Iedereen verdient een uitvaart die recht doet aan wie hij of zij was, vindt uitvaartverzorger Iede Hoorn. Want hoewel de dood verdrietig en schrijnend is, is er ook zoveel liefde.
Elke twee weken schrijft Iede over bijzondere mensen en hun uitvaart. Om de dood bespreekbaar te maken en te laten zien dat er veel meer is dan koffie en cake.
‘Ik had online ergens gezien dat we de kist ook kunnen wrappen?’ Voor me zit een sprankelende vrouw gekleed in panterprint. Haar vrolijkheid maskeert hoe ziek ze eigenlijk is.
‘Ja, dat kan’, zeg ik. ‘Wat had je in gedachten?’
‘Zoals je kan zien houd ik wel van een printje, dus ik zat te denken aan panterprint en op de deksel wil ik mijn tatoeage uitvergroot.’
Op haar telefoon zoekt ze snel naar een foto van haar tatoeage en laat deze aan mij zien: een grote leeuw met een zonnebloem erin verwerkt.
Geamuseerd peilt ze mijn reactie, maar ik kijk nergens meer van op. Ik word alleen maar heel erg blij van dit soort verzoeken. Mensen die goed hebben nagedacht over hun uitvaart en er hun eigen twist aan geven: ik houd ervan.
‘Mooi’, complimenteer ik haar.
‘Het liefst zou ik ter hoogte van mijn been een kijkgat in de kist willen maken zodat iedereen mijn tatoeage kan zien, maar dat is misschien…’
‘Ja, dat is wel lastig. Het is geen kijkdoos natuurlijk.’ We moeten lachen. ‘Maar verder is er heel veel mogelijk, dus ik zorg voor een basiskist en die gaan we wrappen met jouw ontwerp. Had je verder nog dingen bedacht voor de uitvaart?’
‘Op de rouwkaart wil ik graag zetten dat mensen een bloem mee kunnen nemen. Ik wil maar een klein boeketje op de kist, want anders zie je de afbeelding van de tatoeage niet meer zo goed.’
‘Die tatoeage is belangrijk.’
‘Ik ben er gewoon heel erg trots op.’
Ik knik en maak aantekeningen.
‘En een printje is natuurlijk ook meer dan welkom.’
‘Dan zetten we dat ook op de rouwkaart.’ Ik leg mijn pen neer. ‘Er is een rouwauto die volgens mij perfect bij je past.’
‘O ja?!’ zegt de vrouw enthousiast.
‘Helemaal panterprint.’
‘O geweldig! Dat lijkt me fantastisch.’
‘Schrijf ik dat ook op.’
We nemen afscheid van elkaar met een plan en de verwachting dat het nog wel even duurt voordat ik weer van haar zal horen. Helaas word ik al vrij kort daarna gebeld dat het niet goed met haar gaat en niet veel later overlijdt ze.
Ontzettend snel, heel verdrietig. Met de stralende vrouw die ik heb leren kennen in mijn achterhoofd, ga ik aan de slag. Ik neem de dag nog een keer door met haar dochters, die alles wat hun moeder samen met mij had bedacht ook helemaal leuk vinden. ‘Dit past echt perfect bij haar!’ Ik scoor nog een panterprint-stropdas en dan ben ik er ook helemaal klaar voor.
Wanneer de rouwauto met panterprint op de dag van de uitvaart om de hoek komt gereden, begin ik te glimlachen. Het ziet er zo gaaf uit. Ik hoop maar dat mevrouw het ergens hierboven ook kan zien. De chauffeur is helemaal in stijl, met een panterprintbril, -gilet, -stropdas, noem maar op. Hier komt wel wat binnen en de toon voor de dag is gezet. Geen twijfel mogelijk dat we op de uitvaart van deze mevrouw zijn.
Voor sommige mensen is het misschien wat veel, een panterprint-thema. Ik krijg weleens kritische reacties (gelukkig niet vaak) dat zoiets niet bij een uitvaart zou passen, maar daar ben ik het totaal niet mee eens. Je kunt je hele uitvaart wrappen in panterprint en toch een heel elegant en waardig afscheid hebben. Daarvoor is zwart geen voorwaarde. Zoiets als een rouwauto, kist en aankleding zijn slechts aanvullingen. Belangrijke aanvullingen, want die zorgen ervoor dat het persoonlijk wordt en het afscheid ook iets met de nabestaanden doet. En dat heb ik die dag gevoeld.
Terwijl ik tijdens de dienst om me heen keek, werd er hier en daar gelachen, hoorde ik hoe anekdotes werden uitgewisseld, zag ik heel wat verschillende printjes en voelde ik mevrouw helemaal. De sfeer die ik voelde, was te danken aan alle keuzes die zij had gemaakt. Het was eerder gek geweest als dit een heel zwarte, formele dag was geweest. Panterprint is niet voor iedereen, maar hoe geweldig is het dat er zoveel mogelijk is in de uitvaartbranche dat het er volop is voor de mensen bij wie het hoort.
De uitvaart van Danny (41): 'De kinderen kregen een prominente rol in het afscheid van hun vader en oom'
Iede Hoorn (38) is uitvaartverzorger, auteur van Leven met de dood en bekend van zijn Instagrampagina waar hij foto’s en verhalen van uitvaarten post. Op LINDA deelt Iede twee keer per maand een bijzonder verhaal in de hoop de dood meer bespreekbaar te maken en ook te laten zien dat het meer is dan koffie met cake. Iede is getrouwd en woont samen met Chris in Amsterdam.
