Iedereen verdient een uitvaart die recht doet aan wie hij of zij was, vindt uitvaartverzorger Iede Hoorn. Want hoewel de dood verdrietig en schrijnend is, is er ook zoveel liefde.
Elke twee weken schrijft Iede over bijzondere mensen en hun uitvaart. Om de dood bespreekbaar te maken en te laten zien dat er veel meer is dan koffie en cake.
‘Hé Iede, met Maud. Ik belde om te vragen of je misschien binnenkort een keer wil langskomen, want over een maand ga ik dood.’
‘Jeetje. Wat zeg je dat opgewekt’, zeg ik, verrast door de nare boodschap en hoe vrolijk ze die overbrengt.
‘Dat is hoe ik altijd in het leven heb gestaan.’ En Maud vertelt wat meer over zichzelf. Hoe ze twee jaar geleden de diagnose borstkanker kreeg, maar na een zware periode vol behandelingen, bestralingen en een operatie schoon werd verklaard. Hoe ze zich daarna op geen enkele manier heeft ingehouden. Ze reisde de hele wereld over, zei ja tegen ieder feestje en vond de liefde. Maar de borstkanker kwam terug, en ditmaal veel agressiever. Ze had uitzaaiingen en kreeg te horen dat ze ongeneeslijk ziek is. Behandeling sloeg ze direct resoluut af.
Maud (33) is ongeneeslijk ziek en kiest voor euthanasie: 'Over 16 dagen ben ik er niet meer'
‘Ik laat me niet meer behandelen voor verlenging van (een voor mij) niet kwalitatief uitzichtloos leven. Ik heb gelijk de arts ingeschakeld voor het euthanasietraject en diezelfde dag mijn koffer ingepakt en gedag gezegd tegen mijn Amsterdamse, actieve en heerlijke leventje dat ik had.’ Samen met haar twee zussen trok ze zich terug in de bossen om haar laatste weken in alle rust te kunnen doorbrengen.
Ik ben er even stil van.
‘Het afgelopen jaar was het mooiste jaar van mijn leven’, vervolgt Maud. ‘Dat pakt niemand meer van me af. Ik denk dat ik me daarom zo makkelijk heb kunnen overgeven aan deze nare situatie; geaccepteerd en losgelaten. Ik stop op mijn hoogtepunt. Beter dan dit werd het niet. Ik leefde mijn leven maximaal.’
Een week later bezoek ik haar in het bos. We klikken meteen. Mijn komst betekent dat er iemand doodgaat, maar dat weerhoudt Maud er niet van om volop grappen te maken. We lachen wat af die middag. Ze vertelt me haar wensen. Een Princess rouwauto, geen kist maar een mand (‘een kist is veel te oubollig hoor’), zachte kleuren en geen koffie of cake, maar een glas goede champagne.
Naast dit alles heeft ze één speciaal verzoek: ze heeft momenteel alleen contact met haar zussen, vriend en ouders. Haar vrienden en andere familie, daar heeft ze al afscheid van genomen. Omdat ze haar zussen graag wil ontzorgen, vraagt ze mij om iedereen na haar overlijden in te lichten. Een niet alledaags verzoek, maar een taak die ik met liefde op me neem.
Fotografie: Talitha Cornelisse
Alles is geregeld, de euthanasiedatum staat vast en na het overlijden kom ik Maud samen met een collega en een rouwauto ophalen. Voor de euthanasie heeft ze zichzelf uitgebreid verzorgd en dat is te zien. Ze ziet er spectaculair uit. Haar zussen vertellen mij lachend dat ze de afgelopen weken meerdere malen heeft gezegd dat ik bij de kennismaking opmerkte dat Maud straks toch echt wel een van de mooiste overledene zou zijn die ik ooit bij heb mogen staan. Gekkigheid die paste in ons gesprek, maar iets waar ze nog lang om heeft kunnen lachen. Maar nu ik haar zo zie liggen, is er geen woord van gelogen. Ze is echt een plaatje.
Mijn collega en ik leggen Maud in de mand die ze heeft gekozen. Het is een vrij open mand, waardoor we haar nu nog goed kunnen zien. De familie vindt dat, begrijpelijk, wat spannend, maar ik verzeker ze dat die ruimtes er zijn zodat de genodigden daar tijdens de uitvaart briefjes en bloemen in kunnen steken. Uiteindelijk zal ze volledig bedekt zijn en ziet het er prachtig uit.
We nemen afscheid en ik rijd achter de rouwauto aan, het bospad af. Ik luister naar het nummer Forever young van Alphaville en denk aan Maud. Dappere Maud. Normaal vertel ik over persoonlijke uitvaarten, maar Mauds einde was ook zeer persoonlijk. Niet een makkelijke weg, maar wel een die zij graag wilde. ‘Ik strijd voor het feit dat ik met een opgeheven hoofd zacht mag inslapen en ik de Maud achterlaat die mensen kennen.’
Wacht niet met leven op jouw manier. Leef maximaal. Dat is wat Maud ook deed.
Fotografie: Talitha Cornelisse
'Maartje (23) is zwak, maar scherp als het over haar uitvaart gaat: de dag van haar overlijden noemt ze haar bevrijdingsdag'
Iede Hoorn (38) is uitvaartverzorger, auteur van Leven met de dood en bekend van zijn Instagrampagina waar hij foto’s en verhalen van uitvaarten post. Op LINDA deelt Iede twee keer per maand een bijzonder verhaal in de hoop de dood meer bespreekbaar te maken en ook te laten zien dat het meer is dan koffie met cake. Iede is getrouwd en woont samen met Chris in Amsterdam.
