag door. Hij heeft zelf een restaurant, wij denken dat het een stukje zuurheid was na het afgelopen jaar. Maar goed, de politie kwam meerdere keren langs om met onze ceremoniemeesters en de tuineigenaar te praten. Na de zoveelste klacht en meerdere bezoekjes moesten de agenten er voor hun gevoel toch iets mee.”
“Om 19.15 uur – halverwege het diner – zeiden ze tegen de ceremoniemeesters dat we nog een uur hadden om weg te gaan, anders zouden er boetes volgen. Dat hebben de ceremoniemeesters expres pas om 20.00 uur aan ons verteld, zodat we nog even zorgeloos konden genieten. Heel fijn, maar we moesten dus wel in een kwartier tijd snel afscheid van iedereen nemen.
Het hoofdgerecht was nét naar binnen, maar genieten van het toetje kon niet meer. Ook de dans met mijn vader viel hierdoor weg, net als het maken van familiefoto’s. Zuur, wel. In eerste instantie voelde ik me vooral ook schuldig naar de gasten toe, ik wilde hen niet in de problemen brengen. Gelukkig was iedereen super lief en relaxed.”
“Onze foto- en videograaf die we hadden ingehuurd, hadden nu ineens nog anderhalf uur tijd ‘over’. Ze boden aan om in de buurt een mooi stuk natuur op te zoeken. Daar hebben we een prachtige golden hour shoot gedaan. Alsnog een mooie afsluiting van onze dag.
Ik heb voor mijn werk al zo’n honderd bruiloften meegemaakt, maar die van mij was zéker de avontuurlijkste. We hopen er over een jaar of vijf, misschien tien, nog een vervolg aan te geven. Lekker naar het buitenland, bijvoorbeeld om onze geloften te vernieuwen.”
Heb jij ook nog een goed verhaal over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Sandra trouwde aan het sterfbed van haar schoonvader: 'Ons mooiste én verdrietigste moment'
